Το GreekAmericanNewsAgency δημοσιοποιεί μια συνέντευξη ενός πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ που υπήρξε αυστηρά προσωπική επιλογή του πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ενός ανθρώπου που σήμερα δείχνει να νιώθει προδομένος από το σύστημα της μεταπολίτευσης και έντονα απογοητευμένος από τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά και την συνέχεια στις εξελίξεις μετά τις εκλογές του 2009… Σήμερα μετά την καταψήφιση του Μνημονίου2 δηλώνει ελεύθερα «δεν είμαι ούτε αριστερός ούτε κεντρώος ούτε δεξιός… δεν με εκφράζει τίποτα απολύτως από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς… και αποχωρώ από την ενεργό πολιτική αλλά όχι από την δράση των Πολιτών…» Ο λόγος για τον Σπύρο Κουβέλη, τον άνθρωπο που «αναδομήθηκε» από τον Γιώργο Παπανδρέου στον τελευταίο ανασχηματισμό του 2011 και το έμαθε από την τηλεόραση… Γιατί αναδομήθηκε και μάλιστα την στιγμή που για πρώτη φορά επί θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών η οικονομική διπλωματία άρχισε να ξεμπλοκάρει και να προωθεί ζητήματα πολλά και να δημιουργεί ελπίδες ενδυνάμωσης παράλληλης δράσης στον τομέα της οικονομίας; Ούτε ο ίδιος μπορεί να απαντήσει. Το ρεπορτάζ μας λέει-και ο ίδιος μάλλον δεν διαψεύδει- ότι ενόχλησε και μάλιστα όχι μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά την οικογένεια Παπανδρέου με τις ενέργειες του για το ζήτημα των ΜΚΟ. Βεβαίως προϋπήρξαν οι τρικλοποδιές στο έργο του από ανθρώπους του στενότατου περιβάλλοντος του Γ.Α.Παπανδρέου
Άνθρωπος Low Profile που για πρώτη φορά μιλά και αποκαλύπτει γκρίζες πτυχές του νοσηρού πολιτικού συστήματος. Εξηγεί γιατί αποχωρεί πλήρως από την πολιτική σκηνή. Μιλάει για το τέλος της μεταπολίτευσης αλλά και για τις ευθύνες όχι μόνο του συστήματος ΠΑΣΟΚ αλλά και της γενιάς του λεγόμενου Πολυτεχνείου, της γενιάς των προοδευτικών και κυρίως τις ευθύνες της Αριστεράς. Ο Σπύρος Κουβέλης ανοίγει για πρώτη φορά τα χαρτιά με τις σκέψεις του για τις πολιτικές εξελίξεις. Προβλέπει και διαβλέπει ανατροπή και αναδόμηση του πολιτικού συστήματος βάζοντας παράλληλα την χώρα σε μια περίοδο παρατεταμένης ακυβερνησίας. Μια περίοδο Ιταλοποίησης της πολιτικής ζωής που περιμένει ο ίδιος όπως μας λέει να κρατήσει ίσως και δέκα χρόνια. Στην εκ βάθους και για πρώτη φορά-μέχρι στιγμής- ελεύθερη συζήτηση –συνέντευξη ο Σπύρος Κουβέλης μιλάει για τις ευθύνες της αριστεράς. «η Αριστερά στην Ελλάδα είναι κρατιστική. …Είναι μέρος αυτού του άρρωστου πολιτικού συστήματος…» για να συμπληρώσει ότι «η αριστερά είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα…» Μιλά ανοιχτά για τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ αλλά και για τα επιτεύγματα σε ότι αφορά την εμβάθυνση της δημοκρατίας αλλά επίσης ξεκαθαρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ «…ευθύνεται και για πολύ μεγάλα ιστορικά λάθη που σήμερα πληρώνει η χώρα… έχοντας αναθρέψει και εκθρέψει ένα συνδικαλιστικό επαγγελματικό Lobby και όλο αυτό τον άρρωστο κρατισμό και τα άρρωστα κρατικά επιδόματα…» μηχανισμοί συνδικαλιστικοί που φτάνουν σήμερα να λειτουργούν ως παρακρατικοί μηχανισμοί…
