«H Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη για να αφεθεί να χρεοκοπήσει». Αυτό συμπέρανε εμπιστευτική έκθεση του IIF που κυκλοφόρησε...
μόλις λίγες ημέρες πριν, στα εμπλεκόμενα με το PSI θεσμικά όργανα της ΕΕ.
Όλα θα ήταν τελείως διαφορετικά αν ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας παρέμενε έστω και ελάχιστα θετικός. Το όποιο Μνημόνιο επηρεάζεται άμεσα από τον ρυθμό αύξησης της παραγωγής της χώρας. Αν είχαμε ρυθμό αύξησης της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών έστω κατά 0,5% για το 2011, όλα τα δεδομένα του Μνημονίου 2 θα ήταν διαφορετικά.
Οι εταίροι μας σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ επισημαίνουν εδώ και καιρό τον υψηλό βαθμό αναποτελεσματικότητας που διακρίνει όλους τους εμπλεκομένους –βαρόνους της πολιτικής– στο σκέλος της ανάπτυξης. Στο πλαίσιο ενός πολιτικού πολιτισμού αδυνατούν λοιπόν να τους χαρακτηρίσουν άμεσα ως άκρως ανίκανους, οπότε χρησιμοποιούν πιο ευγενικές εκφράσεις. (Βλ. δηλώσεις Ρέσλερ για τον πρώην Υπουργό Ανάπτυξης)
Η χώρα ζει ένα μοναδικό αναπτυξιακό τέλμα, άσχετα αν λιμνάζουν 25 δις ευρώ (15 του ΕΣΠΑ, συν 10 της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της τρόικας), που αν έπεφταν στην αγορά δε θα είχαμε ένα εκατομμύριο ανέργους.
Όποιο σενάριο και αν ακολουθήσουμε, είτε το Μνημόνιο 2 είτε την πτώχευση εντός ευρώ είτε εκτός ευρώ, αυτό θα είναι θνησιγενές από τη στιγμή κατά την οποία δεν ‘απογειώνεται’ η οικονομία.
Λύση λοιπόν στο πρόβλημα του χρέους δίνει μόνο η αναπτυξιακή πορεία της χώρας, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται το τελευταίο. Στην ερώτηση, για το κατά πόσο η ανάπτυξη θέλει χρόνο μη δίνοντας άμεσα αποτελέσματα και ως εκ τούτου ίσως αποτελεί ένα άλλοθι για να δικαιολογήσουμε οτιδήποτε, δίνεται η ακόλουθη απάντηση:
Η δημιουργία ενός κλίματος θετικών προσδοκιών μπορεί να αντιστρέψει το βάλτο της ύφεσης άμεσα. Ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά, πηγές αυτού του κλίματος θα μπορούσαν να είναι οι ακόλουθες:
Ø Τα 15 δις ευρώ από ΕΣΠΑ (από ένα σύνολο 25 δις ευρώ όπως προαναφέρθηκε). Αλλά από τα 12,5 δις ευρώ του ΕΣΠΑ που θα αφορούν σε 181 έργα, δυστυχώς για την επιχειρηματικότητα δίνονται μόνο 2,2 δις ευρώ εν μέσω κρίσης!!!.
Ø 22,9 δις ευρώ αιτήσεις ξένων από πέρυσι για επενδύσεις, περιμένουν απαντήσεις. Ευτυχώς ξεκόλλησαν πριν λίγες ημέρες επενδύσεις της τάξης 5,5 δις ευρώ, αφορώντας όμως μόνο την ενέργεια.
Ø Νέο ‘Σχέδιο Μάρσαλ’ σε επίπεδο ΕΕ. Ακούστηκε πέρυσι, αλλά θάφτηκε αν και μπορεί να τεθεί πάλι επί τάπητος στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου 2012. Το Σχέδιο αυτό θέλει χρόνο, αλλά ‘παίζει’ με τις προσδοκίες. Γιατί σιωπήσαμε εμείς τόσο διάστημα; Σε τελική ανάλυση, ποια η έννοα του όρου «Ένωση»; Ο όρος «΄Ενωση» υποδηλώνει την αλληλεγγύη και στο σκέλος της ανάπτυξης. Δεν αφορά μόνο στην εξόφληση των πιστωτών.
Ø Το ενδιαφέρον των Κινέζων για το Τιμπάκι στην Κρήτη, τη Χαλκιδική, το Θριάσιο Πεδίο…Χάνεται έτσι απλά ένας στρατηγικός εταίρος, (που διαθέτει επίσης τεχνολογία εξόρυξης πετρελαίου) άκρως απαραίτητος, ιδίως στην περίπτωση πτώχευσης εντός ευρώ.
Ø Το ενδιαφέρον των Ρώσων για στρατηγικές επενδύσεις, όταν εμείς (βλ. Παπανδρέου) τους μιλούσαμε για πράσινη ανάπτυξη. Έχουμε καταντήσει να θεωρούμαστε φολκλορικό στοιχείο στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Ø Υπάρχουν προτάσεις με σκοπό τη δημιουργία μιας σειράς αναπτυξιακών ομολόγων, που θα εξυπηρετήσουν ταυτόχρονα τρεις στόχους: Την ανάπτυξη, τη βελτίωση της ρευστότητας και τη μείωση του χρέους. Ενδεικτικά σημειώνεται η πρότασή μας για την εκμετάλλευση του αεροδρομίου «Ελληνικό» με ομόλογα (Βλ. google, Μάρδας, ‘Ελληνικό vs Πριγκιπάτου του Μονακό’ και ‘Ελληνικό. Η μεγάλη Μπίζνα’) και για την τουριστική ανάπτυξη, μέσω μιας άλλης μορφής ομολόγων (βλ. www.dimiourgikοipolites.gr).
Ø Νέα πολιτική για τις Μικρομεσαίες επιχ/σεις, για οικογενειακές επιχειρήσεις και για εξωστρεφείς. Υπάρχουν έτοιμα επεξεργασμένα μέτρα, βέλτιστες πρακτικές άλλων χωρών, από μελέτες της ΕΕ.
Ø Αλλαγή συγκεκριμένων άρθρων (π.χ. Άρθρο 1) του Νόμου για τις Στρατηγικές Ξένες Επενδύσεις, (του γνωστού ως Fast Τrack). Πόσο χρόνο θέλει αυτή η παρέμβαση;
Ø Ένα απλό, σύστημα ενισχυμένων αποσβέσεων για επιχειρήσεις που επενδύουν σε κτίσματα και κεφάλαιο με έτος έναρξης από το 2012.
Ø Φορολογικές ελαφρύνσεις κλιμακωτές όμως επί των κερδών, σε επιχειρήσεις που αυξάνουν από το 2012 το τζίρο τους.
Και για να μην αερολογούμε, η Τουρκία τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης άνω των 7% κάθε χρόνο, μετά το σοκ του 2000-2. Γιατί αυτοί και όχι εμείς; Γιατί απλούστατα αυτοί είχαν τον Κεμάλ Ντερβίς και εμείς έχουμε πολιτικούς που για να βάλουν μια υπογραφή χρειάζονται 15 μήνες!!!
Παρεμπιπτόντως, ο διαγωνισμός για το ηλεκτρονικό σύστημα προμηθειών του Υπουργείου Ανάπτυξης αφού ελέγχθηκε από το Ελ. Συνέδριο και έκλεισε χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, τον Αύγουστο του 2010, συμβασιοποιήθηκε 15 μήνες αργότερα, δηλαδή το Νοέμβριο του 2011!!!. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί είμαστε σε αυτήν την κατάσταση.
Ο πρώην Υπουργός Ανάπτυξης έκανε το πρώτο βήμα και αντικαταστάθηκε, με εύσχημο τρόπο, από μια Υπουργό, την πρώην πολιτικά ιστάμενη του Υπουργείου Παιδείας. Η νέα Υπουργός έχει να διαχειριστεί, εκτός των άλλων, έναν αριθμό κρατικών προμηθειών σε υλικά. Να υπενθυμίσουμε ότι o διαγωνισμός που διαχειρίσθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, (αυτός του χαρτιού για τα σχολικά βιβλία) στοίχισε στο κράτος πρόσθετα πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ σε φωτοαντίγραφα κ.λπ αφήνοντας χωρίς βιβλία ορισμένα σχολεία έως ακόμη και σήμερα.
Ως προς το Νόμο πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που προώθησε, αυτός αφέθηκε στην τύχη του χωρίς την απαραίτητη κάλυψη εκ μέρους της ίδιας της εμπνεύστριας του Νόμου (Βλ. την παταγώδη αποτυχία των εκλογών για τα προς σύσταση Συμβούλια Διοίκησης των ΑΕΙ/ΤΕΙ).
Με το PSI και την πολιτική της επικοινωνίας και μόνο δεν κτίζεται μια οικονομία!
