Διότι ούτε χρηστή διοίκηση, ούτε αποτελεσματική διαχείριση με πλεονάσματα μπορούν να παραχθούν αν δεν αλλάξει όλο το γνωστό προσωπικό που μόλις την περασμένη εβδομάδα επιδείκνυε την ιταμή του συμπεριφορά να καταργεί σκάνδαλα όπως αυτά των δομημένων ομολόγων και της Siemens. Όπως γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας, καμία αναδιάρθρωση του χρέους δεν μπορεί να αποβεί χρήσιμη χωρίς την παράλληλη αναδόμηση της εξουσίας.
Τελικά οι κερδοσκόποι νίκησαν και θα κληθούν να εισπράξουν τα κέρδη από το τζόγο των δύο τελευταίων ετών. Πήραν αυτά τα πολυπόθητα «μήλα των Εσπερίδων» όπως τα χαρακτηρίζαμε σε άλλη παλαιότερη ανάρτησή μας. Ωστόσο, ο κ.Παπαδήμος – παρ΄όλους τους ανεξίτηλους λεκέδες που κουβαλά κι αυτός από το παρελθόν του – έχει σήμερα την ευκαιρία να καθαρίσει τον τόπο από πολλά μεταπολιτευτικά βοθρολύματα, βρίσκοντας τρόπο να αποκαλυφθούν και να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονοματεπώνυμα όλων των Ελλήνων εισπρακτόρων των Ελληνικών CDS . Απελευθέρωση από το φαύλο κύκλο χωρίς κάθαρση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Και δεν υπάρχει πιο παράδοξο και αντιφατικό από το να καλούμαστε να επανεκλέξουμε πολιτικούς που η ζωή τούς ανέδειξε υπόδικους στη λαϊκή συνείδηση. Δεν υπάρχει πιο αδιέξοδη εκλογική κίνηση από το να επιτρέψουμε να μας ξανακυβερνήσουν συνασπισμοί πολιτικών κομμάτων που οι ένοχοι βίοι τους πορεύονται σχεδόν ανεκτροχίαστοι από τα μεταπολεμικά χρόνια πάνω στις ράγες της ιδιοτέλειας, της δουλοπρέπειας, της εξάρτησης, του καιροσκοπισμού, της διαφθοράς και στην ουσία της περιφρόνησης για το λαό και τη χώρα.
Τέτοιας υφής και ήθους κυβερνήτες, που δεν έχουν λόγο να μην χαμογελούν, όσο και αν αποτυγχάνουν για τα συμφέροντα του λαού. Ποτέ δεν είναι αργά για να καταλάβουμε, ότι αυτή η διαχρονική αποτυχία των Ελλήνων πολιτικών και των κοινωνικών κι επιχειρηματικών τους κύκλων να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό κράτος με δίκαιους και αξιοκρατικούς μηχανισμούς – παρά τους πακτωλούς χρημάτων που εισέρρεαν κατά καιρούς στη χώρα – δεν ήταν και δεν είναι ούτε άδολη για εκείνους, αλλά ούτε και μοιραία για μας.
Πριν 65 χρόνια, τον Απρίλιο του 1947, ο Paul A. Porter, απεσταλμένος του Τρούμαν, σε έκθεσή του ενόψει της αμερικανικής οικονομικής βοήθειας στη χώρα μας, έγραφε για το τότε Ελληνικό πολιτικό προσωπικό: «Οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι τέτοιες που πολλά από τα ληφθέντα μέτρα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από το Ελληνικό προσωπικό που αναπόφευκτα θα χρεωθεί με πολιτική φιλοδοξία, διαφθορά ή ευνοιοκρατία». Σε άλλο του κείμενο με τίτλο «Ζητείται, ένα θαύμα για την Ελλάδα», τον Σεπτέμβριο του 1947, αναφερόμενος στο τότε Ελληνικό κοινωνικό λόμπι έγραφε: «… ένα μικρό διεθνές σετ, που έχει το αρχηγείο του στις Κάννες, το Σεν Μόριτζ και την πλατεία Κολωνακίου στην Αθήνα, το οποίο θα προσπαθήσει να μετατρέψει την αμερικανική οικονομική βοήθεια σε ένα ακόμη μέσο διαφύλαξης των προνομίων του». Έγραφε χαρακτηριστικά: «Ακόμη θυμάμαι ένα πλούσιο δείπνο που με είχε καλέσει κορυφαίος τραπεζίτης στο πολυτελές του διαμέρισμα στην Αθήνα. Με τρεις μπάτλερ, εκπληκτικά κρασιά και άφθονο καλό φαγητό. Η αντίθεση ανάμεσα στην υπέροχη γιορτή στο διαμέρισμα και τα παιδιά που πεινούσαν στους δρόμους ήταν τόσο κτυπητή και σκληρή». Και στο ίδιο κείμενο: «Η έλλειψη ελπίδας σήμερα στην Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας γιατί όλο το πρόγραμμα βοήθειας βασίζεται στην υπόθεση ότι ο λαός θα είναι σε θέση να ξεφύγει από την κυρίαρχη αδράνεια .»
Οι συνειρμοί είναι καταλυτικοί. Όχι μόνο γιατί οι μηχανές του χρόνου μπορούν να φωτογραφίζουν με ακρίβεια σημερινά θέματα και εικόνες αλλά και γιατί αυτό το Ελληνικό ενεργό παρελθόν διαχέεται όχι μόνο στο πολιτικό μας παρόν αλλά προβάλλει και εικόνες του άμεσου μέλλοντος, όσον αφορά την ανοχή στην αθλιότητα που μπορεί να επιφυλάσσει η διεφθαρμένη εξουσία για τους αδύναμους.
Ωστόσο υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τότε. Σήμερα υπάρχουν Έλληνες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που έχουν όλες τις αναγκαίες γνώσεις και εμπειρίες για να πετύχουν αυτό στο οποίο οι ανεπαρκείς και διεφθαρμένοι κορυφαίοι πολιτικοί διαρκώς αποτυγχάνουν. Το θέμα είναι, αυτοί οι Έλληνες, να αποφασίσουν να βγούν από την κυρίαρχη αδράνεια και τη μεμψιμειρία. Οι εκλογές ίσως να είναι μια αρχή για αυτό το σκοπό. Άλλωστε η εκσυγχρονιστική αποκατάσταση της χώρας μας, μετά από τόσα χρόνια κακοποίησης και πολιτικής υποκρισίας, είναι μια υπόθεση πολύ πιο απαιτητική και σαρωτική από αυτήν την ίδια την υπόθεση του χρέους της. Εξακολουθεί ακόμη να συνιστά το θαύμα μετά και την τυπική ανακήρυξη της χρεωκοπίας από τους χαμογελαστούς πολιτικούς και τεχνοκράτες προσωρινούς ηγέτες…
http://gnathion.blogspot.com