Μιλάει επίσης για τους έλληνες της Αμερικής και τις άκαρπες δυστυχώς ενέργειες που έγιναν, την διετία 2009-2011 με ηγετικά στελέχη της Ομογένειας ως προς και την οικονομική υποστήριξη της Ελλάδας...Ανακοινώσεις για δράσεις που όμως απέτυχαν έμειναν απλές εξαγγελίες και εξηγεί το γιατί έμειναν μόνο στα χαρτιά…
Αποκαλύπτει επίσης ότι υπήρξαν –τα ονόματα τους θα αποκαλύψει το GreekAmericanNewsAgency πολύ σύντομα- και κάποιοι ΕλληνοΑμερικανοί οι οποίοι προσπάθησαν να κερδίσουν και προσπαθούν ακόμα να βγάλουν από την δυσχερή κατάσταση οικονομική κατάσταση της Ελλάδος… ζητώντας ωμά απλά και προκλητικά χρήματα...για να προβάλλουν και να "βοηθήσουν" με το αζημιώτο την Ελλάδα με το γνωστό εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν... Τονίζοντας πως «δυστυχώς υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις που άνθρωποι με πλησίασαν γεμάτοι ιδέες και όρεξη αλλά όταν φτάσαμε στο διά ταύτα έμεινα έκπληκτος… δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που κέρδισαν βγάζοντας εκατομμύρια πουλώντας Ελλάδα και Ελληνισμό…» για να τονίσει ότι «Ο Απόδημος Ελληνισμός δυστυχώς έχει και αυτός την κρατιστική νοοτροπία…δεν παράγει τίποτα..χρειάζεται να δείξει εμπιστοσύνη στην Ελληνική οικονομία…συνήθως οι Έλληνες της αλλοδαπής είναι οι τελευταίοι που έρχονται για επενδύσεις…ίσως έχουν δίκιο εν μέρει αλλά αυτό κάτι λέει… Οι Έλληνες της διασποράς αν μη τι άλλο τουλάχιστον μπορούν να βοηθήσουν στο να αλλάξει αυτή η άσχημη εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό… »
Ο Σπύρος Κουβέλης απαντάει και ξεκαθαρίζει τις επόμενες κινήσεις του ενώ εξηγεί γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο αλλά και γιατί καταψήφισε το δεύτερο μνημόνιο… Στέλνει μήνυμα στον κ. Σόϊμπλε με έναν εκπληκτικό δικό του τρόπο και προειδοποιεί πως αν τυχόν κάποιοι θελήσουν να εκμεταλευτούν την αδύναμη οικονομικά θέση της Ελλάδος αναζητώντας μερίδιο στα ασημικά και την δημόσια περιουσία της χώρας θα βρουν όλους τους έλληνες ενωμένους στους δρόμους έτοιμους για μια νέα Αραβική άνοιξη...Μια ευρωπαϊκή άνοιξη που θα συμπαρασύρει όμως και άλλες χώρες σε ένα ντόμινο...
Ο πλέον ανεξάρτητος βουλευτής, Σπύρος Κουβέλης αρνείται να ψηφίσει το μνημόνιο 2 στην θυελλώδη συνεδρίαση της βουλής και λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία με επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου αναφέρει ότι δεν προτίθεται να πει ΝΑΙ στην νέα σύμβαση, έχοντας θέσει την παραίτησή του από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στον Γ. Παπανδρέου, παραμένει ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά και ότι δεν προτίθεται να θέσει ξανά υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα. «Δεν μπορώ να είμαι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ και δεν βρίσκω μια έκφραση ιδεολογικό σε κάποιο άλλο από τα υπόλοιπα κόμματα για να μπω μαζί τους σε μια κοινή προσπάθεια», λέει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ως δεύτερο -και πιο σημαντικό- λόγο ότι «σήμερα είναι μια εποχή που κανείς μπορεί να κάνει πολύ περισσότερη πολιτική δουλειά, δουλεύοντας απευθείας με την κοινωνία από ομάδες και κινήσεις πολιτών, παρά να είναι δεσμευμένος σε μια κομματική διαδικασία».
