Πολλά νοικοκυριά ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ αυξάνεται δραματικά και ο αριθμός των αστέγων. Το κοινωνικό κράτος πρέπει να επιληφθεί του θέματος άμεσα, πριν έρθουμε αντιμέτωποι με ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ήδη, τα στοιχεία της Eurostat ακόμα και για το 2010 δείχνουν ότι 1 στους 5 έλληνες ήρθε αντιμέτωπος με τον εφιάλτη της φτώχειας, φέρνοντας τη χώρα μας στην έκτη θέση ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε.
Σε δεινή οικονομική κατάσταση είναι σχεδόν όλοι οι κάτοικοι ορεινών και μειονεκτικών περιοχών. Ακόμα και ένα μικρό βοήθημα που εισέπρατταν (από 300 έως 600 ευρώ, ανάλογα με το ύψος του οικογενειακού εισοδήματος) κινδυνεύουν να το χάσουν, αφού αλλάζουν τα κριτήρια χορήγησής τους. Αν π.χ. κατέχουν ένα μικρό σπίτι, αυτό υπολογίζεται ως ετήσια δαπάνη άνω των 5.000 ευρώ που υπερβαίνει το όριο των 4.700 ευρώ.
Η κυβερνητική αναλγησία δείχνει τα δόντια της και στους ανέργους, μειώνοντας το πενιχρό επίδομα που εισέπρατταν. Αντί να επεξεργάζονται μέτρα άμεσης απορρόφησης στην αγορά εργασίας, οδηγούν τους πολίτες στα όρια της εξαθλίωσης.
Απαιτείται ο σχεδιασμός ενός μηχανισμού αντιμετώπισης του προβλήματος, καθώς πλέον αγγίζει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει επιτέλους να προβλεφθούν αντι-υφεσιακά μέτρα, που θα ανακουφίσουν την αγορά και θα δώσουν προοπτικές ανάπτυξης. Όχι άλλη φοροεπιδρομή. Δεν μπορούν οι πολίτες να πληρώνουν λάθη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
