Ενοχλήθηκαν αρκετοί από τη θέση μας στο ζήτημα του εκσυγχρονισμού των F 16, υποστηρίζοντας περίπου ότι... “διακυβεύεται” η επιχειρησιακή επάρκεια της ΠΑ.
Αν η χώρα δεν βρισκόταν στη τραγική οικονομική κατάσταση που βρίσκεται όλα αυτά τα ζητήματα θα μπορούσαν να εξεταστούν. Δεν είναι όμως με κανένα τρόπο κατανοητό να συζητάς τον εκσυγχρονισμό αεροσκαφών που παρέλαβες πριν λίγα χρόνια,όταν δεν έχεις ακόμη εξασφαλίσει τα κονδύλια για τα ανταλλακτικά που θα τους επιτρέψουν να …απογειωθούν. Εκτός αν είσαι…αιθεροβάμων. Αυτό επισημαίνουμε και τίποτα παραπάνω.
Μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστο, αλλά πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η χώρα πρέπει να εξοπλιστεί. Αλλά με σχέδιο, προοπτική και κυρίως με πλήρη αιτιολόγηση της όποιας αγοράς γίνεται. Ας ακολουθούμε τον απλό δρόμο της λογικής: από τι κινδυνεύουμε, πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε , τι υπάρχει στην αγορά, πόσο κάνει, τι θέλουμε να εξυπηρετήσουμε ως εθνικό συμφέρον και θα προκύπτει πάντα απλά και εύκολα η όποια αγορά. Όλα τα υπόλοιπα είναι περίεργοι ελιγμοί που κάτι άλλο εξυπηρετούν, εκτός από την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών.
Στη σημερινή δύσκολη οικονομική πραγματικότητα το πρώτο που πρέπει να μας απασχολήσει και να το διεκδικήσει σθεναρά και η στρατιωτική ηγεσία, είναι να δουλέψει “ρολόϊ” το υπάρχον οπλοστάσιο. Τα δεδομένα με την Τουρκία δεν είναι ευχάριστα σε επίπεδο διαθεσιμοτήτων κυρίως και δευτερευόντος σε επίπεδο εξοπλιστικών προγραμμάτων του μέλλοντος. Πολλά μπορούν να ανακοινώνονται,ασφαλώς και η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει πολύ πιο στέρεες βάσεις και προοπτικές από τη δική μας αλλά αυτά δεν είναι λόγος για …να παραδοθούμε.
Η “τουρκοφοβία” που σκόπιμα κάποιοι καλλιεργούν παρουσιάζοντας την Τουρκία περίπου ως αλάνθαστη στις εξοπλιστικές της επιλογές είναι περίεργη. Η Άγκυρα έχει εμπλακεί στην περιπέτεια του F 35, το οποίο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πότε θα παραλάβει. Όπως και κανείς δεν ξέρει τι αεροπλάνο τελικά θα είναι αυτό που θα παραλάβει. Η χρονική καθυστέρηση στην εξέλιξη του προγράμματος δίνει -ακόμη όχι για πολύ- την ευκαιρία να σχεδιάσει και να αποφασίσει η Ελλάδα τα επόμενα βήματά της στο κρίσιμο θέμα της απόκτησης νέου αεροσκάφους. Κι εδώ θέλουμε να επισημάνουμε κάτι που έχουμε παρατηρήσει από τα σχόλια αρκετών αναγνωστών: δεν υπάρχουν μόνο τα F 35, τα Eurofihgter και τα Rafale που θα μπορούσε η Ελλάδα να εξετάσει αν έπρεπε να λάβει τώρα απόφαση.
Το αναφέρουμε γιατί τα λόμπυ των Αθηνών έχουν καταφέρει να περάσουν σ΄ όλους μας την άποψη ότι μόνο ανάμεσα σ΄ αυτά πρέπει να επιλέξουμε. Υπάρχουν κι άλλα...
Η Ελλάδα αφού ρυθμίσει το ζωτικής σημασίας ζήτημα της συντήρησης του οπλοστασίου της,μπορεί να προχωρήσει στην σοβαρή εξέταση όλων των υπαρχόντων αεροσκαφών που οι αεροπόροι θα μας πουν ότι καλύπτουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις. Θα είναι “από τα φρέσκα” στα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο τα τρία προαναφερθέντα ,αλλά και το σουηδικό Gripen,αλλά και τα ρωσικά μαχητικά; Θα είναι “παλαιότερα” αλλά αξιόπιστα όπως το F 18 ή το F 15;Την απάντηση θα πρέπει να την δώσουν οι ειδικοί κι όχι οι “κραυγές παπαγάλων” και “τουρκο-τρομολάγνων”.
Την χώρα δεν την έφεραν σ΄ αυτό το χάλι οι εξοπλισμοί. Πρόσθεσαν ασφαλώς κάποιες “μονάδες χρέους” , αλλά το ΄χουμε ξαναγράψει τα …μεγάλα πάρτυ έγιναν αλλού. Οι εξοπλισμοί ήταν απλά πολύ εύκολο να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία. Το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχθηκε στο χώρο των εξοπλισμών , κατά τη γνώμη μας, δεν είναι το πόσα ξοδέψαμε, αλλά το τι αγοράσαμε. Κανονικά μ΄ αυτά που πληρώσαμε θα έπρεπε να είμαστε περίπου …Ισραήλ. Δεν είμαστε. Και για να μοιάσουμε έστω, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα θέματα των εξοπλισμών με πολύ μεγάλη προσοχή και γιατί όχι με καχυποψία.
onalert.gr
