Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με πράξη νομοθετικού περιεχομένου αποφάσισε την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων δεκαετιών. Ο κατώτερος μισθός γίνεται περίπου 500 ευρώ καθαρά, ενώ 400 ευρώ γίνεται ο μισθός των νέων. Η ανεργία στις αρχές του 2012 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ξεπερνά το 1.000.000 και στα νησιά του Β. Αιγαίου έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Η περιφέρεια Β. Αιγαίου μέσα σε αυτές τις συνθήκες λειτουργεί σαν «λαγός» και εφαρμόζει μέσω του «προγράμματος κοινοφελούς χαρακτήρα» τις βασικότερες επιδιώξεις της κυβέρνησης και της τρόικας των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ για ένα μοντέλο προσωρινής εργασίας με μισθούς πείνας. Στο πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» εμπλέκονται και ΜΚΟ όπως η «Ηλιαχτίδα», πρόεδρος της οποίας είναι η Β. Ανδρεαδέλλη, στέλεχος του ΣΥΝ και υποψηφία αντιπεριφερειάρχης Λέσβου με την παράταξη «Πολίτες κόντρα στον καιρό» που εκφράζει το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επιλογές αυτές δεν είναι πολιτικά ουδέτερες. Είναι αυτονόητη απαίτηση η πολιτική καταδίκη και ο διαχωρισμός της Αριστεράς από τις πρακτικές αυτές και δεν μπορεί οι ευθύνες να συγκαλύπτονται στο όνομα καμιάς σκοπιμότητας.
Τα προγράμματα αυτά διευρύνουν και «επισφραγίζουν» τις ελαστικές σχέσεις εργασίας καταργώντας στην πράξη τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Διαιωνίζουν και ενισχύουν το καθεστώς της εργασιακής ομηρίας. Την ίδια στιγμή η απαγόρευση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού έχει δημιουργήσει στους δήμους, στις περιφέρειες, και στα νοσοκομεία ελλείψεις προσωπικού απαραίτητο για να καλυφθούν οι ανάγκες των υπηρεσιών τους. Η κυβέρνηση με την εφαρμογή του Καλλικράτη παραδίδει τις κοινωνικές υπηρεσίες στο κεφάλαιο και ταυτόχρονα μέσω αυτών των προγραμμάτων τους εξασφαλίζει φτηνούς, κακοπληρωμένους και ενσωματωμένους εργαζόμενους.
Μέσω αυτών των προγραμμάτων ανακυκλώνεται η ανεργία η γκρίζα ζώνη μεταξύ, ανεργίας-μερικής απασχόλησης-εργασίας που επιβάλει η πολιτική της ΕΕ, εκμεταλλεύεται την πραγματική ανάγκη των ανέργων που μαζικά παράγει η αντιλαϊκή πολιτική για να υποκύψουν σε ακόμη πιο φτηνές εργασιακές σχέσεις, παραιτούμενοι από κάθε εργασιακό δικαίωμα. Οι μορφές ελαστικής-επισφαλούς εργασίας-ομηρίας που γιγαντώνονται, συμπιέζουν όχι μόνο τους άνεργους αλλά όλους τους εργαζόμενους.
Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της πολιτικής της επιδότησης των απολύσεων και της ανεργίας και την κατάργηση κάθε μορφής και νόμου ελαστικής εργασίας. Θέλουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μαζικές προσλήψεις ανέργων σε κανονικές θέσεις απασχόλησης στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, περιφερειών και νοσοκομείων και ανάπτυξη νέων τομέων κοινωνικής υποδομής. Η μαχητικότητα της κοινωνίας, με τελευταίο σταθμό τις λαϊκές διαδηλώσεις στην 25η Μαρτίου στη Μυτιλήνη και όλη τη χώρα, δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι ένας άλλος δρόμος, αυτός της ανυπακοής, της αντίστασης και της ανατροπής, είναι υπαρκτός και θα σαρώσει την κυβέρνηση, την τρόικα, τα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική τους.
