Είναι αλήθεια Πάνο, πως έτσι τό’φεραν τα πράγματα, που τώρα πιά καλείσαι , γιά το άλμα του θανάτου...
Γιά το salto mortale. Γιά το salto στο κενό,γιά ένα salto από πολύ ψηλά, γιά ένα salto, δίχως δίχτυ. Το επεδίωξες. Είναι σαφές. Μα βλέπεις πως και οι Μοίρες, δεν σου χαλάσαν το χατήρι. Είναι εδώ γύρω σου. Και σε παρατηρούν. Και σε ζυγίζουν. Ετοιμες να σε βοηθήσουν, αλλά και να σε κρίνουν. Και η κρίση των Μοιρών Πάνο,είναι πάντοτε σκληρή.
Αδυσώπητη κι ανήλεη. Λένε Πάνο,πως η Τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.
Λένε επίσης,πως εύκολα δεν σου κάθεται. Πρέπει και να την κυνηγήσεις.
Γιατί και του λόγου της, χρειάζεται. Αλλά από μόνη της, δεν φτάνει. Τύχη χωρίς σύνεση, Τύχη χωρίς κρίση, Τύχη χωρίς αγώνα, Τύχη δεν είναι. Είναι φενάκη.
Κι εσύ Πάνο, δεν βρέθηκες στη στράτα μας Τυχαία. Ούτε αγνοείς των ωρών
την τραγικότητα.Την ξέρεις. Είσαι από τους πρώτους, που μας την αποκάλυψαν.
Σαν ένας Ελληνας Πατριώτης, σαν ένας Ελληνας απ’τους πολλούς που θλίβονται κι αγωνιούν μ’αυτά που βλέπουν, ζούν, αισθάνονται κι ακούνε, θέλω Πάνο να σε ‘διαβάσω’, γιά να πληροφορηθώ τι σκέφτεσαι, γιά τα ουσιώδη. Τα βασικά. Τα αναγκαια. Τα στοιχειώδη. Κι επειδή ο χρόνος είναι λίγος Πάνο,να σε ‘διαβάσω’ δεν προφταίνω. Γι αυτό λοιπόν καλέ μου Πάνο, πολύ θα εκτιμούσα πέντε σταράτες κουβέντες σου.Πέντε κρυστάλλινες κι αδιαπραγμάτευτες θέσεις σου.
Πέντε στόχους σου,εφικτούς. Τους δύσκολους, άστους γι’αργότερα. Να τους κυνηγήσουμε παρέα. Γιά να σε διευκολύνω Πάνο, θα στα ρωτήσω επιγραμματικά.
- Ενας εμβρόντητος Λαός,ένας Λαός προδωμένος, είδε μέσα σ’ελάχιστο χρόνο,
τη ζωή του να γκρεμίζεται. Να διαλύεται. Να καταργείται το δικαίωμα του ονείρου, στα παιδιά του. Ενας Λαός, που καλείται να πληρώσει χρέη, που ο ίδιος δεν δημιούργησε.Να καλείται να καταβάλει νοίκι στο σπίτι που με μόχθο αγόρασε,που με αλλεπάλληλους φόρους έχει πληρώσει. Ενας Λαός,που του ζητείται να συναινέσει, πως η Πατρίδα του είναι υποθηκευμένη,μέχρι το άδηλο,το σκοτεινό κι απροσδιόριστο μέλλον.