Ο Σπύρος Κουβέλης, προσωπική επιλογή του πρώην πρωθυπουργού, δεν ακολούθησε την κομματική γραμμή για την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης, τονίζοντας ότι «σε μία τέτοια απόφαση δεν μετράει κανείς να το να κρατήσει τις σχέσεις του (σ.σ. με τον πρόεδρο του κόμματος), ώστε να μπει πάνω από αυτό που πιστεύω ότι είναι σημαντικό για την χώρα. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, θεώρησα ότι σημαντικό για την χώρα ήταν να μην περάσει αυτή η συμφωνία, γιατί βλέποντας το περιεχόμενο της σύμβασης και το πώς το πηγαίνουν οι εταίροι μας, ΕΕ-ΔΝΤ, ήμουν υποχρεωμένος να αποσύρω την εμπιστοσύνη μου προς αυτούς».
Για την σημερινή κατάσταση και τις τυχόν ευθύνες του πολιτικού συστήματος, ο ανεξάρτητος βουλευτής αναφέρει ότι «αν και δεν είναι το μόνο που έχει ευθύνη, ωστόσο έχει μεγάλο μερίδιο», για να συνεχίσει και να πει ότι «είναι πάρα πολλοί οι πολιτικοί εκείνοι που την επομένη των εκλογών, αρχίσουν να δουλεύουν για τις επόμενες. Αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν μπορεί όταν εκλέγεσαι από τον λαό για να κάνεις πράγματα για την χώρα σου, εσύ να ασχολείσαι με το πώς θα διαιωνίσεις την καριέρα σου. Και δεύτερον, δυστυχώς μέσα στο πολιτικό σύστημα υπάρχει μια τακτική συναλλαγής –όχι απαραίτητα με χρήμα- του τύπου “σε εξυπηρετώ για να μου μαζέψεις ψήφους” η οποία είναι χειρότερη από το χρήμα, συναλλαγή που ωστόσο καλά κρατεί». Ο Σπύρος Κουβέλης δεν ακολούθησε καμιά τέτοια τακτική, όπως χαρακτηριστικά μας λέει «όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές του 2009 είχα πει στους συνεργάτες μου ότι τρία πράγματα: δεν θα πάρουμε λεφτά από κανέναν, δεν θα κάνουμε καμιά συμφωνία με ΜΜΕ ώστε να έχουμε λυτά χέρια την επόμενη μέρα και δεν θα κάνουμε κανένα ρουσφέτι, κάτι που ενισχύθηκε από τους ψηφοφόρους μου». Θεωρεί μάλιστα ότι το ρουσφέτι «έχει περάσει στο DNA των Ελλήνων, πολιτικών και μεγάλης μερίδας πολιτών, ότι έτσι λειτουργεί το σύστημα».
