καθώς και ο «Ποινικός Κώδικας» (Π.Κ) και άλλα Διατάγματα και Κανονισμοί του Κράτους.
β) Συστηματικά υπάρχει στη κοινωνία μια προπαγανδιστική παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των πάντων, σε..
εξωφρενικά επίπεδα, έτσι ώστε να μπερδέψουν τους Έλληνες πολίτες, να τους φοβίσουν...
και τελικά να τους φτάσουν σε σημείο να αηδιάσουν, και να παρατήσουν κάθε προσπάθεια αλλαγής της εις βάρος τους κατάστασης.
Λοιπόν για να τελειώνουμε άπαξ και δια παντός με κάποια πράγματα, αποφάσισα να.....
σας αποκαλύψω τι συμβαίνει με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα λεγόμενα «διόδια» στους Ελληνικούς δρόμους, τι προβλέπεται, ποια είναι τα δικαιώματα μας και φυσικά ποιες είναι οι προβλεπόμενες ενέργειες σε περίπτωση που συμβεί, εις βάρος μας κάποια παρανομία και αυθαιρεσία, από οποιονδήποτε (τονισμένο διότι ο Έλληνας πλέον πρέπει να μάθει σιγά σιγά να αποφεύγει και να αποκρούει τις κατ’ επανάληψη παρανομίες και αυθαιρεσίες των «αστυνομικών οργάνων», εκτός από αυτές των ιδιωτικών εργολαβικών εταιριών).
Λοιπόν..
(1) Καταρχάς οι δρόμοι της χώρας είναι Εθνικοί, που σημαίνει ότι χαρακτηρίζονται έτσι επειδή για τη κατασκευή και τη συντήρηση τους, έχουμε δώσει όλοι οι Έλληνες (εκτός από τα γνωστά λαμογια) χρήματα από το υστέρημα μας. Για αυτό εξάλλου αποτελούν μέρος της λεγόμενης «Δημόσιας Περιουσίας», διότι είναι περιουσία όλων των Ελλήνων.
Όλα αυτά προβλέπονται στο Νόμο 3155/55 (http://www.et.gr/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=108&lang=en) , όπου μεταξύ άλλων προβλέπει και ορίζει τι είναι «εθνικοί οδοί», ποιος τις κατασκευάζει, ποιος τις συντηρεί και ποιος τις ανακαινίζει. Σωστά μαντέψατε! Το Κράτος με τις προβλεπόμενες υπηρεσίες του! Και με τι χρήματα; Όπως προβλέπει ο παραπάνω νόμος, για τη συντήρηση τους, προβλέπεται ένα ποσό 50% επί των δασμών των καυσίμων και 50% επί των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων κλπ. Δηλαδή, με τα χρήματα μας από τους φόρους και τα τέλη κυκλοφορίας, πρέπει το Κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες του να συντηρούν και να κατασκευάζουν τους Εθνικούς δρόμους. Αυτό ακριβώς επεξηγεί, αποδεικνύει και καταδεικνύει το γιατί οι Εθνικοί δρόμοι, είναι Δημόσια και Εθνική περιουσία, δηλαδή περιουσία όλων μας.
Κατά συνέπεια, οι αιτιάσεις των ιδιωτικών εταιριών που δήθεν «έχουν δικαίωμα λειτουργίας» επί των Εθνικών Οδών, ότι αυτές τους παραχωρηθήκαν νόμιμα και όχι παρατύπως, καταρρίπτονται πανηγυρικώς. Η Δημόσια περιουσία, δεν παραχωρείται, ούτε μπορεί να δοθεί, χάριν σύμβασης σε ιδιωτικές εταιρίες με σκοπό το κέρδος (διόδια). Και φυσικά όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο (πολιτικοί, μεγαλοεργολάβοι, διαπλεκόμενα ΜΜΕ με τους προηγούμενους κλπ), ψεύδεται, και το κάνει για προπαγανδιστικούς λόγους και για να εξυπηρετήσει τα σκοτεινά του συμφέροντα.
