Σε συνδυασμό με τους έξυπνους και παρεμβατικούς τίτλους, τα «ψαγμένα» πρωτοσέλιδα και την παρεμβατική αρθρογραφία, η «Ελευθεροτυπία» πέτυχε να διαβάζεται από ένα κοινό το οποίο ξεπερνούσε κατά πολύ τα στενά όρια του πολιτικού χώρου της λεγόμενης και αυτοπροσδιοριζόμενης ως «Δημοκρατικής Παράταξης».
Μετά την απώλεια του Χρήστου Τεγόπουλου, τα πράγματα άλλαξαν. Η φυγή του Σεραφείμ Φυντανίδη ήταν το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ ενός γκρίζου μέλλοντος, που έγινε… κατάμαυρο, όταν πριν από μερικούς μήνες η εφημερίδα οδηγήθηκε σε αναστολή της έκδοσής της, με παράλληλη αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, περί χρεοκοπίας, λόγω των συσσωρευμένων χρεών της.
Η «Ελευθεροτυπία» υπήρξε διαχρονικά η κατεξοχήν εφημερίδα των δημοσιογράφων, στηριζόμενη στην αξία και τις δημιουργικές εμπνεύσεις του ανθρώπινου δυναμικού της. Γι’ αυτό και η επιλογή της Μάνιας Τεγοπούλου να συζητήσει την Παρασκευή με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και της ΕΣΗΕΑ την πρότασή της για επανακυκλοφορία της «Ελευθεροτυπίας», στέλνει το μήνυμα ότι η πρόταση της σημερινής ιδιοκτήτριας της ιστορικής εφημερίδας δεν στερείται πραγματικών προθέσεων.
Η Μάνια Τεγοπούλου λοιπόν ενημέρωσε με επιστολή της τους περίπου 600 εργαζομένους της εφημερίδας ότι καταθέτει πρόταση για την επανακυκλοφορία της εφημερίδας. Και ζήτησε την ουσιαστική βοήθειά τους, κάτι ωστόσο που για να δρομολογηθεί, θα πρέπει να λυθούν προηγουμένως κρίσιμες εκκρεμότητες, οι οποίες αφορούν κυρίως τα χρέη της εφημερίδας.
Σε κάθε περίπτωση, η ενδεχόμενη επιστροφή της «Ελευθεροτυπίας» στα περίπτερα, θα σηματοδοτήσει μια θετική εξέλιξη για τον χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας, και θα ξαναδώσει βήμα σε μια αιρετική φωνή, σε αντίθεση με την ισοπέδωση της ενοχικής σιωπής, που παρατηρείται σήμερα, από τα μεγάλα και παραδοσιακά ΜΜΕ και εφημερίδες.