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής υποστηρίζει ότι αυτή την κρίση έχει δείξει ότι έφτασε το τέλος της εποχής της μεταπολίτευσης και ότι οι πολίτες μπορεί να καταλάβουν ότι πρέπει να ξεκινήσει ένας καινούργιος τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο διαπιστώνει ότι «σήμερα δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αλλαγή» ωστόσο «τα πράγματα αλλάζουν με ρυθμό καταιγιστικό στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. -Προς στιγμή είμαστε στην αποδόμηση, μετά θα έρθει η αναδόμηση». Επειδή όμως το σύνολο του πολιτικού κόσμου δεν είναι αρκετό ώστε να προχωρήσει προς μια αλλαγή του πολιτικού συστήματος, ο Σπ. Κουβέλης θεωρεί ότι η «αναγέννηση του πολιτικού συστήματος πρέπει να έρθει ως απαίτηση της ίδιας της κοινωνίας». Ερωτώμενος αν αυτή η αναγέννηση θα είναι επώδυνη ή ανώδυνη, ο ανεξάρτητος βουλευτής λέει, κάνοντας εκ προοιμίου σαφές ότι «θέμα διατήρησης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν υπάρχει», ότι «μέσα στην αποδόμηση του πολιτικού συστήματος, οι εκλογές όποτε αυτές και αν γίνουν, όποτε αποφασίσουν οι έλληνες και όχι ο κ. Σόιμπλε, δεν θα βγάλουν μια αυτόνομη κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι θα πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας και η Ελλάδα δεν έχει ούτε την νοοτροπία, ούτε την τεχνογνωσία να το κάνει αυτό, που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα ανεβοκατεβαίνουν και θα πάμε στο μοντέλο, αυτό που είχε η Ιταλία πριν από 10 χρόνια. Και εντός αυτής της διαδικασίας, θα αρχίσουν οι διεργασίες αναδόμησης του πολιτικού συστήματος. Εκτίμησή μου είναι ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να κρατήσει από δυο μέχρι και 10 χρόνια, αποτελώντας μια πολύ επώδυνη υπόθεση, δεδομένου ότι η χώρα θα βρίσκεται σε μια κατάσταση ακυβερνησίας, την ώρα που παράλληλα προσπαθεί να βγει από την κρίση». Αναφορικά με την Αριστερά και τις ευθύνες που έχει για την συνολική εικόνα του πολιτικού συστήματος, ο Σπύρος Κουβέλης θεωρεί ότι έχει μερίδιο ευθύνης, αφού μέρος του (πολιτικού συστήματος), αλλά και για το γεγονός ότι η Αριστερά στην Ελλάδα ήταν «κρατικιστική Αριστερά, με όλα να εκπορεύονται από το κράτος και αυτό συντείνει σε πολύ μεγάλο βαθμό στη δημοσιονομική αταξία και δυσκολία της Ελλάδας. Δεν μπορεί να λέει ότι το κράτος πρέπει να φροντίσει τις συντάξεις, τα ταμεία κλπ, και την ίδια στιγμή να αντιπαλεύεται την ανάπτυξη, αξιοποιώντας το ιδιωτικό κεφάλαιο». Χωρίς να θέτει ταμπέλες προσωπικής ιδεολογικής κατεύθυνσης, συνεχίζει να εξηγεί τη συλλογιστική του, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «όταν υπάρχει υποδομή από το κράτος για να παρέχει κοινωνικές συνθήκες, πρέπει παράλληλα να δίνει την δυνατότητα στο υγιές κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις για να παράγει προϊόν και θέσεις εργασίας. Εκεί πρέπει να βρούμε μια ισορροπία και η Αριστερά είναι πολύ μακριά από κάτι τέτοιο ακόμα».
Στη συζήτηση στην Βουλή για τον φετινό προϋπολογισμό μήνες πριν, ο Σπύρος Κουβέλης είχε προτείνει προς την κατεύθυνση ενός αναπτυξιακού προσανατολισμού, να δοθεί φορολογική αμνηστία διάρκειας 2 ετών –μέτρο που έχει εφαρμοστεί στη Γαλλία- σε νέους επαγγελματίες-επιχειρηματίες ή σε ανθρώπους που προσπαθούν να βγουν από την ανεργία. Σήμερα, αν κάποιος κάνει έναρξη, πρέπει να ξεκινήσει να πληρώνει φόρους. «Αν δεν έχεις όμως ούτε ένα πελάτη» εξηγεί «μετά από λίγο θα βρεθείς να χρωστάς λεφτά στο δημόσιο. Αν κάναμε κάτι τέτοιο δεν θα είχαμε απώλεια εσόδων, δεδομένου ότι αυτοί οι άνθρωποι, είναι άνεργοι. Απλώς θα χτίζαμε μια παρακαταθήκη για το μέλλον, για να μειώσουμε την ανεργία που σήμερα επισήμως αγγίζει το 21%, με το 50% να είναι νέοι». σε αυτό το σημείο, ο ίδιος δηλώσει αδυναμία να καταλάβει γιατί τέτοιου είδους προτάσεις δεν γίνονται αντιληπτές, ούτε καν προτείνονται, τόσο από την ελληνική πολιτεία, όσο και από τους εταίρους μας, λέγοντας χαρακτηριστικά «αν θέλουμε τους επιτρόπους και τις τρόικες να έρχονται στην Ελλάδα, καλό θα είναι να μεταφέρουν την τεχνογνωσία από συνταγές που δούλεψαν και όχι από συνταγές που δεν δούλεψαν».
