Τι κατάφερε; Να κρύψει επιμελώς την απαξίωση της τοπικής κοινωνίας της Αλεξανδρούπολης προς το ίδιο και τα στελέχη του, πίσω από τη ζωηράδα και τις φωνές μαθητών του Γυμνασίου και του Λυκείου. Σε μια κινητοποίηση που θα ζήλευε και ο ...
απορυθμισμένος κρατικός μηχανισμός, όπου στην προκειμένη περίπτωση λειτούργησε άψογα..., μέσω της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας -Θράκης, του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής, συγκεντρώθηκαν με το ζόρι 600 άτομα, εκ των οποίων οι 400 ήταν μαθητές που συμμετείχαν «αυθόρμητα» στην εκδήλωση με τις «ευλογίες» των παρόντων διδασκάλων τους...
Σύμφωνα με πληροφορίες του μπλόγκ μας, οι μαθητές «επιτάχτηκαν» γι’ αυτό το σκοπό από σχολεία της Αλεξανδρούπολης, της Κομοτηνής και της Ορεστιάδας...! Ως «αντίδωρο» έλαβαν δύο διδακτικές ώρες λιγότερες από το ημερήσιο πρόγραμμα τους, με τη συμφωνία ότι όποιος μαθητής δεν θα εμφανιζόταν στο συλλαλητήριο θα χρεωνόταν με δύο ώρες απουσίας. (Αλήθεια οι κηδεμόνες αυτών των παιδιών που βρίσκονταν; Δε θα έπρεπε να βρίσκονται και αυτοί στην εκδήλωση, για να εδραιώσουν στη ρευστή συνείδηση των παιδιών το δόγμα: μεταλλεία = θάνατος;)
Δε θα ασχοληθούμε με το ποιος οι ποιοί κινούν οικονομικά αυτές τις «αγνές» εκδηλώσεις αντίδρασης κατοίκων της περιοχής. Ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή θα έρθει στο φως και αυτή η σκοτεινή πτυχή αυτής της ιστορίας. Όσο και αν θέλει κάποιος να δει καλόπιστα αυτές τις ενέργειες, δε μπορεί να δώσει μια λογική εξήγηση, για το πώς μεταφέρονται μαθητές από τον ένα νομό στον άλλο, όταν την ίδια στιγμή η ίδια η πολιτεία έχει σχεδόν εγκαταλείψει το πρόγραμμα μεταφοράς μαθητών, αδυνατώντας να βρει κονδύλια για να πληρώσει όχι τρέχουσες, αλλά υποχρεώσεις προηγούμενων ετών απέναντι σε ΚΤΕΛ και ιδιώτες λεωφορειούχους ...
Θέλουμε να σταθούμε στην αντιπαιδαγωγική και αντιδημοκρατική επιχείρηση στρατολόγησης νέων μελών από το κίνημα ενάντια στην ανάπτυξη της χώρας, το οποίο χωρίς καμία συνταγματική δικαιοδοσία και με πλήρη ασυδοσία, με τη συντροφική... συμμετοχή «αλειτούργητων» εκπαιδευτικών λειτουργών, κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, να δηλητηριάσει τη μοναδική ελπίδα αυτού του ρημαγμένου τόπου. Τη νέα του γενιά.
Μια γενιά, που κάποιοι έχουν βάλει στοίχημα να «πλύνουν τον εγκέφαλο της», εφαρμόζοντας έξυπνα το προπαγανδιστικό εργαλείο της ιδεολογικής τρομοκρατίας και εμφυτεύοντας στο συνειδητό και στο ασυνείδητο ουτοπίες και φαντασιώσεις που μακράν απέχουν από την πραγματικότητα...
Φαινόμενα που ζούμε και στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, τα κατεξοχήν εκκολαπτήρια- «θηριοτροφεία» της κομματοκρατίας, που αρνείται πεισματικά με νύχια και με δόντια να παραδεχθεί το τέλος της φυσικής και ιδεολογικής της παρουσίας.
Μέσα σε αυτή την απόλυτη σύγχυση που ζούμε ως κοινωνία και ως κράτος, δυστυχώς είναι φυσικό επακόλουθο, αυτοί οι κύκλοι χειραγώγησης, να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Εδώ πρέπει να δείξουμε αντανακλαστικά ως κοινωνία, παρά τις αντιξοότητες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε ειλικρινά να προετοιμάσουμε το έδαφος για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών μας. Τα παιδιά μας τα στέλνουμε στο σχολείο για να πάρουν γνώσεις και όχι μαθήματα οχλοκρατίας και επαναστατικού χαβαλέ.
Είναι αδιανόητο και δε συμβαίνει σε καμία χώρα του πλανήτη π.χ. ένας καθηγητής φυσικής αγωγής, να «ενημερώνει» μέσα στη διδακτική του ώρα, για το εάν μια μεταλλευτική δραστηριότητα είναι καλή ή κακή. Και δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, αλλά δεν έχει και το επιστημονικό υπόβαθρο να υποστηρίξει θετικά ή αρνητικά μια τέτοια άποψη απευθυνόμενος στους μαθητές του. Και αν έχει, την κρατά για τον εαυτό του. Μεταφέρει στο μαθητή του τις γνώσεις που πιστοποιημένα διαθέτει και για αυτές αμείβεται από την πολιτεία.
Μπορεί αυτοί οι κύκλοι να ηδονίζονται βλέποντας μαθητές δημοτικού, γυμνασίου ή λυκείου να διαβάσουν προγεγραμμένα κείμενα, που περιέχουν τα γνωστά τσιτάτα τους, εσύ γονέα, εσύ δάσκαλε, εσύ καθηγητή, πώς νιώθεις βλέποντας και ακούγοντας ένα άγουρο παιδί να παπαγαλίζει κάτι που δε μπορεί επί της ουσίας να αξιολογήσει σοβαρά και αντικειμενικά με το στυλ «μασημένης τροφής» που του δίνεται;
Πώς προστατεύουμε πνευματικά αυτά τα παιδιά, όταν επιτρέπουμε να χρησιμοποιούνται ως ασπίδες χρεοκοπημένων ιδεοληψιών, που ρήμαξαν τον τόπο;
Γνωρίζουμε, αν και δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως, ότι το κίνημα ενάντια στην ανάπτυξη της χώρας, ετοιμάζει κινητοποίηση ανάλογη με αυτή που έγινε σε Κιλκίς και σε Αλεξανδρούπολη και πάλι στην Ιερισσό. Έχουν κάθε δικαίωμα. Μπορούν και να πάρουν και τα παιδιά τους. Είναι τα δικά τους παιδιά και έχουν την προσωπική ευθύνη για αυτά.
Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν τα παιδιά όλων των υπολοίπων, να τα εκμεταλλεύονται, για να κρύψουν τη γύμνια των θέσεων και επιχειρημάτων τους. Λεφτά προφανώς έχουν... Ας βρουν άλλους τρόπους για να γεμίσουν τα κενά τους... Όχι με τα παιδιά μας. Σε καμία περίπτωση... Αυτές οι φιέστες... απονομής πιστοποιητικών ιδεολογικών φρονημάτων σε ανυποψίαστα παιδιά, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και καταδικαστεί από την συλλογική ιστορική μας μνήμη...
Αναγνώστης
