Πρόκειται για τέσσερα μέλη οικογένειας, που κατέθεσαν σήμερα αγωγή αποζημίωσης ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για την πρώτη προσφυγή που γίνεται στα δικαστήρια της συμπρωτεύουσας και την υπόθεση χειρίζεται ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους, Κλέανθης Βουλκίδης.
«Είναι βέβαιο ότι έχουμε ζημιωθεί παράνομα και υπαίτια από το Ελληνικό Δημόσιο», ισχυρίζονται οι ενάγοντες, τονίζοντας ότι το Ελληνικό Δημόσιο «ενήργησε αντίθετα με τις Συνταγματικές επιταγές, τις Αρχές της χρηστής Διοίκησης και της Νομιμότητας και κάθε έννοιας Δικαίου».
Καταλογίζουν στο Ελληνικό Δημόσιο «παράνομη πρακτική», διότι, εάν γνωρίζανε εξαρχής τη δυνατότητα μονομερούς απομείωσης της αξίας των ομολόγων, δεν θα προχωρούσαν στη σύναψη της σύμβασης και την αγορά του ομολόγου.
Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι είναι «καταχρηστικό και παράνομο να ανταλλάσσονται ομόλογα λήξεως 2013 και 2026 με ομόλογα λήξεως έτους 2042, ήτοι 30 ετών από σήμερα, χρόνος κατά τον οποίο τίθεται εν αμφιβόλω εάν θα βρισκόμαστε στη ζωή».
Ακόμη, οι εναγόμενοι θεωρούν ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι υπέστησαν άδικη μεταχείριση σε σχέση με τους καταθέτες χρημάτων σε ιδιωτική ελληνική τράπεζα, καθώς οι τελευταίοι προστατεύονται και τελούν υπό την άμεση εγγύηση του Δημοσίου για ποσό μέχρι 100.000 ευρώ ανά Τράπεζα, κάτι που δεν ισχύει για τους ομολογιούχους.
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι προσφεύγοντες, η τοποθέτηση των οικονομικών τους σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου πραγματοποιήθηκε ακριβώς στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την Ελλάδα.
«Αφενός πεισθήκαμε στις διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνήσεων σχετικά με την ασφάλεια των ελληνικών ομολόγων και τις επανειλημμένες διακηρύξεις τους πως η Ελλάδα δεν επρόκειτο να πτωχεύσει σε καμία περίπτωση και αφετέρου επιθυμώντας να στηρίξουμε και εμείς με τις δυνάμεις μας τον δύσκολο αγώνα της ελληνικής οικονομίας καθώς υπήρξε τότε γενικό κάλεσμα προς τούτο σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, με τη σύσταση μάλιστα και ειδικού λογαριασμού δωρεάν υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, στον οποίο συμμετείχαμε με προθυμία από τους πρώτους, καταβάλλοντας συμβολικά το ποσό των 300 ευρώ», αναφέρουν.
Εξάλλου, εξηγούν ότι δεν υπήρξαν κερδοσκόποι «όπως η πλειονότητα των «θεσμικών» επενδυτών που αργότερα αγόρασαν στο 30 ή και στο 25% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, ευελπιστώντας σε υπέρογκες αποδόσεις, αλλά απλοί μακροπρόθεσμοι αποταμιευτές με πρωταρχικό μάλιστα κίνητρο το πατριωτικό μας καθήκον».