Από την συζήτηση με τον Σπύρο Κουβέλη δεν λείπει το ερώτημα για το αν το ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνες (καθόλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης) για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και για το αν έχει ευθύνες και ο Γιώργος Παπανδρέου. «Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει δυο σημαντικά πράγματα για την Ελλάδα. Το πρώτο, κάτι που το ξεκίνησε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ, ήταν να βαθύνει η δημοκρατία στην Ελλάδα. παράλληλα όμως εξέθρεψε μια γενιά, αυτή που λέμε του Πολυτεχνείου ή της Μεταπολίτευσης και μαζί με αυτή ένα πάρα πολύ ισχυρό, αλλά σε λάθος βάση συνδικαλιστικό λόμπι, που ουσιαστικά δημιούργησε αυτόν τον άρρωστο κρατισμό και τον έλεγχο των πάντων από μια κακή δημόσια διοίκηση και όλα τα κεκτημένα δικαιώματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν», για να συνεχίσει και να διαχωρίσει αυτή την “κληρονομιά” από την εποχή του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος «δεν ήταν αυτής της νοοτροπίας –κάτι που είχε πει πολλές φορές-. Έβλεπε με άλλο τρόπο τα πράγματα και αυτό ήταν η ελπίδα για την Ελλάδα. τα οράματα που είχε και τον είχα ακούσει να περιγράφει ήταν αυτό που χρειαζόταν η Ελλάδα. να πάει σε ένα άλλο μοντέλο διοίκησης, ανάπτυξης, κλπ. Εκεί που στεναχωριέμαι και απογοητεύομαι είναι ότι προφανώς από δικών του λάθος επιλογών και ανθρώπων ακόμα –και αυτό μπορώ να το πω: οι επιλογές του Γ. Παπανδρέου για ανθρώπους σε ρόλους-κλειδιά ήταν λανθασμένες-. Αλλά αυτές οι επιλογές και πιθανόν η προσπάθειά του να αποφύγει συγκρούσεις που καλό θα ήταν να είχαν γίνει, ουσιαστικά ακύρωσαν την δυνατότητά μας να κάνουμε αυτά που οραματιζόμασταν».
Για το προεκλογικό σύνθημα του Γ. Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν», χωρίς να το σχολιάζει επί της ουσίας, ο Σπύρος Κουβέλης καταθέτει την δική του άποψη, επαναλαμβάνοντας αυτό που είχε πει στο παρελθόν ότι «Λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν τα έχουμε εμείς». Και το εξηγεί: «Σε μια χώρα που πραγματικά μπορεί να δώσει ένα αξιόπιστο δείγμα γραφής ότι μπορεί να ανατάξει την οικονομία της, να σοβαρευτεί, να μιλήσει σοβαρά με πιθανούς επενδυτές, λεφτά υπάρχουν και μπορούν να έρθουν. Και να επενδυθούν στην Ελλάδα και να παράξουν θέσεις εργασίας. Βέβαια τα λεφτά δεν είναι δικά μας. Είναι των άλλων. Η Ελλάδα είναι –ή ήταν δική μας- και στο χέρι μας είναι να μπορέσουμε να ανακτήσουμε αυτή την αξιοπιστία που θα φέρει τους πόρους. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, συνεχίζω να πιστεύω ότι λεφτά, αν καταφέρουμε να τα φέρουμε προς την πλευρά μας, υπάρχουν».