Ερώτηση Πάνο: Σ’αυτόν τον Λαό,τι έχεις ν’απαντήσεις; Είσαι έτοιμος να του πείς ΟΛΟΚΛΗΡΗ την αλήθεια ; Με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις ; Με προτεινόμενες ρεαλιστικές διεξόδους ανακούφισης; Με ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΕΣ θέσεις κολασμού, των υπαιτίων ;
- Δεκάδες χιλιάδες ΣΥΝΕΠΕΙΣ φορολογούμενοι πολίτες,μετά σαράντα χρόνια μόχθου, έφθασαν σακατεμένοι, στη σύνταξη. Γιά να διαπιστώσουν τί ;;;; Πως θα πρέπει να ζήσουν με την μισή ; Γιά να μην έχουν δικαίωμα στο φάρμακο, αλλά στο φαρμάκι- -γενόσημο ; Γιά να βρίσκονται απέναντι σε νοσηλευτικές μονάδες κουτσουρεμένες, με τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις, να χορηγούνται με το σταγονόμετρο ;
Ερώτηση Πάνο : Τι θα πείς σ’αυτούς τους ανθρώπους,γιά να άρεις την ανασφάλειά τους ; Και πόσο πειστικό θ’ακουστεί,αυτό που θα τους πείς ; Και πόσο σύντομα, θα εξαλείψεις τον πανικό,την απελπισία τους και το πικρό συναίσθημα της αδικίας ;
- Ο Ελληνας Πάνο,ο Ελληνας μ’αυτήν την ΙΣΤΟΡΙΑ,μ’αυτόν τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ,
μ’αυτήν την ξεχωριστή ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ του, ζεί τους τελευταίους μήνες τον έσχατο εξευτελισμό,να βλέπει τις ηγεσίες του, να εκλιπαρούν γονυπετείς τους Βησιγότθους, τους Οστρογότθους,τους Γαλάτες και τους Βανδάλους,να τους επιτρέψουν να κάνουν εκλογές. Βλέπει τις ηγεσίες του, σαν πανηγυριώτικες δύστυχες αρκούδες, να σύρονται απ’τη μύτη με χαλκά,γιά να χορέψουν τσιφτετέλια μπροστά σε γύφτους ξανθούς και ασπρουλιάρηδες, μπροστά σε γύφτους χωρίς ψυχή,χωρίς παιδεία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς ούτε κάν φύλο. Σε γύφτους ερμαφρόδιτους,εκφυλισμένους.
Ερώτηση Πάνο: Αυτόν τον Ελληνα, μπορείς στα μάτια να τον κοιτάξεις ; Μπορείς; Κι άν μπορείς,που πιστεύω πως μπορείς, ΤΙ ΕΧΕΙΣ να του πείς ;
- Ο κόσμος Πάνο,η πιάτσα,τα καφενεία,οι σχολές και οι πλατείες,ΒΟΟΥΝ !!!! Μιλάνε με ονόματα και με διευθύνσεις.Ευθαρσώς . Φόρα-παρτίδα. Με παρρησία. Τον ακούς , Πάνο.Τα ξέρεις Πάνο,γιατί στα περισσότερα, εσύ μας άνοιξες τα μάτια.Αυτός ο κόσμος νιώθει προδωμένος,νιώθει εξαπατημένος,νιώθει κορόιδο,νιώθει μαλάκας.Παρ’όλ’αυτά, σαν Μεγαλόψυχος, ζητάει το ελάχιστον.Το νόμιμον και ηθικόν.Την δικαίωσή του,
Πάνο.Ζητάει να δεί αυτούς τους πενήντα,τους εξήντα,τους εκατό,αυτούς τους άρπαγες της ζωής και της αξιοπρέπειάς του,ζητάει να τους δεί λογοδοτούντες.
Ερώτηση Πάνο: Επ’ αυτού τι θα πράξεις ;
-Τριάντα χρόνια τώρα, ζούμε μιά κατοχή.Εναν απροκάλυπτο φασισμό.Μιά
χυδαία εκμετάλλευσή μας. Από αόρατους, αλλά ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΥΣ δυνάστες, Πάνο.
Μιλώ γιά τους ενημερωτάδες μας και τα ακόρεστα αμαρτωλά αφεντικά τους.
Τους ξέρεις Πάνο.Εναν-έναν. Γιατί και του λόγου σου, έχεις υποστεί τα…’χάδια’ τους.
