Μετά από πάρα πολύ καιρό, αποφάσισα να κάνω μια δημόσια παρέμβαση, με δύο παραμέτρους. Η μία, για να πω ένα δημόσιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και η άλλη για να απευθύνω ένα δημόσιο ΚΑΤΗΓΟΡΩ. Το εγκάρδιο ευχαριστώ μου, απευθύνεται προς τον Πρόεδρο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ κ.Φώτη Κουβέλη, στον γραμματέα του κόμματος Σπύρο Λυκούδη και στην τοπική οργάνωση της ΔΗΜ.ΑΡ....στην Αργυρούπολη. Πριν δύο χρόνια, όταν η πανίσχυρη τότε ηγετική ομάδα, ενός κόμματος που υπηρέτησα με πάθος και αφοσίωση για 30 χρόνια, με κατεδίωκε αδυσώπητα, άνοιξαν την αγκαλιά τους, με υποδέχτηκαν με αγάπη, με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους, με τόνωσαν με την στήριξή τους. Τους ευχαριστώ ακόμη θερμότατα και για την πρόταση να είμαι υποψήφιος στην Β’ Αθηνών. Καταπονημένος όμως και πληγωμένος από τις πολιτικές «κακουχίες» των τελευταίων χρόνων, αδυνατούσα να βρω το κουράγιο και την δύναμη να ξαναοργώσω για μια ακόμη φορά την αχανή Β’ Αθηνών. Ίσως στις μεθεπόμενες εκλογές.
Η άλλη παράμετρος αφορά τον «μέγα εκσυγχρονιστή» κ. Γιάννη Ραγκούση, που κάλεσε τους πολίτες σε δημόσια διαβούλευση για τις σκέψεις και τις θέσεις του, καταθέτοντας κείμενο εκσυγχρονισμού του ΠΑΣΟΚ και του κράτους. Με ύμνους στην αξιολόγηση, την αξιοκρατία, την διαφάνεια, την εντιμότητα που τα ακούμε εσχάτως από πλειάδα πολιτικών, πάμφτωχων σε έργα, αλλά πάμπλουτων σε λόγια και «καινοτόμες ιδέες». Αλλά επειδή, εδώ και 3.000 χρόνια «αρχή άνδρα δείκνυσι», αυτό που μετράει δεν είναι «τι λέει, αλλά ποιος το λέει», Ποιος , που άσκησε εξουσία, και πως συμπεριφέρθηκε όταν την είχε. Έχουμε βαρεθεί πια τους μετά Χριστόν Προφήτες, αυτούς που ανακαλύπτουν την Αλεξάνδρεια της Δημοκρατίας όταν αποχαιρετούν την προσωπική και κομματική τους αυτοκρατορία.
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Όταν το 2009 και το 2010, στην κορύφωση της Παντοκρατορίας Ραγκούση στο ΠΑΣΟΚ, υφιστάμην μια απεινή δίωξη, κράτησα το στόμα μου κλειστό. Υπέμεινα με στωικότητα, καρτερία και υπομονή τις επιθέσεις εναντίον μου. Όχι φυσικά γιατί φοβόμουν, αλλά γιατί γνώριζα καλά ότι η πολιτική έχει και αθώα θύματα. Είχα δει πολλά μέχρι τότε. Θύματα καρεκλοκενταύρων θεσιθήρων, θύματα προσωπικών και κομματικών συμφερόντων, θύματα ανελέητων ανταγωνισμών για την έδρα στην Βουλή και την εξουσία στο κόμμα.
Ήμουν μόνος, απέναντι στους εγκάθετους της κομματικής νομενκλατούρας και στο αίμα μου κυλούσαν δύο θανατηφόροι πολιτικοί ιοί. Ο ένας, η στήριξή μου στον Βενιζέλο στις εκλογές για Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, το 2007. Ο άλλος, η λαϊκή αποδοχή, που θα με εξέλεγε μετά βεβαιότητας Βουλευτή. Οι δύο αυτοί ιοί με οδήγησαν στον πολιτικό θάνατο.
Τον υπέμεινα με παρατεταμένη σιωπή και περισυλλογή, και φυσικά και ανθρώπινα , με απέραντη θλίψη. Το να βλέπω όμως τώρα, τον πρωταγωνιστή της «σφαγής» μου, αλλά και της σπίλωσής μου, κ. Γιάννη Ραγκούση, να υπερασπίζεται την διαφάνεια, την αξιολόγηση και την αξιοκρατία, αυτό δεν αντέχεται με τίποτα.
ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2009
Ρωτάω λοιπόν τον κ. Γιάννη Ραγκούση,
Στις εθνικές εκλογές του 2009, με ποια διαδικασία αξιοκρατίας, με έκοψε από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, όταν στις εκλογές του 2007, ήμουν δεύτερος επιλαχών με 28.000 ψήφους.
Με ποια διαδικασία αξιολόγησης , με καρατόμησε εν μία νυχτί, όταν από τους 32 υποψηφίους, που πήραν μέρος στις εκλογές και του 2004 και του 2007, ήμουν ο μόνος, ναι ο μόνος, που ανέβασε ψήφους και μάλιστα σε ποσοστό 40%, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ καταποντιζόταν στην Β’ Αθηνών; Με ποια διαδικασία εντιμότητας, διαφάνειας, δημοκρατίας, δικαιολόγησε δημόσια την απόφασή του, προς χιλιάδες ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που αναρωτιόντουσαν και δικαίως, ΓΙΑΤΙ; Συνειδητά και εσκεμμένα δεν απάντησε στο ΓΙΑΤΙ.