Στο ερώτημα γιατί ψήφισε το μνημόνιο Ι, ο ανεξάρτητος βουλευτής επικαλείται την πρόσφατη επιστολή παραίτησής του και τοποθετεί το ζήτημα στην στάση της τρόικας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αν γνώριζα ποια θα είναι η συμπεριφορά των εταίρων μας στο μέλλον, μάλλον και στο μνημόνιο Ι θα είχα πράξει διαφορετικά. Στο πρώτο μνημόνιο είχα διαπιστώσει μια πρόθεση συνεργασίας, μια διάθεση να δουλέψουμε με την τρόικα για να μας δώσουν τα χρήματα που χρειαζόμασταν, και μια συνεργασία για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα στο δημόσιο και στην ελληνική οικονομία. Μάλιστα στο πρώτο μνημόνιο το τρίτο μέρος αναφερόταν και στην ανάπτυξη. Στο δεύτερο όμως μνημόνιο, η τακτική και η προσέγγιση ήταν διαφορετική. τίποτε αναπτυξιακό, και δεύτερο υπάρχει κακοπιστία. Βέβαια την κερδίσαμε, αλλά θεωρώ ότι όταν είσαι με κάποιον εταίρος, ο ένας προσπαθεί να βοηθήσει τον άλλον. Αν τον βάλεις στο σακούλι, όπως έγινε με αυτό το μνημόνιο, για να βγει την επομένη ο Σόιμπλε και να πει “τώρα εμείς δεν κινδυνεύουμε, οπότε πηγαίνετε να πνιγείτε”, αυτό δεν μπορείς να το δεχτείς. Αυτή ήταν η κρίσιμη διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου μνημονίου».
Ολοκληρώνοντας την απάντησή του, δεν γινόταν να μην τον ρωτήσουμε αν η Ελλάδα ανήκει ακόμα στους έλληνες, όταν νωρίτερα στην αποστροφή του λόγου του –τυχαία ή όχι- είπε “Η Ελλάδα είναι –ή ήταν δική μας-”. «Δυστυχώς μακάρι να ήταν γλώσσα λανθάνουσα. Ίσως και να είναι η πιο βαριά κουβέντα της συζήτησής μας. Αυτός ήταν ο τρίτος λόγος που δεν ψήφισα το μνημόνιο. Η υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο είναι πάγια τακτική, δεδομένου ότι σε τέτοιου είδους συμβάσεις η υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο είναι standard γιατί αναγνωρίζεται ως σημείο αναφοράς από όλους, η τακτική που όμως δεν είναι απαραίτητα πάγια είναι η παραίτηση του δικαιώματος προσφυγής σε ένδικα μέσα για να υπερασπιστείς τα περιουσιακά του στοιχεία. Αυτό εισάγεται στο μνημόνιο 2, και μάλιστα οριζόντια και πολύ άκομψα. Εγώ, όπως ακριβώς ανέφερα στην επιστολή μου προς τον Παπανδρέου, δεν μπορώ να συνδέσω το όνομά μου με κάτι τέτοιο». Αναλύοντας την συλλογιστική του, ο Σπύρος Κουβέλης τονίζει ότι «αν η Ελλάδα πήγαινε σε πτώχευση, -κάτι που δεν νομίζω ότι θα συμβεί-, αυτό σημαίνει ότι οι εταίροι, οι δανειστές θα έρθουν όχι να ζητήσουν, αλλά να πάρουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο της Ελλάδας», για να συνεχίσει και να μου θέσει το ρητορικό ερώτημα «αν αυτό συμβεί, πιστεύεις ότι οι Έλληνες θα καθίσουν να κοιτάζουν; Όχι βέβαια. Εκεί θα δούμε καταστάσεις σε μια ευρωπαϊκή χώρα, θα θυμίζουν στην καλύτερη περίπτωση αραβική άνοιξη». Θεωρεί ωστόσο ότι «αυτό δεν το θέλει κανείς να συμβεί, έχει πολύ πόνο, και επίσης αρχίζει να δημιουργεί και μια αποκαθήλωση της ευρωπαϊκής ιδέας, η οποία παίρνει διαστάσεις τρομακτικές. Και αν φτάσουμε εκεί, αυτό θα είναι το μεγάλο έγκλημα της Γερμανίας απέναντι στην Ευρώπη».