Ερώτηση Πάνο: Τι πρόκειται να πράξεις μ’αυτούς; Και πόσο σύντομα ;
Ξέρω Πάνο, πως και το δευτερόλεπτο, είναι πλέον πολύτιμο.Πως ο χρόνος
τρέχει αμείλικτος.Ομως Πάνο ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ πλέον ,ότι ΑΥΤΕΣ οι εκλογές,θ’άναι
ΟΛΟΤΕΛΑ διαφορετικές από τις προηγούμενες. Θ’άναι οι πρώτες εκλογές,που
τα κορσεδάκια που μας φόρεσαν, τ’αριστερά και δεξιά λαστέξ,δεν θα μπορέσουν να συγκρατήσουν τις επαναστατημένες σάρκες. Ο κόσμος πέταξε τις ταμπέλες Πάνο.Τις έκαψε στην πυρά. Εσύ το ξέρεις ,το ξέρουμε κι εμείς.ΟΛΟΙ το ξέρουν. Παρ’όλ’αυτά, οι ”πονηρούληδες”, καμώνονται πως τ’αγνοούν.Γιατί έτσι τους βολεύει.
Οι στρατιές των εξαθλιωμένων,οι στρατιές των προδωμένων,οι στρατιές των
απελπισμένων,αναζητούσαν μιά φλόγα, μιά σπίθα έστω. Και τώρα, καμπόσοι
απ’αυτούς, πιστεύουν πως την βρήκαν, στο πρόσωπό σου Πάνο.Πέρα από
χρώματα, πέρα από κόμματα κι αρώματα. Σ’αυτούς λοιπόν Πάνο, που είναι
κατά ΤΕΚΜΗΡΙΟΝ οι πιό ψαγμένοι,οι πιό απαιτητικοί και οι πιό αχειραγώγητοι,
ΟΦΕΙΛΕΙΣ πέντε κουβέντες .ΚΑΘΑΡΕΣ ! ΓΑΡΓΑΡΕΣ ! ΝΤΟΜΠΡΕΣ !
Οπως εσύ, ξέρεις να τις λές. ΝΑΙ, θα πολεμηθείς ! Ηδη άρχισαν οι πανικόβλητοι Καραγκιόζηδες,να βάζουν στην πρίζα τις τσιριχτές μεταγραφές τους. Μην μασάς.
Οπως δεν μασάμε κι εμείς. Γράψτους κανονικά.Οπως τους γράφουμε κι εμείς.
Και δυό τελευταίες συμβουλές, Πάνο: α) Τίποτε δεν είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ,
τίποτε δεν ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, όλα πρέπει να ΔΙΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ,γιά να ΚΑΤΑΚΤΗΘΟΥΝ.
ΑΥΤΟ ,ποτέ μην το ξεχάσεις .β) Τις απαντήσεις σου,(άν απαντήσεις) παρακαλώ στην ΟΛΥΜΠΙΑ. Της το Χ Ρ Ω Σ Τ Α Σ, μην το ξεχνάς !
Γιά να τις φυλάξουμε και να στις υπενθυμίζουμε. Και γιά να στις
τρίψουμε στη μούρη, άν ποτέ σου περάσει απ’το μυαλό, να μας γελάσεις.
Αν θέλεις να περάσεις στην Ιστορία Πάνο,πίστευε στην Παναγιά και στον Λαό.
Απ’αυτούς αρχίζει και σ’αυτούς τελειώνει, η δύναμή σου.
Ο Αντρέας ,δοξάστηκε αδίκως εν πολλοίς.Αλλοι καιροί.Ο Σημίτης,ξεχάστηκε
ως ήτο φυσικόν. Ο Κώστας πολεμήθηκε αγρίως,απ’αυτούς που κι εσένα πολεμούν.
Γιά τον Γιώργο και τον Αντώνη, κάλλιο να μην μιλάμε. Μιλάει άλλωστε γιά δαύτους, ο κοσμάκης. Σειρά σου τώρα, Πάνο. Ιδού η Ρόδος.
Σέβας, ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
