Πριν λίγο καιρό, θα μας φαινόταν ίσως αδιανόητο να ζούσε κάποιος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Κι όμως, το τελευταίο χρονικό διάστημα το φαινόμενο λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τους «φουσκωμένους» από τα χαράτσια» λογαριασμούς της ΔΕΗ. Υπάρχουν ωστόσο και οι περιπτώσεις οικογενειών που, λόγω περικοπών, δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε την αξία του καταναλωθέντος ρεύματος.
Με μισθό... 8 ευρώ
Ο κ.Γιώργος εργάζεται στην υπηρεσία καθαριότητας του δήμου Πύργου και μέχρι πριν λίγους μήνες, μπορούσε με το μισθό του να καλύψει τις αυξημένες υποχρεώσεις της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και τα δάνεια που είχε πάρει. «Πριν 9 περίπου χρόνια πήρα δάνειο για να αγοράσουμε αυτό το σπιτάκι, γιατί τόσα χρόνια ζούσαμε σε ενοίκια. Πήρα κι ένα ακόμα δάνειο για να βοηθήσω το παιδί μου που αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα και χρειάστηκε να πάει στο εξωτερικό. Τι να έκανα, να μη βοηθούσα το παιδί; Το σώσαμε το παιδί μας και τώρα είναι καλά και έχει την οικογένειά του», λέει ο κ.Γιώργος, που μέχρι το καλοκαίρι, με το μισθό του κατάφερνε να «τα φέρει βόλτα» - όπως είπε. Με τις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας όμως που επιβλήθηκαν σε όλους τους δημόσιους και όχι μόνο υπαλλήλους, ο μισθός του λόγω και των κρατήσεων έγινε σχεδόν μηδενικός. «Πήγα στην τράπεζα να πάρω το μισθό μου και πήρα ένα εκκαθαριστικό με 8 ευρώ. Η κοπέλα στην τράπεζα με ρώταγε πως θα τα βγάλω πέρα. Τι να κάνω με τα 8 ευρώ, δε φτάνουν ούτε για να φάμε, όχι να στείλω στο παιδί μου που είναι στρατιώτης στην Αλεξανδρούπολη», λέει και τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα, ενώ αποκαλύπτει ότι του έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό να βάλει τέλος στη ζωή του...
Δε γίνεται διακανονισμός...
Τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, απευθύνθηκαν πολλές φορές στη ΔΕΗ - όπως είπαν - ζητώντας από τους αρμόδιους υπαλλήλους να κάνουν ένα διακανονισμό, για να μπορέσουν σιγά-σιγά να αποπληρώσουν τους λογαριασμούς, που πια έχει ξεπεράσει το ποσό των 3.000 ευρώ, και παράλληλα να τους επανασυνδέσουν το ρεύμα. «Κι εγώ πήγα και ο άντρας μου πολλές φορές αλλά μας είπαν ότι δε γίνεται. Πρέπει να τα δώσουμε όλα τα χρήματα μαζί. Δεν υπάρχουν όμως, πώς να τα βρούμε. Κι έρχονται μέρα παρά μέρα και ελέγχουν το ρολόι, μήπως συνδέσαμε μόνοι μας το ρεύμα. Ο άντρας μου δουλεύει από τα ξημερώματα κάθε μέρα και εγώ είμαι άνεργη» λέει η κα Άννα.
Κλειστές οι πόρτες
Η μόνη βοήθεια αυτή τη στιγμή έρχεται από τα δυο άλλα παιδιά τους, τα οποία ζουν με τις οικογένειές τους σε άλλα σπίτια. «Τι να μας κάνουν και τα παιδιά; Τα ενοίκιά τους να πληρώσουν, τα έξοδα των οικογενειών τους, στον αδελφό τους να στείλουν που εμείς δεν έχουμε ή να δώσουν σ' εμάς; Όταν έχουν, μας παίρνουν λίγο πετρέλαιο και ζεσταινόμαστε, διαφορετικά πάει έτσι ο χειμώνας. Και σήμερα που δεν έχουμε ούτε για τις λάμπες, θα πέσουμε νωρίς για ύπνο», λέει ο κ.Γιώργος. Όσο για το φαγητό, το κρέας το έχουν ξεχάσει και όλο και πιο συχνά η κατσαρόλα γεμίζει με χόρτα. «Πάμε και μαζεύουμε λάχανα, τι να φάμε, δεν υπάρχουν χρήματα για κρέατα», λέει η κα Άννα, σημειώνοντας μάλιστα ότι απευθύνθηκαν σε όλους τους αιρετούς του τόπου και βρήκαν τις πόρτες τους κλειστές.
Μια βοήθεια
Το μόνο που ζητούν είναι να βρεθεί κάποιος να τους βοηθήσει, να αντιμετωπίσουν αυτή τη μεγάλη δυσκολία της ζωής. Να πληρώσουν τους λογαριασμούς και να μπορέσουν να βάλουν λίγο κρέας στο σπίτι του...