Αναφορικά με την γενικότερη συζήτηση περί ευρώ και για το αν αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα, ο Σπύρος Κουβέλης θεωρεί ότι «η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να θέλει να παραμείνει στο ευρώ, όσο η οικονομία της είναι σε λειτουργία», λόγω έστω και της ελάχιστης αίσθησης σταθερότητας που προσδίδει το γεγονός αυτό. Εκτιμά ότι δεν έχει νόημα η συζήτηση για το αν η Ελλάδα πρέπει να μείνει εντός ή εκτός ευρώ, και για έναν ακόμα λόγο, για το ίδιο το οικοδόμημα του ευρώ. «Αν ένα πουλόβερ αρχίσει να ξηλώνεται, σε λίγο φτάσει μέχρι το λαιμό. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί, ή να με πείσει ότι αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ σήμερα, οι αγορές δεν θα γυρίσουν με διπλάσια δύναμη και αγριάδα απέναντι στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία. Και τότε οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα μπορούν με πένα EFSF να τις υπερασπιστεί».
ΜΚΟ
Κατά την περίοδο της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών, ως υφυπουργός, μεταξύ άλλων προσπάθησε να βάλει μια τάξη και διαφάνεια με σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες στην υπόθεση των αμαρτωλών ΜΚΟ…
Πρώτος του στόχος ήταν να βάλει μια τάξη στο θέμα της αναπτυξιακής συνεργασίας και των ΜΚΟ, γνωρίζοντας, όπως χαρακτηριστικά μας λέει, ότι « πολύ μεγάλο μέρος των χρηματοδοτήσεων του υπουργείου πήγαιναν για έργα που δεν είχαν κανένα νόημα». Αυτό που ζήτησε ο τότε υφυπουργός ήταν να γίνει μια αξιολόγηση για το «αν και κατά πόσο είχαν κλείσει σωστά τα προγράμματα που ήταν ήδη κλειστά και δεύτερο να βάλουμε όλα τα προγράμματα που ήταν ακόμα σε εκκρεμότητα –δηλ. ήταν στην μέση της υλοποίησής τους ή είχαν παρουσιάσει μεγάλες καθυστερήσεις-». Έτσι δόθηκε η εντολή στους ορκωτούς ελεγκτές, το πόρισμα των οποίων παρουσιάστηκε από τον διάδοχο του Σπ. Κουβέλη στην θέση αυτή, Δημήτρης Δόλλης, με την ελπίδα, όπως χαρακτηριστικά λέει «να συνεχίσει ο έλεγχος και των ανοιχτών προγραμμάτων». Στην θητεία του στο ΥΠΕΞ, θεωρεί ότι την παρακαταθήκη του αποτελεί το σχέδιο νόμου και προεδρικού διατάγματος που άφησε έτοιμο για να αλλάξει εντελώς ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η χρηματοδότηση στις ΜΚΟ, ο τρόπος με τον οποίο αξιολογούνται, παρακολουθούνται οι προτάσεις και η υλοποίησή τους, «ώστε να μην υπάρχει καμία γκρίζα ζώνη». Το σχέδιο είναι στα χέρια του Δημ. Δόλλη, καθώς και στην αρμόδια επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, θεωρώντας ο πρώην υφυπουργός επιτακτική την ανάγκη ότι ο νόμος «πρέπει να περάσει και μάλιστα τώρα που δεν έχουμε λεφτά».
Σημαντική επίσης ήταν η συμβολή του τότε υφυπουργού στο κομμάτι που είχε να κάνει με την οικονομική διπλωματία, ένας τομέας που βρισκόταν εν υπνώσει. Για τον ίδιο, δύο σημαντικά επετεύχθησαν. «πρώτα υπήρξε μια συνεργασία με τους δυο οργανισμούς που βρίσκονταν υπό το υπουργείο ανάπτυξης, τον οργανισμό προώθησης εξαγωγών και το Invest in Greece, συνεργασία που ξεκίνησε καλά, σήμερα ωστόσο έχει πέσει ο ρυθμός με τον οποίο δουλεύουν μαζί. Και δεύτερο, ότι έγινε μια αξιολόγηση και μια χαρτογράφηση του πού πρέπει να πάει η προσπάθεια της οικονομικής διπλωματίας. Δηλ. ποιες είναι οι χώρες που μας ενδιαφέρουν, και ποιοι είναι οι δυναμικοί τομείς στον κάθε χώρο». Ωστόσο θέτει ένα ερωτηματικό για το κατά πόσο όλη αυτή η δουλειά που είχε γίνει και βρίσκεται στο ΥΠΕΞ προχωρά, αφήνοντας να φανεί μια δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η β Γ. Διεύθυνση για την οικονομική διπλωματία ήταν ακέφαλη για έναν περίπου χρόνο, ένα σημείο τριβής με τον τότε υπουργό Δημήτρη Δρούτσα.
