Κανονικά σαν φίλαθλος του Ολυμπιακού, θα έπρεπε σήμερα να χαίρομαι, που η ομάδα μου κέρδισε καθαρά το μεγάλο ντέρμπι, τον αιώνιο, "μισητό και καταραμένο" αντίπαλο, τον Παναθηναικό.
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι, που η ομάδα μου ο Ολυμπιακός παίρνει και το πρωτάθλημα και πιθανώς και το κύπελλο, άρα το ντάμπλ. Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι, που ο πιο δυνατός αντίπαλος της ομάδας μου καταστρέφεται, για την ακρίβεια αυτοκαταστρέφεται και οι (καταστροφικές) συνέπειες της χθεσινής νύχτας δεν είναι μόνο φετινές, αλλά θα τον ακολουθήσουν και την επόμενη χρονιά και ίσως και άλλες. Κανονικά θα έπρεπε σήμερα να έστελνα περιπαιχτικά μηνύματα σε φίλους μου "Βάζελους" για την ανωτερότητα της ομάδος μου, το πρωτάθλημα που χάθηκε κλπ κλπ. Κανονικά θα διάβαζα με ευχαρίστηση όλα τα γραφόμενα στα ΜΜΕ, ακόμη και στα αντίπαλα οπαδικά μέσα (π.χ. Πράσινη, Ντέρμπι κλπ) αφενός για τους διθυράμβους των "δικών" μου εφημερίδων, αφετέρου για τις αστείες δικαιολογίες (διαιτητές, αδικία, ατυχία κλπ) των "αντιπάλων" εφημερίδων και να γελάω με την ανοησία ΟΛΩΝ (φιλικών και μη).
Και όμως. Δεν χαίρομαι, δεν πανηγυρίζω, δεν έστειλα περιπαιχτικά μηνύματα σε φίλους.
Αντίθετα, συλλογίζομαι, λυπούμαι, συμπάσχω με τους πραγματικούς φιλάθλους (Ολυμπιακούς, Παναθηναικούς, Αεκτζήδες, Παοκτζήδες κλπ), για την κατάντια μας, που φαίνεται να έχει σχέση με την οικονομική καταστροφή της χώρας μας, με την πολιτισμική καταστροφή του έθνους των Ελλήνων. Γιαυτό με αντιπροσωπεύει η φωτογραφία του μικρού παιδιού, του αγνού φιλάθλου του Παναθηναικού, που με το κασκώλ στο λαιμό, πήγε στο γήπεδο να υποστηρίξει την αγαπημένη του ομάδα και είδε την αλητεία, τον τραμπουκισμό, την πολιτιστική παρακμή του Ελληνισμού, την κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου, προσωποποιημένη στους "οπαδούς" της ίδια του ομάδος. Συμπάσχω με το νεαρό φίλαθλο και ελπίζω ότι τώρα είναι η ευκαιρεία να αλλάξουν ΟΛΑ στο ποδόσφαιρο. Ας ελπίσουμε ότι η αθλιότητα αυτή και η τραγωδία που βιώνει ο Παναθηναικός θα αποτελέσει την αφορμή για την Πολιτεία, τις ΠΑΕ, την ΕΠΟ να κάνουν αυτό που πρέπει. Αυτοί ξέρουν και αν θέλουν μπορούν. Τελειώνοντας αναδημοσιεύω άρθρο που ανίχνευσα στο διαδίκτυο και αναφέρεται στη χτεσινή τραγωδία του Ελληνικού ποδοσφαίρου και συμφωνώ με τα γραφόμενά του:
Και τώρα δηλαδή τι να βγεις να πεις; Να εκφράσεις θλίψη και οργή όπως όλοι οι VIPs βγαίνοντας από το ΟΑΚΑ; Να μιλήσεις για την επόμενη μέρα και το τι πρέπει να γίνει; Να προαναγγείλεις την αυριανή σύσκεψη στη ΓΓΑ για τη βία στα γήπεδα;
Η να περιμένεις το επόμενο tweet του Υπουργού Γερουλάνου, που είχε προβλέψει... έγκαιρα ότι θα γίνουμε Αίγυπτος λες και είναι ουδέτερος παρατηρητής;
Να καταγγείλεις τους αρμόδιους και τους υπεύθυνους για μία ακόμα φορά και να «καθαρίσεις»; Να κοροϊδέψεις για μία ακόμα φορά τον εαυτό σου; Το πρώτο ζητούμενο είναι ότι στην Ελλάδα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ούτε υπεύθυνοι, ούτε αρμόδιοι.
