Ο κ. Βίζερ τονίζει πως όλα τα μέτρα βασίζονται σε ένα σχέδιο που έχουν επεξεργαστεί από κοινού οι Έλληνες με πολύ σοβαρούς θεσμούς και τα προγράμματα έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργήσουν ανάπτυξη και παραγωγικότητα, ακόμη και εν μέσω αυτής της δημοσιονομικής σταθεροποίησης.
Αισιόδοξος εμφανίζεται ως προς μιαανάκαμψη της Ελλάδας από το 2013, ακόμη και αν αυτό γίνει με αργούς ρυθμούς, ενώ από τα μέσα αυτής της δεκαετίας βλέπει να υπάρχει μια επιτάχυνση της ανάπτυξης, γι αυτό όμως απαιτούνται πολιτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς με μια δυσλειτουργική πολιτική και με έναν αδιαφανή δημόσιο τομέα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να δημιουργηθεί δυναμική στην Οικονομία.
Αναφερόμενος στην εποπτεία, ο κ. Βίζερ επισημαίνει πως αυτό θα συμβεί με απώλεια κυριαρχίας, στην οποία επιμένουν οι πιστωτές και αυτό θα διαρκέσει όσο χρειάζεται για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στη διαφάνεια της πολιτικής.
Προσθέτει δε, πως πρόκειται για μια μόνιμη επί τόπου παρουσία της τρόικας για την επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων για μερικά χρόνια και πως δεν θα υπάρχουν μόνο καθορισμένες επισκέψεις όπως γινόταν μέχρι τώρα, καθώς κρίνεται ότι χρειάζεται διαρκής παρουσία στην Αθήνα, προκειμένου να αλλάξει η φύση της δημόσιας διοίκησης.
Όπως ο ίδιος παραδέχεται, τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας θα οδηγήσουν αναμφίβολα σε ακόμη μεγαλύτερη απώλεια οικονομικής ανάπτυξης, υψηλότερη ανεργία και μειώσεις μισθών και κάτι τέτοιο φυσικά προκαλεί οικονομικά προβλήματα για όσους πλήττονται και για ολόκληρη τη χώρα.
Συγχρόνως συμπληρώνει ότι θα πρέπει ωστόσο να εξετάσει κανείς και τη ρίζα του ελληνικού προβλήματος, πως δηλαδή οι δαπάνες της χώρας επί πολλά χρόνια ήταν κατά 10% περισσότερες από τα έσοδα και πως από τότε που έγινε μέλος της Ευρωζώνης, η χώρα δεν τήρησε ποτέ τα κριτήρια του Μάαστριχτ.
Μπορεί τα κριτήρια του Μάαστριχτ να παραβίασαν και άλλες χώρες, περισσότερο ή λιγότερο, όμως σε πολλές χώρες μειώθηκε ξανά το χρέος πριν την έναρξη της κρίσης, σε κάποιες μάλιστα μειώθηκε σημαντικά, αλλά αυτό δεν συνέβη στην Ελλάδα και θα μπορούσε να πει κάποιος πως μία από τις αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης ήταν το αυξημένο χρέος της Ελλάδας.
Ο πρόεδρος της «Euro Working Group» αναφέρει στη συνέντευξή του, πως δυστυχώς ήταν εύκολο για τη χώρα να διοχετεύσει χρήμα στην οικονομία, μέσω δανεισμού, και έτσι να καλύψει τα διαρθρωτικά της προβλήματα, αλλά αυτό δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα, με σχετικά αποδεκτά ποσοστά ανάπτυξης, βρισκόταν στο σωστό δρόμο.
Κατά την άποψή του, η αλήθεια είναι όμως πως υπήρξαν απίστευτες απώλειες σε ανταγωνιστικότητακαι μερίδια αγοράς, χάθηκαν ολόκληροι τομείς της οικονομίας, και αυτό συγκαλύφθηκε με τεράστιο δημόσιο χρέος και ο μόνος κλάδος απασχόλησης που ανθούσε ήταν ο δημόσιος τομέας.
nooz.gr