Για να δηλητηριαστούν οι ψυχές των ανθρώπων που με στήριξαν, με αμφιβολίες για την ηθική μου υπόσταση. Για να βρουν πρόσφορο έδαφος, οι αθλιότητες και οι λασπολογίες στημένων προβοκατόρων, όπως ο πασίγνωστος για τέτοιες πρακτικές Τζουμάκας, σε βάρος της τιμής και της υπόληψης μου. Προσπάθησαν εκτός από την εξόντωση , να ατιμάσουν και ένα πρόσωπο , που είχε ακούσει πολλές κατηγορίες, όπως λαϊκιστής, αυριανιστής και άλλες τέτοιου είδους, αλλά δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα σε κανέναν να αμφισβητήσει την ηθική του ακεραιότητα.
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ
Ποιες αρχές και αξίες άραγε υπηρετούσε, όταν συμπεριφερόταν απαξιωτικά και με τρομακτική αλαζονεία και έπαρση, προς την ηγεσία της Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων Νοτίου Ελλάδας, τα μέλη της οποίας έστησε επί 4 ώρες έξω από το γραφείο του στην Χαριλάου Τρικούπη, τον Σεπτέμβρη του 2009;
Όταν δε, μετά την πολύωρη αναμονή, καταδέχτηκε να τους δει στο διάδρομο όρθιους , και τους άκουσε να του λένε ότι «έχουμε σοβαρό θέμα, οι Πόντιοι είναι εξαγριωμένοι με τον αποκλεισμό του Πασβαντίδη» τους απάντησε σκαιότατα «Σιγά το σοβαρό θέμα» αφήνοντας εμβρόντητους τους ανθρώπους που εκπροσωπούσαν δεκάδες χιλιάδες Ποντίων της Αττικής, που ενδιαφέρονταν εκτός από τον Πασβαντίδη και για το κόμμα του κ. Ραγκούση.
Αυτοί και εγώ μαζί, τον περιμένουμε στην Β’ Αθηνών, για να του ανταποδώσουμε την αξιοκρατία, την ευγένεια και την φιλοξενία του….
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο….. Γιατί οι Πόντιοι, εκτός από αιματοβαμμένοι από μια γενοκτονία, είναι και περήφανοι. Ανταποδίδουν… το καλό που τους κάνουν.
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010
Ρωτάω ακόμη τον κ. Ραγκούση, τον υπέρμαχο υπερασπιστή της αξιολόγησης, της αξιοκρατίας και της διαφάνειας:
Στις Δημοτικές εκλογές του 2010, με ποια από τα παραπάνω κριτήρια, αρνήθηκε να δώσει στήριξη στο πρόσωπό μου και σε μία ιστορική παράταξη, της οποίας εκλέχτηκα αρχηγός, μέσα από ένα Συνέδριο 500 ανθρώπων, προεξάρχοντος του επί 6 τετραετίες Δημάρχου Αργυρούπολης και πρώτου αιρετού Νομάρχη Αθηνών, Δημήτρη Ευσταθιάδη;
Με ποια διαδικασία αξιολόγησης, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του, την βούληση των κομματικών οργάνων;
Με ποια διαδικασία αξιοκρατίας, έκρινε πως ένας πρωτοεκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος, ήταν καταλληλότερος για έναν μεγάλο Δήμο, από τον επί 4 φορές, και μάλιστα πάντα στις 3 πρώτες θέσεις, εκλεγμένο στην Νομαρχία Αθηνών, τον επί 7 χρόνια Αναπληρωτή Νομάρχη, για το έργο του οποίου, αντικειμενικοί και καλοπροαίρετοι κριτές, μόνο θετικά λόγια είχαν να πουν; Την ίδια ώρα μάλιστα που ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»του, μετέφερε εκατοντάδες αρμοδιότητες της Νομαρχίας στους Δήμους, και αναζητούνταν έμπειροι άνθρωποι για να τις οργανώσουν και να τις ασκήσουν , προς όφελος των πολιτών. Κι μιλάει τώρα, για αξιοκρατία και καταδίκη των αποκλεισμών.!!!!!!!! Ήταν ο δικός του αποκλεισμός, εκείνος που με εξανάγκασε σε «αντάρτικο». Ένα «αντάρτικο» που πλήρωσα με την καθαίρεσή μου από μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Δεν διαμαρτύρομαι γι’αυτό, διότι γνωρίζω ότι οι αποφάσεις έχουν και συνέπειες. Δεν δίστασα ποτέ να τις αναλάβω.
ΜΕ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
Όταν ο κ. Γιάννης Ραγκούσης βρει επιτέλους το θάρρος να αναγνωρίσει δημόσια τα λάθη του, να ζητήσει συγγνώμη από τα πάμπολλα θύματα της παντοκρατορίας του στο ΠΑΣΟΚ, όταν κατανοήσει πως «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις», τότε ίσως, ίσως, δικαιούται να μιλήσει για όλα αυτά που καλεί τους πολίτες να συζητήσουν μαζί του.
Αλλιώς θα καταγραφούν ως φληναφήματα και ως μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δηλώσει την ενεργή και ισχυρή παρουσία του στα πολιτικά πράγματα, τώρα που περιέπεσε σε περίοδο παρακμής.
Τον συμβουλεύω, να την αντιμετωπίσει όπως και τα θύματά του, που εξαιτίας των αποφάσεων του, βρέθηκαν στο περιθώριο και την παρακμή. Με καρτερία, στωικότητα, υπομονή και γενναιοψυχία.
Και με σιωπή, αντί των ευτράπελων, περί αξιολόγησης και αξιοκρατίας, που στον μόνο δρόμο στον οποίον τον οδηγούν, είναι αυτόν της γελιοποίησης και των καγχασμών που προκαλούν εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΣΒΑΝΤΙΔΗΣ
