Η αλήθεια είναι πως το καθεστώς Παπαδήμου, όπως εξάλλου ομολόγησε, έτρεμε την ημέρα της παρέλασης αλλά οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν τοποθετήθηκαν για να βάλουν στο στόχαστρό τους διαμαρτυρόμενους πολίτες.
Και αφού οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν θα στόχευσαν στους πολίτες, τότε πού θα έστρεφαν τα όπλα τους; Μήπως στους με πρόσκληρη παριστάμενους στην πλατεία Συντάγματος; Μήπως σε αστυνομικούς που είχαν αναλάβει την φύλαξη των "υψηλών προσώπων"; Ή μήπως προς στους άνδρες των υπηρεσιών ασφαλείας που έλεγχαν τους πάντες και τα πάντα; Όχι, κανένας από αυτούς δεν μπήκε στο στόχαστρο των ελεύθερων σκοπευτών. Κανένας από αυτούς δεν πληρούσε τα κριτήρια επικινδυνότητας έναντι του κατοχικού καθεστώτος. Η χούντα Παπαδήμου έτρεμε και συνεχίζει να τρέμει στην ιδέα πως θα βρεθεί αίφνης αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη της. Και αυτός ο εφιάλτης δεν είναι ο Ελληνικός λαός, αφού ακόμη μπορεί και χειρίζεται τις αντιδράσεις του μέσω των ΜΜΕ που είναι φίλα προσκείμενα στην μνημονιακή – κατοχική κυβέρνηση. Ο μεγάλος αντίπαλος, για τους εγκάθετους κυβερνώντες είναι ο Ελληνικός Στρατός, στον οποίο επεχείρησαν πολλά, συνεχή και πολύ ισχυρά πλήγματα, προκειμένου να πλήξουν το ηθικό του, να τον τιθασεύσουν ή να τον διαλύσουν, προκειμένου να αισθάνονται ήρεμοι καθώς δολοφονούν έναν ολόκληρο λαό, καθώς διαλύουν μία ολόκληρη χώρα. Φοβούνταν (και συνεχίζουν να βιώνουν έναν καθημερινό εφιάλτη) οι υπάλληλοι των τραπεζών και οι λακέδες της Μέρκελ, οι ανθυπο-πράκτορες που κατέλαβαν θέσεις εξουσίας, πως υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθεί ένα «περιστατικό», παρόμοιο της δολοφονίας του Σαντάτ, διαδόχου του Νάσερ στην Αίγυπτο (δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης). Αυτός είναι ο πρώτος σε διαβάθμιση φόβος των τρεμάμενων εφιαλτών. Γι αυτό καρατόμησαν –χωρίς καν αιτιολόγηση- πριν μερικούς μήνες την ηγεσία του στρατεύματος, γι αυτό προσπαθούν να διαλύσουν το ηθικό των ηγετών (μικρών και μεγάλων, υπάρχουν πολλοί στις τάξεις του στρατού) μέσα από πολιτικές αποφάσεις που τους έδεσαν τα χέρια ή και απείλησαν ευθέως την ικανότητα άμυνας της χώρας. Όμως, γνωρίζουν πως στο στράτευμα υπάρχει υψηλό το αίσθημα της εθνικοφροσύνης (της αγάπης προς την πατρίδα και της έως θανάτου υποχρέωσης υπεράσπισής της).Αυτό ακριβώς είναι και το ανυπέρβλητο σημείο των εθνομηδενιστών που σήμερα μας κυβερνούν. Γι αυτό τον λόγο οι ελεύθεροι σκοπευτές στόχευαν προς το στράτευμα, όταν αυτό παρήλαυνε. Ο φόβος πως κάποιος ή κάποιοι στρατιωτικοί θα κινηθούν κατά της εξέδρας των επισήμων, εξανάγκασε στο άδειασμα της πλατείας Συντάγματος από τους πολίτες και στην τοποθέτηση έγκριτων και πιστών στο καθεστώς «θεατών» (αστυνομικών, στρατιωτικών), αλλά και υπαλλήλων υπηρεσιών ασφαλείας. Ήθελαν τον πλήρη έλεγχο, αλλά και την πλήρη κάλυψη σε οτιδήποτε συνέβαινε κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Στόχος του Παπαδήμου και του Χρυσοχοΐδη δεν ήταν κανένας άλλος πλην εκείνων των στρατευσίμων και των στελεχών του Ελληνικού Στρατού, που έκαναν παρέλαση τιμώντας τους νεκρούς και τους αγωνιστές για την απελευθέρωση της χώρας από την Οθωμανική κατοχή.
Οι διόπτρες των ελεύθερων σκοπευτών ήταν στραμμένες προς τους καλύτερους της χώρας, επειδή οι παρανόμως κυβερνώντες ένιωσαν να απειλούνται…
