Τα περισσότερα των μέτρων, εάν παρατηρήσουμε, που καλούμαστε με το μνημόνιο I και II να εφαρμόσουμε είναι διαρθρωτικά.
Είναι μέτρα επιτακτικά, τα οποία κινούνται προς τον εκσυγχρονισμό και την τόνωση της οικονομίας που θα επιτρέψουν παράλληλα και τον εξορθολογισμό της κοινωνίας. Σε κάθε τέτοια προσπάθεια όμως διαρθρωτικών αλλαγών έως σήμερα , η κοινωνία και σωστότερα ομάδες πολιτών (συντεχνίες) αντιδρούν σθεναρά. Εν τέλει ,ακόμα και τα αυτονόητα δεν εφαρμόζονται. Πολλώ δε , αρκετές φορές η ψήφιση ενός νόμου ακολουθείται με σωρεία άλλων νομοθετημάτων που τελικά τον ακυρώνουν και πολλές φορές χειροτερεύουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Όπου παρατηρήθηκε μέχρι τώρα περιορισμός της σπατάλης, με οποιοδήποτε τρόπο η αντίδραση συνδικαλιστών υπήρξε δεδομένη και η ακύρωση γεγονός. Αντιδράσεις εγείρονται παντού και για ο,τιδήποτε. Ταυτόχρονα ,τα ΜΜΕ στο κυνήγι της τηλεθέασης φουντώνουν και διατηρούν ένα κλίμα κοινωνικής αναλγησίας. Οι λαϊκίζοντες διαμορφωτές της κοινής γνώμης παίρνουν θέση και οι δημαγωγοί πολιτικοί πιάνουν στασίδι από κάθε λογής βήματος και εδράνου.
Έτσι παραμένουν ακόμα ανοιχτά όλα τα θέματα. Ενδεικτικά: κλειστά επαγγέλματα, ζημιογόνες ΔΕΚΟ, πάσης φύσεως ολιγοπώλια και εισφορές υπέρ τρίτων, τα φάρμακα, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η απλή μετεγκατάσταση υπηρεσιών σε δημόσια κτίρια και όχι μισθωμένα και ένα σωρό άλλα ακόμη βαλτώνουν και χρονίζουν, επιβαρύνοντας όμως παράλληλα τον Έλληνα φορολογούμενο. Μέτρα χρειάζονται να παρθούν και Πολιτικά και λογιστικά. Όπως απεδείχθη τελικά, το πιο εύκολο πράγμα είναι να περικόψεις μισθούς και συντάξεις. Το παράδοξο δε, όλοι μιλάνε και διαβλέπουν την αναγκαιότητα των αλλαγών, με όλα αυτά όμως να αφορούν τους άλλους και όχι τους ίδιους.
Αντί λοιπόν, να κυνηγάμε Χίμαιρες ας κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα, τον κάθε Έλληνα και πολίτη αυτής της χώρας στα μάτια. Η μεταπολίτευση με όσα γέννησε και ευθύνεται τέλειωσε. Η επόμενη μέρα χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται να απελευθερώσουμε την οικονομία και την κοινωνία από τις αγκυλωμένες νοοτροπίες του χθες.
Το φαινόμενο μερικά άτομα (η φθίνουσα μειοψηφία) να κλείνουν το κέντρο της Πρωτεύουσας ,πρέπει να εκλείψει. Είναι βαθειά αντιδημοκρατικό και βαθειά αντικοινωνική η συμπεριφορά , όσο ισχυρό και το αίτημα των πάσης φύσεως διαδηλωτών. Ας συνομολογήσουμε λοιπόν και ας μην υπεκφεύγουμε μεταξύ μας ότι ο κοινωνικός ιστός πανεύκολα διαρρηγνύεται στην Ελλάδα. Όσο μόνοι μας δεν εξασφαλίζουμε θεσμούς και πρακτικές κοινωνικής συνεκτικότητας τόσο οι ομάδες εργασίας (Task Force) και ο κάθε Ραϊχενμπαχ θα ηγεμονεύουν, προσπαθώντας να μας επιβάλλουν να κάνουμε κράτος κοινωνικό και πρωτίστως αποτελεσματικό και ας διαμαρτυρόμαστε εμείς από την άλλη όσο θέλουμε.