Τέλος για την συνεργασία της Ελλάδος με τους Έλληνες της Διασποράς, και δη με αυτούς της Αμερικής, μια συνεργασία που δεν κατέληξε δυστυχώς σε κανέναν αποτέλεσμα, εκφράζει την απογοήτευσή του, αλλά δίνει την δική του εξήγηση. Πρώτα, είναι η κατηγορία αυτών που είχαν προσπαθήσει να κάνουν κάποια συνεργασία με την Ελλάδα στο παρελθόν, κατέληξαν να «καούν άσχημα». Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις ανθρώπων –τους οποίους συνάντησε, αλλά αρνείται να κατονομάσει- που είχαν ιδέες, και καλώντας τους στο υπουργείο να συζητήσουν, του είπαν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «καλές οι ιδέες, αλλά εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν. Εκεί τα πήρα! Και είπα όχι, δεν θέλω. Αυτοί που με συναντάνε στην χ,ψ πόλη της Αμερικής και κόπτονται για το ελληνικό γράμμα, πρέπει να έρθουν και να πουν ότι εγώ θα έρθω να βοηθήσω να στηθεί και αν από αυτό προκύψουν και καλές δουλειές, τότε ναι. Να είναι μέσα. Το να πρέπει όμως να τον πληρώσει το ελληνικό δημόσιο για να κάνει το χρέος του σαν Έλληνας της Διασποράς, σαν Έλληνας πολίτης, για μένα είναι απαράδεκτο».
«Ο ελληνισμός δεν είναι κάτι προς πώληση, πρέπει να τον διαφυλάξουμε»!
«Αν υποστηρίξεις το brand της πατρίδας σου, θα στο δώσει πίσω».
Δυο είναι τα βασικά σημεία στα οποία ο ρόλος των Αποδήμων στην οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας μπορεί να αποδειχτεί πολύ σημαντικός. «Να είναι οι πρώτοι -και όχι οι τελευταίοι όπως συνήθως συμβαίνει-που θα δείξουν ένα δείγμα εμπιστοσύνης προς την ελληνική οικονομία, για να βοηθήσουν να ξεκινήσουν μικρές επιχειρήσεις, έστω και σημειολογικής κίνησης επενδύσεις, και δεύτερο πρέπει να συνταχθούν σήμερα με την Ελλάδα, όπως έκαναν άλλες χώρες που βγήκαν και υπερασπίστηκαν την Ελλάδα να έχει στήριξη και όχι τιμωρία», για να καταλήξει να πει ότι «Αν δεν το πούμε εμείς οι ίδιοι, δεν θα το κάνει κανείς για μας. εμείς που έχουμε την τύχη να έχουμε 5 εκατομμύρια έλληνες σε ολόκληρο τον κόσμο, να βγούμε και να πούμε ότι η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται στήριξη για να γίνει πυλώνας και δημοκρατίας και ανάπτυξης και αυτό είναι κάτι που το χρειάζεται και η Ευρώπη και η ΝΑ Ευρώπη και η Ανατολική Μεσόγειος», πιστεύοντας ακράδαντα ότι «οι πραγματικοί πρόξενοι και πρέσβεις της Ελλάδας ανά τον κόσμο είναι ο κάθε έλληνας και η κάθε ελληνίδα, όπου και αν βρίσκεται στον κόσμο»!
greekamericannewsagency.com
