ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ με τις «παρελάσεις». Τηλεοπτικές, καθημερινές…ανατριχιαστικές.
Αυτές που ανεχόμαστε, αν δεν τις χειροκροτούμε. Κι έγιναν συνήθεια, έξη και ανοχή. Με πρωταγωνιστές, κομπάρσους και σκηνοθέτες που το’ χουν καμάρι. Κι όσο αυτοί κι αυτές το νιώθουν πως είμαστε φιλικοί και ανεκτικοί τόσο ανεβάζουν τις «στροφές». Με την Πολιτεία «κοιμωμένη», μιας και…αυτά τα θέλει ο λαός.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν χρειάζεται να αραδιάσουμε παραδείγματα περιγράφοντας πρόσωπα και καταστάσεις. Θα πάρουμε ένα και μοναδικό «είδος». Τους κίναιδους! Φύσει είτε θέσει ανώμαλους, σε παράταξη και συμπαράταξη, κατ’ επιλογή και…πρωτοκαθεδρία τους. Τους θηλυπρεπείς με νάζια και τα γυναικωτά αγόρια που παρελαύνουν στο «γυαλί». Κι άλλους θρασύτερους και καθιερωμένους, που δίνουν «παράσταση». Με κύριο «προσόν» την ιδιαιτερότητα που έχει πέραση τηλεοπτική και τους ενθαρρύνει, τους πολλαπλασιάζει και τους καθιστά κυρίαρχους του παιχνιδιού.
ΔΕΝ είδαμε διαμαρτυρία από ομάδες και σωματεία και μόνο ένα χρηματικό πρόστιμο, κατά καιρούς και περίπτωση μαρτυράει την ύπαρξη του ΕΡΣ και τον μηδαμινό του ρόλο. Δεν είσαι «ιν», δεν έχεις μέλλον καλλιτεχνικό (και όχι μόνο), αν δεν είσαι του σιναφιού. Δεν σε απορροφά το σύστημα, δε σε αφομοιώνει, αν είναι η εικόνα σου είναι αλλιώτικη απ’ την συνήθη, τρέχουσα και επιβεβλημένη απ’ τους τηλεοπτικούς «κανόνες» και κατά τα γούστα των αφεντικών. Λιγοστές οι πιθανότητες για προβολή και καριέρα. Είσαι της συνομοταξίας; Θα’ χεις ρόλο στην τηλεοπτική καθημερινότητα και οι προβολείς απάνω σου.
ΚΑΙ πάμε στα…κορίτσια. Στις διψασμένες «άβγαλτες» και στις ώριμες «περπατημένες» (τηλεοπτικά), που δεν αφήνουν άλλα λουλούδια να ανθίσουν. Στημένα στο φακό με νάζι και καμάρι, δεν έχουν άλλο στη ζωή τους σκοπό, παρά να επιδεικνύουν τα κάλλη τους. Σε σταυροπόδι ή με σηκωμένη φούστα, αθυρόστομες, προκλητικές. Με πόζες που θα τις αντιγράψουν κοριτσόπουλα, που κι αυτά θα περπατούν σαν…ντίβες στο σχολείο τους. Θα πούλαγαν, λοιπόν, τη μάνα τους για λίγα δευτερόλεπτα τηλεοπτικής προβολής π.χ. οι ωραιοπαθείς της μεσημεριάτικης αποχαύνωσης ενός τηλεοπτικού κοινού, που δεν τις εκβράζει και η «παρέλαση» συνεχίζεται.
ΕΚΠΟΜΠΕΣ που πρέπει να καταργηθούν, πρόσωπα που έπρεπε να αποβληθούν κι εμείς επιμένουμε. Για τη μακροημέρευση προσώπων που μας προσβάλλουν και για διαιώνιση καταστάσεων. Με τη ματιά πολλών βλοσυρή στη παρέλαση της λεβεντιάς, που φαντάζει αναχρονιστική. Με τους/τις ελευθέρους και ανεξέλεγκτους να (καθ)ορίζουν τα ενδιαφέροντα του νεοέλληνα, διαμορφώνοντας την κουλτούρα του.
