Μίνι επιστολή - αφιέρωμα αναγνώστη στο Γιώργο Νταλάρα

Πάει, "πάγωσε η τζιμινιέρα" σου, Γιωργάκη... "Πέφτεις σε λάθη". "Τώρα κλαις", ανάμεσα σε "βαμμένα κόκκινα μαλλιά", "ελεύθερους κι ωραίους" (βο-υ-λευτές), δήθεν... "ρεμπέτες του ντουνιά" και, αν εσένα σου ήρθε τώρα και "θέλεις να τα πεις", "το πεπρωμένο" σου το έγραψες πολύ καιρό πριν.

Εμείς "δεν κάναμε ταξίδια μακρινά", σαν εσένα, αλλά τα "παραπονεμένα λόγια" μας δεν τ' ακούνε ούτε "του κάτω κόσμου τα πουλιά" και, πλέον, για μας "νύχτωσε χωρίς φεγγάρι"!

"Ήταν πέντε ήταν έξι" (χρονών), που ξεκίνησα να ακούω τα τραγούδια σου και ακόμη τ' ακούω. Αλλά έγιναν "σκόνη" τόσα χρόνια, μέσα στη "φαντασία" μου...

Καληνύχτα Γιώργη και μάθε πως το "βρέχει στη φτωχογειτονιά", το έχεις τραγουδήσει καλύτερα απ' όλους...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