Από αυτή και μόνη την παραδοχή αν ξεκινήσεις, εύκολα φτάνεις στο συμπέρασμα ότι οι ευθύνες είναι καθολικές. Και ο κάθε χώρος θα πρέπει να αναλογιστεί τις δικές του. Με πρώτους εμάς τους δημοσιογράφους. Τι να βγούμε και να πούμε δηλαδή; Οτι εμείς σας τα λέγαμε και να πανηγυρίζουμε για την επιβεβαίωση; Θα προτιμούσα να αυτογιαουρτωθώ...
Γιατί να μιλήσουμε; Για τη NOVA που έβγαλε ανακοίνωση για να μας πει ότι προστατεύει το προϊόν και για αυτό δεν μετέδωσε επεισόδια, όταν εδώ και δεκαπέντε μέρες στα πλαίσια της αναβάθμισης του προϊόντος του οποίου όντως είναι ο βασικός (έως και μοναδικός) χρηματοδότης, διαφήμιζε την επιλογή οπαδικής μετάδοσης που είχαν για πρώτη φορά (στα πλαίσια τεχνολογικής προόδου προφανώς) οι «πράσινοι» και οι «κόκκινοι» τηλεθεατές;
Για τη Superleague, τα μέλη της, τους μεγαλοπαράγοντες που αναλόγως με το ποιος έχει τη δύναμη διαφημίζουν το... ή εμείς ή κανείς;
Για τους δηλητηριασμένους οπαδούς των ομάδων που πλέον δεν μπορούν να ανεχτούν τίποτα πέρα από την επικράτηση της ομάδας τους με όποιο τρόπο και όποιο κόστος; Εχουμε αναρωτηθεί ποιους ποδοσφαιρικούς παράγοντες εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι θεωρούμε και χαρακτηρίζουμε επιτυχημένους;
Δεν είναι θέμα μέτρων, θέμα Αστυνομίας, θέμα πρόληψης ή καταστολής. Είναι ότι ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως έχουμε χάσει το δρόμο, έχουμε βγει αλλού, έχουμε χάσει το νόημα, έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει ποδόσφαιρο, έχουμε αλλοιώσει αυτό που λέγεται αγάπη για την ομάδα μας...
ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, αλλά με ό,τι άλλο γύρω – γύρω. Ενας ανυπέρβλητος λαϊκισμός, που έχει συνολικά κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία, έχει «πνίξει» και το ποδόσφαιρο και μας έχει κάνει όλους δέσμιους.
Λαϊκισμός της κάθε διοίκησης να είναι αρεστή στον υπέροχο κόσμο της ομάδας της, λαϊκισμός του κάθε προπονητή και του κάθε ποδοσφαιριστή που μπορεί να καταγγέλει όταν γίνονται επεισόδια αλλά τελικά βολεύεται με την προσωρινή επιτυχία και την αφιερώνει στον... πύρινο λαό, λαϊκισμός ημών των δημοσιογράφων που κάθε φορά πρέπει να πηγαίνουμε με το ρεύμα νομίζοντας ότι έτσι δεν θα αφήσουμε κανένα δυσαρεστημένο οπότε θα κρατήσουμε τους πελάτες μας...
Ποιους πελάτες; Με τόσες παράγκες, με τόσες υποθέσεις σκανδάλων που πηγαίνουν στο αρχείο, με τέτοιους παράγοντες – νταβατζήδες, με όσα έγιναν πέρυσι στο Καραϊσκάκη και στον τελικό του κυπέλλου και φέτος στο ΟΑΚΑ, είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι υπάρχει σοβαρός πελάτης – οπαδός του Ολυμπιακού (έστω κι αν είναι δίκαια πρωταθλητής), του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ που παραμένει κοντά σε αυτό το προϊόν.
