Εν πολλοίς, το έχουν πετύχει: Ο λαός μας βρίσκεται σε ψυχολογική κατάσταση συλλογικής άρνησης. Στην Ελλάδα σήμερα, κυρίαρχη κουλτούρα δεν είναι, δυστυχώς, ο προοδευτικός φιλελευθερισμός που διατηρώντας αξίες όπως ο σεβασμός στο νόμο και την επιχειρηματικότητα, θα έφερνε μαζί του την αξιοκρατία, την ατομική ευθύνη, τον κοσμοπολιτισμό, τον ορθολογισμό και την ανεκτικότητα, αλλά το «δεν πληρώνω», «δεν θέλω επενδύσεις», «για όλα φταίνε οι ξένοι».
Εκμεταλλευόμενοι την εθνική ανασφάλεια και ανυποψίαστοι για τις παρενέργειες της προπαγάνδας τους, πολλοί εθνικιστές σπέρνουν λόγο μίσους για τους ευρωπαϊκούς λαούς και δημιουργούν ακόμα περισσότερες στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά με παραινέσεις του τύπου "προτιμήστε μόνο τα δικά μας" . Σαν να μην μπορούν οι υγιείς Έλληνες να αναγνωρίσουν τα ποιοτικά προϊόντα και σαν να μην είναι ικανοί να μαθητεύσουν στην ευθύνη της σωστής επιλογής, παρουσιάζονται οι κεκράκτες σαν «καλοί πατερούληδες» που μας προτρέπουν να προτιμήσουμε μόνο τα ελληνικά.
Όμως, οι εθνικές ιδεοληψίες στην αγορά δημιουργούν μόνο στρεβλώσεις. Η ατομική επιλογή είναι αυστηρά προσωπικό θέμα με κριτήρια που διαλέγει ο καθένας μόνος του, ή όπως λέει και η σοφή παροιμία: "όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος". Γιατί να εμποδιστούν ορισμένα ξένα προϊόντα, όταν πολλά άτομα στην Ελλάδα τα επιλέγουν κρίνοντας συνειδητά το προσωπικό τους όφελος ; Για να ευνοηθούν οι οικονομικά αδύναμοι καταναλωτές, η λύση δεν είναι να αποκλείσουμε τα ξένα προϊόντα, αλλά αντίθετα να έρθουν και άλλα ξένα προϊόντα, και άλλα σουπερμάρκετ, και άλλες επενδύσεις. Και ταυτόχρονα, να αναρωτηθούμε για το πώς θα αυξήσουμε οι Έλληνες τη δική μας παραγωγικότητα σε αυτό το περιβάλλον.
Η αυθαίρετη πρόκριση μόνο των ελληνικών προϊόντων είναι ο σίγουρος δρόμος προς την (περαιτέρω) καρτελοποίηση της ελληνικής αγοράς. Το πραγματικά ελεύθερο εμπόριο είναι το καλύτερο "φάρμακο" εναντίον των καρτέλ: Όταν μια συντεχνία επιχειρηματιών προσπαθήσει να δημιουργήσει καρτέλ, θα συμφωνήσουν να ανεβάσουν τις τιμές όλοι μαζί. Όμως, σε συνθήκες ελευθερίας, θα εμφανίζεται πάντοτε ένας καινούριος παίκτης ο οποίος θα "σπάει" τις τιμές, κοκ. Είτε Έλληνας είτε ξένος, αυτός ο νέος παίκτης είναι πάντα ο "ευεργέτης" των καταναλωτών αφού κρατάει τις τιμές χαμηλά. Πχ. στο Χονγκ-Κονγκ όσες προσπάθειες έχουν γίνει από βιομήχανους για δημιουργία καρτέλ, ποτέ δεν το κατάφεραν. Γιατί άραγε, αφού ο κρατικός παρεμβατισμός εκεί είναι ελάχιστος ; Πάντως όχι επειδή προτιμούν μόνο τα ντόπια προϊόντα...
Ένα καλό παράδειγμα είναι τα πρατήρια βενζίνης: Αν ανοίξει το επάγγελμα, τότε τα προϊόντα πετρελαίου θα πωλούνται και από σουπερμάρκετ και κάποια θα έρχονται έτοιμα από το εξωτερικό, φθηνότερα και στις δύο περιπτώσεις. Αν πάτε στη Βουλγαρία, κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα, θα δείτε στα πρατήρια βενζίνης ουρές Βορειοελλαδιτών να γεμίζουν τα αυτοκίνητά τους, αφού εκεί εξοικονομούν περίπου ένα ευρώ ανά λίτρο λόγω του χαμηλότερου φόρου. Πράττουν άσχημα ; Όχι βέβαια, απλά κρίνουν ορθολογικά το συμφέρον τους : Δεν θα περιμένει ο Θεσσαλονικέας οικογενειάρχης να μειωθεί ο φόρος στα ελληνικά καύσιμα, ό,τι και αν του υπόσχονται οι εθνικιστές για την «ανωτερότητα της ελληνικής βενζίνης» !
Αν το κράτος μας λειτουργούσε αναπτυξιακά θα προσέλκυε περισσότερους επενδυτές, περισσότερους πελάτες και αυτό θα προκαλούσε περισσότερο ανταγωνισμό προς όφελος όλων των φτωχών. Υπάρχουν στην Ελλάδα συγκριτικά πλεονεκτήματα για τα οποία οι μεγάλοι ξένοι επενδυτές θα την προτιμούσαν έναντι "φτηνών" χωρών του τρίτου κόσμου: Τουρισμός, Πολιτισμός, φυσικό τοπίο. Ας προσπαθήσουμε, αντί να καταργήσουμε τον ανταγωνισμό, να προσθέσουμε και άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα στη χώρα: Χαμηλή φορολογία, πάταξη γραφειοκρατίας, πάταξη διαφθοράς, γρήγορη δικαιοσύνη, ελκυστικά Πανεπιστήμια.
dstavrou.blogspot.com