Η Δημόσια Περιουσία λοιπόν της χώρας, ούτε «παραχωρείται», ούτε «εκμεταλλεύεται», ούτε «λειτουργείται», ούτε υπάρχουν «εταιρικά όρια ευθύνης» πάνω σε αυτή, όπως διατείνονται, είτε από δόλο, είτε από άγνοια οι μεγαλοεργολαβικες ιδιωτικές εταιρίες. Οι Εθνικοί Δρόμοι, ως Δημόσια περιουσία, ανήκουν στους Έλληνες πολίτες και ως εκ τούτου αυτές οι εταιρίες, δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ιδιοκτησίας» ή «εκμετάλλευσης» ή «λειτουργίας», ή «ευθύνης» ή οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα που εσφαλμένα και εκ του πονηρού θεωρούν ότι έχουν, επί αυτών. Το γεγονός αυτό (το ότι οι Εθνικοί Δρόμοι είναι περιουσία του Ελληνικού λαού), δεν αλλάζει, ούτε τροποποιείται, ούτε ερμηνεύεται κατά το δοκούν, ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων επί της περιουσίας του, δεν παραχωρείται, ούτε «συμβατοποιείται», όπως εκείνοι επιθυμούν, ή θα επιθυμούσαν, όποια «σύμβαση», ή «συμφωνία» και να επικαλούνται.
(2) Τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, καταβάλλονται από τους Έλληνες οδηγούς για να κυκλοφορούν ελεύθερα τα οχήματα τους, στους Ελληνικούς Δημόσιους δρόμους οι οποίοι όπως είδαμε, συντηρούνται και κατασκευάζονται από τα χρήματα αυτά. Τα τέλη κυκλοφορίας οι Έλληνες πολίτες κάτοχοι οχήματος, τα καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες, πριν οι ιδιωτικές εργολαβικές κοινοπραξίες, διασπείρουν τους «σταθμούς διοδίων» στις οδούς, για να εισπράττουν τη «διέλευση» ή τη «χρήση». Οπότε, το ερώτημα παραμένει: για ποιο λόγο οι Έλληνες πολίτες να πληρώσουν τα παράνομα «διόδια» τους, αφού ούτως ή άλλως, αποδίδουν τα νόμιμα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων στο Κράτος, προκειμένου να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλους τους (κατασκευασμένους ήδη και συντηρημένους από το ΤΕΟ, από τα χρήματα αυτά) Δημόσιους Ελληνικούς δρόμους; Έκτος και εάν πονηρά, αυθαίρετα και προκλητικά, υπονοούν ότι δεν είναι Δημόσιοι δρόμοι, οπότε προσβάλλουν την νοημοσύνη μας και μετά το θέμα «παραπέμπει» αλλού και οι αιτιάσεις τους πλέον χρίζουν διαφορετικής αντιμετώπισης..