Η μήπως όλοι οι παράγοντες, που θα καταδικάζουν από σήμερα τα έκτροπα, δεν έχουν κατά καιρούς και ανάλογα με τα συμφέροντά τους χρησιμοποιήσει όλους αυτούς τους... αντιεξουσιαστές κουκουλοφόρους (που ποτέ δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο...) για να πιέσουν προς την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων;
Αυτό που πραγματικά με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ότι όλοι όσοι υποτίθεται ότι επενδύουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχουν καταλάβει την τεράστια ευκαιρία που χάνουν. Με όλα όσα καθημερινά βιώνει ο απλός πολίτης, θα μπορούσε να είχε βρει τη διέξοδό του στο ποδοσφαιράκι όπως στις πολύ δύσκολες παλαιότερες δεκαετίες που αποτελούσε την παρηγοριά και την εκτόνωσή του...
Είναι όμως δυνατόν να έχετε την απαίτηση από τον απλό πολίτη, που ταλαιπωρείται πλέον καθημερινά για την επιβίωσή του, να... χαλιέται και για την ομάδα του; Να διαλύεται και στο γήπεδο; Να πονοκεφαλιάζει και με το προϊόν που του σερβίρετε και το οποίο το «χρυσοπληρώνει» ακόμα και σαν τηλεθεατής με μηνιαία συνδρομή;
Ολοι εμείς κάναμε το λάθος ότι το ποδόσφαιρο ανήκει στον κάθε δήθεν επενδυτή με το βαρύ πορτοφόλι και στους συνεταίρους του, μία κάστα οργανωμένων επαγγελματιών οπαδών. Τους αποθεώσαμε, τους κάναμε ρυθμιστές, τους χαρίσαμε τις Κυριακές μας.
Και θα το πληρώσουμε ακριβά το λάθος μας. Γιατί το ποδόσφαιρο ξέρει να εκδικείται όσους το κακοποιούν. Και το κακοποιήσαμε όλοι μαζί. Το ποδόσφαιρο, όμως, θα ζήσει. Αυτό που εμείς νομίσαμε ότι είναι ποδόσφαιρο έχει πεθάνει... Και απλώς το συντηρούμε νομίζοντας ότι του δίνουμε φιλί ζωής για να συνεχίσει και να συνεχίσουμε μαζί του.
Πάνω σε πτώμα σκυλεύαμε και σκυλεύουμε και απλώς αυτό το πτώμα έχει πλέον κακοφορμίσει...
sostopodosfairo.blogspot.com
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι, που η ομάδα μου ο Ολυμπιακός παίρνει και το πρωτάθλημα και πιθανώς και το κύπελλο, άρα το ντάμπλ. Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι, που ο πιο δυνατός αντίπαλος της ομάδας μου καταστρέφεται, για την ακρίβεια αυτοκαταστρέφεται και οι (καταστροφικές) συνέπειες της χθεσινής νύχτας δεν είναι μόνο φετινές, αλλά θα τον ακολουθήσουν και την επόμενη χρονιά και ίσως και άλλες. Κανονικά θα έπρεπε σήμερα να έστελνα περιπαιχτικά μηνύματα σε φίλους μου "Βάζελους" για την ανωτερότητα της ομάδος μου, το πρωτάθλημα που χάθηκε κλπ κλπ. Κανονικά θα διάβαζα με ευχαρίστηση όλα τα γραφόμενα στα ΜΜΕ, ακόμη και στα αντίπαλα οπαδικά μέσα (π.χ. Πράσινη, Ντέρμπι κλπ) αφενός για τους διθυράμβους των "δικών" μου εφημερίδων, αφετέρου για τις αστείες δικαιολογίες (διαιτητές, αδικία, ατυχία κλπ) των "αντιπάλων" εφημερίδων και να γελάω με την ανοησία ΟΛΩΝ (φιλικών και μη).
Και όμως. Δεν χαίρομαι, δεν πανηγυρίζω, δεν έστειλα περιπαιχτικά μηνύματα σε φίλους.
Αντίθετα, συλλογίζομαι, λυπούμαι, συμπάσχω με τους πραγματικούς φιλάθλους (Ολυμπιακούς, Παναθηναικούς, Αεκτζήδες, Παοκτζήδες κλπ), για την κατάντια μας, που φαίνεται να έχει σχέση με την οικονομική καταστροφή της χώρας μας, με την πολιτισμική καταστροφή του έθνους των Ελλήνων. Γιαυτό με αντιπροσωπεύει η φωτογραφία του μικρού παιδιού, του αγνού φιλάθλου του Παναθηναικού, που με το κασκώλ στο λαιμό, πήγε στο γήπεδο να υποστηρίξει την αγαπημένη του ομάδα και είδε την αλητεία, τον τραμπουκισμό, την πολιτιστική παρακμή του Ελληνισμού, την κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου, προσωποποιημένη στους "οπαδούς" της ίδια του ομάδος. Συμπάσχω με το νεαρό φίλαθλο και ελπίζω ότι τώρα είναι η ευκαιρεία να αλλάξουν ΟΛΑ στο ποδόσφαιρο. Ας ελπίσουμε ότι η αθλιότητα αυτή και η τραγωδία που βιώνει ο Παναθηναικός θα αποτελέσει την αφορμή για την Πολιτεία, τις ΠΑΕ, την ΕΠΟ να κάνουν αυτό που πρέπει. Αυτοί ξέρουν και αν θέλουν μπορούν. Τελειώνοντας αναδημοσιεύω άρθρο που ανίχνευσα στο διαδίκτυο και αναφέρεται στη χτεσινή τραγωδία του Ελληνικού ποδοσφαίρου και συμφωνώ με τα γραφόμενά του:
Και τώρα δηλαδή τι να βγεις να πεις; Να εκφράσεις θλίψη και οργή όπως όλοι οι VIPs βγαίνοντας από το ΟΑΚΑ; Να μιλήσεις για την επόμενη μέρα και το τι πρέπει να γίνει; Να προαναγγείλεις την αυριανή σύσκεψη στη ΓΓΑ για τη βία στα γήπεδα;
Η να περιμένεις το επόμενο tweet του Υπουργού Γερουλάνου, που είχε προβλέψει... έγκαιρα ότι θα γίνουμε Αίγυπτος λες και είναι ουδέτερος παρατηρητής;
Να καταγγείλεις τους αρμόδιους και τους υπεύθυνους για μία ακόμα φορά και να «καθαρίσεις»; Να κοροϊδέψεις για μία ακόμα φορά τον εαυτό σου; Το πρώτο ζητούμενο είναι ότι στην Ελλάδα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ούτε υπεύθυνοι, ούτε αρμόδιοι.
Από αυτή και μόνη την παραδοχή αν ξεκινήσεις, εύκολα φτάνεις στο συμπέρασμα ότι οι ευθύνες είναι καθολικές. Και ο κάθε χώρος θα πρέπει να αναλογιστεί τις δικές του. Με πρώτους εμάς τους δημοσιογράφους. Τι να βγούμε και να πούμε δηλαδή; Οτι εμείς σας τα λέγαμε και να πανηγυρίζουμε για την επιβεβαίωση; Θα προτιμούσα να αυτογιαουρτωθώ...
Γιατί να μιλήσουμε; Για τη NOVA που έβγαλε ανακοίνωση για να μας πει ότι προστατεύει το προϊόν και για αυτό δεν μετέδωσε επεισόδια, όταν εδώ και δεκαπέντε μέρες στα πλαίσια της αναβάθμισης του προϊόντος του οποίου όντως είναι ο βασικός (έως και μοναδικός) χρηματοδότης, διαφήμιζε την επιλογή οπαδικής μετάδοσης που είχαν για πρώτη φορά (στα πλαίσια τεχνολογικής προόδου προφανώς) οι «πράσινοι» και οι «κόκκινοι» τηλεθεατές;
Για τη Superleague, τα μέλη της, τους μεγαλοπαράγοντες που αναλόγως με το ποιος έχει τη δύναμη διαφημίζουν το... ή εμείς ή κανείς;
Για τους δηλητηριασμένους οπαδούς των ομάδων που πλέον δεν μπορούν να ανεχτούν τίποτα πέρα από την επικράτηση της ομάδας τους με όποιο τρόπο και όποιο κόστος; Εχουμε αναρωτηθεί ποιους ποδοσφαιρικούς παράγοντες εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι θεωρούμε και χαρακτηρίζουμε επιτυχημένους;
Δεν είναι θέμα μέτρων, θέμα Αστυνομίας, θέμα πρόληψης ή καταστολής. Είναι ότι ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως έχουμε χάσει το δρόμο, έχουμε βγει αλλού, έχουμε χάσει το νόημα, έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει ποδόσφαιρο, έχουμε αλλοιώσει αυτό που λέγεται αγάπη για την ομάδα μας...
ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, αλλά με ό,τι άλλο γύρω – γύρω. Ενας ανυπέρβλητος λαϊκισμός, που έχει συνολικά κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία, έχει «πνίξει» και το ποδόσφαιρο και μας έχει κάνει όλους δέσμιους.
Λαϊκισμός της κάθε διοίκησης να είναι αρεστή στον υπέροχο κόσμο της ομάδας της, λαϊκισμός του κάθε προπονητή και του κάθε ποδοσφαιριστή που μπορεί να καταγγέλει όταν γίνονται επεισόδια αλλά τελικά βολεύεται με την προσωρινή επιτυχία και την αφιερώνει στον... πύρινο λαό, λαϊκισμός ημών των δημοσιογράφων που κάθε φορά πρέπει να πηγαίνουμε με το ρεύμα νομίζοντας ότι έτσι δεν θα αφήσουμε κανένα δυσαρεστημένο οπότε θα κρατήσουμε τους πελάτες μας...
Ποιους πελάτες; Με τόσες παράγκες, με τόσες υποθέσεις σκανδάλων που πηγαίνουν στο αρχείο, με τέτοιους παράγοντες – νταβατζήδες, με όσα έγιναν πέρυσι στο Καραϊσκάκη και στον τελικό του κυπέλλου και φέτος στο ΟΑΚΑ, είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι υπάρχει σοβαρός πελάτης – οπαδός του Ολυμπιακού (έστω κι αν είναι δίκαια πρωταθλητής), του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ που παραμένει κοντά σε αυτό το προϊόν.
Η μήπως όλοι οι παράγοντες, που θα καταδικάζουν από σήμερα τα έκτροπα, δεν έχουν κατά καιρούς και ανάλογα με τα συμφέροντά τους χρησιμοποιήσει όλους αυτούς τους... αντιεξουσιαστές κουκουλοφόρους (που ποτέ δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο...) για να πιέσουν προς την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων;
Αυτό που πραγματικά με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ότι όλοι όσοι υποτίθεται ότι επενδύουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχουν καταλάβει την τεράστια ευκαιρία που χάνουν. Με όλα όσα καθημερινά βιώνει ο απλός πολίτης, θα μπορούσε να είχε βρει τη διέξοδό του στο ποδοσφαιράκι όπως στις πολύ δύσκολες παλαιότερες δεκαετίες που αποτελούσε την παρηγοριά και την εκτόνωσή του...
Είναι όμως δυνατόν να έχετε την απαίτηση από τον απλό πολίτη, που ταλαιπωρείται πλέον καθημερινά για την επιβίωσή του, να... χαλιέται και για την ομάδα του; Να διαλύεται και στο γήπεδο; Να πονοκεφαλιάζει και με το προϊόν που του σερβίρετε και το οποίο το «χρυσοπληρώνει» ακόμα και σαν τηλεθεατής με μηνιαία συνδρομή;
Ολοι εμείς κάναμε το λάθος ότι το ποδόσφαιρο ανήκει στον κάθε δήθεν επενδυτή με το βαρύ πορτοφόλι και στους συνεταίρους του, μία κάστα οργανωμένων επαγγελματιών οπαδών. Τους αποθεώσαμε, τους κάναμε ρυθμιστές, τους χαρίσαμε τις Κυριακές μας.
Και θα το πληρώσουμε ακριβά το λάθος μας. Γιατί το ποδόσφαιρο ξέρει να εκδικείται όσους το κακοποιούν. Και το κακοποιήσαμε όλοι μαζί. Το ποδόσφαιρο, όμως, θα ζήσει. Αυτό που εμείς νομίσαμε ότι είναι ποδόσφαιρο έχει πεθάνει... Και απλώς το συντηρούμε νομίζοντας ότι του δίνουμε φιλί ζωής για να συνεχίσει και να συνεχίσουμε μαζί του.
Πάνω σε πτώμα σκυλεύαμε και σκυλεύουμε και απλώς αυτό το πτώμα έχει πλέον κακοφορμίσει...
sostopodosfairo.blogspot.com
