αποδείχθηκε ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική.
Το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, κυριολεκτικά αργοπεθαίνει. Μία στις τρεις επιχειρήσεις έχει ήδη βάλει λουκέτο. Από τον Αύγουστο του 2010 ως τον Μάρτιο του 2012 η αύξηση είναι δραματική, καθώς έχει εκτοξευτεί από το 18%, στο 30%.
Κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας, που άλλες εποχές έσφυζαν από ζωή και κίνηση, έχουν ερημώσει. Στη Σταδίου το 42% των επιχειρήσεων είναι κλειστό. Στη Χαριλάου Τρικούπη το 35%, στην Εμμ. Μπενάκη το 32%, στην Τσακάλωφ το 33,7%.
Η απαίτηση για διέξοδο και προτάσεις, ώστε η Αθήνα να αρχίσει να αναπνέει οικονομικά μοιάζει περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Πρέπει «εδώ και τώρα» να παρθούν μέτρα, ενάντια στην ερημοποίηση των εμπορικών δρόμων της πρωτεύουσας.
Επειδή, όμως, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, καταθέτω συγκεκριμένη λύση και είναι η εξής:
Να υπάρξει αλλαγή στις επαγγελματικές μισθώσεις.
Εξηγώ: Να θεσμοθετηθεί η εφήμερη μίσθωση αποκλειστικά στις εμπορικές μισθώσεις, από ένα ως τρεις μήνες, με δυνατότητα πολλαπλών ανανεώσεων, εφ’ όσον, βέβαια, τα δύο μέρη συμφωνούν.
Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στον ιδιοκτήτη, αρχικά, να αποσβέσει μέρος ή και όλα τα πάγια έξοδα του (εισφορές, φόροι προς το δημόσιο) και να μην υποχρεωθεί να πουλήσει το ακίνητό του, λόγω αδυναμίας καταβολής, αφού οι οφειλές των φόρων συνεχίζονται, έστω κι αν είναι κενό το μίσθιο.
Παράλληλα, όμως, ο νέος προτεινόμενος θεσμός θα βοηθήσει, για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ερημοποίησης των εμπορικών δρόμων, που έχουν γεμίσει από πωλητήρια και ενοικιοστάσια, λόγω της κρίσης, που μαστίζει την αγορά.
Σημαντικό όφελος μπορεί να έχει και ο εκμισθωτής των ακινήτων, στον οποίο θα δοθεί η δυνατότητα να εμφανιστεί σε προνομιούχα σημεία της πόλης, αυξημένης εμπορικότητας, με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους.
Οι τοπικές αγορές, με αυτό τον τρόπο, μπορούν να τύχουν σοβαρής αναδιάρθρωσης, με τη κατάθεση νέων εμπορικών προτάσεων και να ξεφύγουν από κλισέ του παρελθόντος.
Πρέπει, τέλος, να τονιστεί, ότι η παραπάνω πρόταση χρειάζεται να συνοδεύεται από την εξής παράμετρο:
Η φορολόγηση να γίνεται επί των πραγματικών μισθωμάτων που καταβάλλει ο μισθωτής και όχι των τεκμαρτών.
Καθαρές κουβέντες, λοιπόν: Για να αποκτήσει η αγορά δυνατές βάσεις απαιτείται εκσυγχρονισμός και ευελιξία του υφιστάμενου και ξεπερασμένου νομοθετικού πλαισίου περί εμπορικών μισθώσεων. Έτσι θα μπορέσουν να «επιβιώσουν» τόσο οι εκμισθωτές όσο και οι μισθωτές.
