Αναφέρουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση η οποία βέβαια, δεν είναι και η μοναδική.
Συγκεκριμένα «μεγαλοεπιχειρηματίας» αποφάσισε το 1992 να ανεγείρει μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Ζάκυνθο, χωρίς να διαθέτει τα απαιτούμενα κεφάλαια για την επένδυση αυτή.
Έχοντας όμως σύμμαχο την Πολιτεία, αξιοποίησε όλες τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και διατάξεις, προκειμένου να υλοποιήσει τα επενδυτικά του σχέδια.
Σύστησε 4 Ανώνυμες Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις και εντάχθηκε και για τις τρεις στις ευεργετικές διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου 1892/1990 και χρηματοδοτήθηκε με 450.000.000 δρχ.
Στη συνέχεια, με εικονικά τιμολόγια συνολικού ύψους 33.000.000.000 δρχ., έλαβε από τη ΔΟΥ Ζακύνθου, για την περίοδο 1994 – 1998 επιστροφή ΦΠΑ συνολικού ποσού 6.000.000.000 δρχ. ή (18.000.000€).
Το 2002 του έγινε τακτικός έλεγχος και του καταλογίστηκε συνολικό ποσό δρχ. ή (225.000.000€).
Από το σημείο αυτό αρχίζει ο ατέλειωτος «φαύλος κύκλος» των Διοικητικών και Ποινικών Δικαστηρίων, που εξασφαλίζει στους μεγαλοφοροφυγάδες φορολογική ασυλία, μέχρι την παραγραφή.
Το Ποινική Δικαστήριο, μετά από 6 αναβολές, με αστείες δικαιολογίες, αποφάνθηκε ότι το αδίκημα της φοροδιαφυγής (λήψη εικονικών τιμολογίων και παράνομη είσπραξη ΦΠΑ) έχει παραγραφεί.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο με αποφάσεις του που εκδόθηκαν μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ανέστειλε την βεβαίωση όλων των ποσών που έπρεπε να βεβαιωθούν, λόγω άσκησης προσφυγής, μέχρι την εκδίκαση των προσφυγών.
Η εκδίκαση των προσφυγών άρχισε περί το τέλος του 2007 και ολοκληρώθηκε το 2009.
Τον Οκτώβριο του 2008 εκδόθηκαν 10 αποφάσεις, με τις οποίες ακυρώθηκαν οι προσφυγές που αφορούσαν σε πράξεις καταλογισμού παρακρατηθέντος φόρου εργολάβων και ελευθέρων επαγγελματιών συνολικού ύψους 1.500.000€.
Το παραπάνω ποσό βεβαιώθηκε και η επιχείρηση άσκησε έφεση.
Το Διοικητικό Εφετείο, με Προσωρινές Διαταγές αρχικά και με αποφάσεις του, μετά από αιτήσεις αναστολών που υπέβαλε ο φορολογούμενος, ανέστειλε την είσπραξη του ανωτέρω ποσού, μέχρι την εκδίκαση των εφέσεων.
Μέχρι σήμερα το Δημόσιο δεν έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ.
