Οι ερευνητές, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, διαπίστωσαν ότι οι προϊστορικοί ψύλλοι ήσαν πέντε έως δέκα φορές μεγαλύτεροι από τους σημερινούς που δεν ξεπερνούν τα τρία χιλιοστά, αλλά τουλάχιστον δεν φαίνεται ότι μπορούσαν να κάνουν άλματα, καθώς δεν είχαν τα δυνατά πίσω πόδια των σημερινών ψύλλων.
Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η βιολογία και η συμπεριφορά τους ήταν αρκετά διαφορετική, κατά τους ερευνητές, καθώς σέρνονταν πάνω στο σώμα των ζώων-ξενιστών τους. Οι ψύλλοι, που βρέθηκαν στην Κίνα (τα απολιθώματα χρονολογούνται προ 125 έως 165 εκατ. ετών), ζούσαν στη Μεσοζωική εποχή που εκτείνεται πριν από 25 έως 50 εκατ. χρόνια, μια περίοδος που περιλαμβάνει την Ιουρασική, όταν ζούσαν ακόμα οι πτερόσαυροι και οι δεινόσαυροι, οι οποίοι εξαφανίστηκαν πριν από 65 εκατ. χρόνια (κι έτσι ησύχασαν από τους γιγάντιους ψύλλους!).
Οι πρώτοι ψύλλοι στη Γη εξελίχτηκαν από προγόνους που τρέφονταν με χυμούς φυτών, καταλήγοντας να πίνουν ένα άλλο είδος υγρού, το αίμα των ζώων. Σταδιακά αυτά τα παράσιτα έχασαν τα αρχικά φτερά τους και βασίστηκαν στα πόδια τους για να κάνουν εντυπωσιακά μεγάλα πηδήματα, σε βαθμό που είναι σε θέση να πηδήξουν σε απόσταση 50 έως 100 φορές το μέγεθος του σώματός τους.
Τα καλοδιατηρημένα απολιθώματα δείχνουν καθαρά τις δαγκάνες στις άκρες των έξι ποδιών των αρχαίων ψύλλων, που τους βοηθούσαν να γραπώνονται στους άτυχους ξενιστές τους. Τα θηλυκά είχαν σχεδόν διπλάσια σώματα από τα αρσενικά και ρουφούσαν περισσότερο αίμα με μια μακριά «προβοσκίδα». Όταν οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν ως είδος, οι ψύλλοι προσαρμόστηκαν βρίσκοντας ένα νέο «στόχο», τα θηλαστικά που μόλις έκαναν την εμφάνισή τους στην πλανήτη μας.
