-Σε μια εποχή που το κράτος καταρρέει.
-Σε μια εποχή που η οικονομική συρρίκνωση μας κάνει όλους να φοβόμαστε όχι μονό για το αύριο αλλά για το ίδιο το σήμερα.
-Σε μια εποχή που η κοινωνική κρίση είναι μεγαλύτερη της οικονομικής (ας μας απασχολεί η δεύτερη περισσότερο)
-Σε μια εποχή που "τρέμουμε" για τα παιδιά μας και για το πως θα "σταθούν" σε αυτόν τον κόσμο.
-Σε μια εποχή που δεν υπάρχει κανενός είδους ασφάλεια.
-Σε μια εποχή που οι θεσμοί (ευρύτεροι και στενότεροι) χάνουν την ταυτότητα τους χωρίς να αυτοπροστατεύονται ή να επαναπροσδιορίζονται σε νέες βάσεις.
-Σε μια εποχή που επικρατούν ανάμεικτα συναισθήματα. Από αμηχανία ως οργή (σε όλη τους την κλίμακα)
-Σε μια εποχή......
Πάλι οι γυναίκες θα κρατήσουν τις άμυνες.
-Αυτές θα γίνουν managers του πενιχρού οικογενειακού προϋπολογισμού.
-Αυτές θα "κρατήσουν" τα παιδιά τους μακριά από τους κίνδυνους που πάντα "ευδοκιμούν" σε περιόδους κρίσης.
-Αυτές θα συντηρήσουν την οικογενειακή και την κοινωνική συνοχή.
-Αυτές θα εργαστούν σκληρά μέσα κ έξω από το σπίτι.
-Αυτές θα στηρίξουν τον άνεργο άντρα και το απελπισμένο παιδί.
-Αυτές θα επινοήσουν μικρές πηγές ευτυχίας . Αυτές θα "γεννήσουν" αφορμές χαμόγελου και ευφορίας.
-Αυτές θα στηρίξουν το όνειρο, την ελπίδα για το αύριο.
-Αυτές θα δώσουν ΖΩΗ.
Ας είναι γερές και δυνατές!