(3) Κοινή «παράβαση» είναι γενικά, η μη τήρηση των διατάξεων κάποιου νόμου καθώς και η πράξη των αντίθετων από εκείνα που αυτός ορίζει ή προβλέπει. Αρμόδιος για τη βεβαίωση της όποιας τέτοιας παράβασης, είναι το αστυνομικό όργανο, που την εντοπίζει στα πλαίσια των καθηκόντων του. Ο νόμος 3605/2007 που κατ’ επανάληψη παραπέμπουν και γράφουν στα διάφορα εσωτερικά έντυπα τους «αδυναμίας πληρωμής» δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημοσιοποίηση της κύρωσης από τη Βουλή της «σύμβασης» που υπέγραψαν με το Ελληνικό Δημόσιο. Φυσικά μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες έχουν πλήρη γνώση και εντοπίζουν τις παρανομίες τους και τις αυθαίρετες «πρακτικές τους» για την είσπραξη των «τελών διοδίων» και δεν πληρώνουν τα χαράτσια στα «διόδια» τους, ενώ παράλληλα ισχύει και η λεγόμενη «τροπολογία του Ρέππα», που καθιστά τη μη πληρωμή τέλους διοδίου ως «παράβαση» του ΚΟΚ. Ωστόσο όπως ο ίδιος ο ΚΟΚ ορίζει, η «παράβαση» βεβαιώνεται αυτοπροσώπως από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα (άρα συμβάντα του στυλ: μας σταματά η τροχαία 500 μέτρα μετά τα διόδια, αφού μας έχει «δώσει» κάποιος ιδιωτικός υπάλληλος ‚ των διοδίων, που επικοινωνεί με το περιπολικό σε περίεργες μη αστυνομικές συχνότητες, είναι παντελώς παράνομα και παίρνουμε τηλέφωνο την αστυνομία της περιοχής, και ζητάμε να μας προστατέψει από επίορκους αστυνομικούς υπαλλήλους, που κάνουν κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος και παράβαση του Π.Κ και του ΚΟΚ). Από την άλλη πάλι, οι υπάλληλοι των εταιριών δεν είναι ούτε αστυνομικά όργανα ούτε ανακριτικοί υπάλληλοι γενικά (ένστολοι ή όχι) και όσο αφορά τη τακτική τους, να έχουν την απαίτηση (!) να ζητούν τα στοιχεία ταυτότητας των πολιτών, (κατά παράβαση του άρθρου 175 του Ποινικού Κώδικα), που δεν πληρώνουν τα «διόδια», να γνωρίζετε όλοι ότι διαπράττουν το βαρύτατο αδίκημα της αντιποίησης δημόσιας αρχής καθώς τούτο το δικαίωμα (του ελέγχου στοιχείων ταυτότητας και αναλόγως των καθηκόντων και τις ιδιότητας και του συμβάντος) το έχουν μόνο οι ένστολοι (αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, στρατιωτικοί) και μη (λοιποί), ανακριτικοί υπάλληλοι.
(4) Είναι φανερό λοιπόν ότι «ποντάρουν» στην αμάθεια και την άγνοια των πολιτών περί των δικαιωμάτων τους και περί των υφιστάμενων νόμων, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους.
(5) Γενικά:
α. Σαν ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούν εντός Ελληνικής Επικρατείας, υπόκεινται στους Ελληνικούς νόμους και στο Ελληνικό Σύνταγμα και για όποιες παρανομίες κάνουν είναι υπόλογοι έναντι στην δικαιοσύνη.
β. Οι δρόμοι τους οποίους εκ του πονηρού η εταιρείες τους αυθαίρετα ισχυρίζονται ότι «κατασκεύασαν» και «συντηρούν», προϋπήρχαν και κατασκευάστηκαν με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
γ. Οι δρόμοι που αυθαίρετα η εταιρείες αυτές ισχυρίζονται ότι είναι «κομμάτι ευθύνης» των, είναι Δημόσιοι Εθνικοί δρόμοι, δηλαδή ανήκουν στο Ελληνικό λαό, επομένως δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ευθύνης», «λειτουργιάς» και επιβολής κανενός «αντιτίμου χρήσης».
δ. Τα κακόγουστα κτίσματα που αποκαλούνται «σταθμοί διοδίων» είναι αυθαίρετα, καθώς δεν έχουν τις προβλεπόμενες οικοδομικές άδειες από τις αρμόδιες αρχές (Πολεοδομία κλπ), δεν τηρούν τις προβλεπόμενες περιβαλλοντολογικές διατάξεις και γενικά αποτελούν τα πλέον επικίνδυνα και παρανόμως τοποθετημένα εμπόδια όσο αφορά τη τήρηση της ασφάλειας της ζωής, των συγκοινωνιών, της κυκλοφορίας και της μετακίνησης των Ελλήνων πολιτών. Είναι δε κατασκευασμένα και τοποθετημένα, κατά παράβαση του άρθρου 286-1, του Ποινικού Κώδικα.
ε. Οι μπάρες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», είναι παράνομες, καθώς εμποδίζουν την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση και τη συγκοινωνία στους δρόμους, των Ελλήνων οδηγών (κατά παράβαση του άρθρου 290 του Ποινικού Κώδικα) και βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τους, ενώ παράλληλα με τη πράξη τους αυτή (τοποθέτηση μπαρών- εμποδίων), διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης (παράβαση του άρθρου 325, του Ποινικού Κώδικα). Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, της διέλευσης Στρατιωτικών οχημάτων ! σε φάλαγγα ή μεμονωμένα, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης κυκλοφορίας οχήματος Στρατιωτικών Αρχών. Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, των οχημάτων των Αστυνομικών Αρχών, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης του αστυνομικού έργου γενικά (και ενδεχόμενη παράβαση του άρθρου 288, τμήμα 1, του Ποινικού Κώδικα).
στ. Οι κάμερες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», κατά παράβαση του άρθρου 9α του Συντάγματος είναι αυθαίρετες, διότι η εταιρεία τους, δεν έχει εφοδιαστεί με την προβλεπόμενη άδεια χρήσης οπτικοαουστικών μέσων από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ούτε έχουν τη ρητή συγκατάθεση των πολιτών που καταγράφονται, όπως νόμος ορίζει), και ούτε πρόκειται να λάβουν ποτέ τέτοια άδεια καθώς σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία, η χρήση μέσων βιντεοσκόπησης επιτρέπεται μόνο για θέματα που άπτονται! τη Δημόσια Ασφάλεια, την Εθνική Άμυνα και τη φύλαξη δημοσίων χώρων. Άρα οι Αρχές που έχουν το δικαίωμα βάση νόμου να χρησιμοποιούν κάμερες είναι οι Στρατιωτικές και Πολιτικές (ΕΛΑΣ, Υπουργεία κλπ) και για τους προαναφερόμενους λόγους. Εκείνοι ως ιδιωτικές εταιρίες, για την απόδειξη των διάφορων ισχυρισμών τους, όχι (άρθρο 19, τμήμα 3, του Συντάγματος).
ζ. Σε κανέναν Νόμο, Κώδικα, Διάταγμα κλπ δεν προβλέπεται η ύπαρξη εμποδίων στους δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας και στις Εθνικές οδούς (μπάρες διοδίων) και ως εκ τούτου, οι εταιρείες τους και οι υπάλληλοι τους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το ανέβασμα και το κατέβασμα της μπάρας, είναι υπόλογοι έναντι των Ελληνικών νόμων και της Δικαιοσύνης, αφού παραβαίνουν καθημερινά και συστηματικά τα άρθρα 292 και 431 του Ποινικού Κώδικα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ήδη εκκρεμούν υποθέσεις καταστροφής ιδιωτικής περιουσίας (ΙΧ αυτοκίνητο), Δημόσιας περιουσίας (περιπολικό Αστυνομίας) κλπ, στις αρμόδιες διωκτικές Αρχές.
η. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τις παρανομίες τους, σαν νόμιμες ενέργειες και γενικά να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα περί τήρησης της νομιμότητας, παραβαίνοντας το άρθρο 420, του Ποινικού Κώδικα.
θ. Κάνουν χρήση απειλής ψυχολογικής βίας, (χαρακτηρίζοντας τη μη καταβολή του «τέλους διοδίων» ως «παραβατική συμπεριφορά», και απειλές περί νομικών διαδικασιών) και εκφοβισμού, κατά παράβαση του άρθρου 7 του Συντάγματος, καθώς και του άρθρου 190 του Ποινικού Κώδικα, προκειμένου να διασφαλίσουν τα ιδιωτικά οικονομικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις ζωές που χάνονται καθημερινά στις καρμανιόλες που αυτοί ονομάζουν δρόμους «μελετημένους- κατασκευασμένους και συντηρημένους» από την εταιρεία τους.
Αναγνώστης
