Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες του "Ακτιβιστή", στο πεντάμηνο που προηγήθηκε, εισέρρευσαν στη χώρα μας - είτε με πληρωμές κλινικών και ξενοδοχείων είτε με χρήματα που διοχετεύθηκαν στην αγορά - περίπου 102 εκατομμύρια ευρώ.
Κλινικές που ήταν - σύμφωνα με φήμες - έτοιμες να βάλουν λουκέτο και να βγάλουν επιπλέον εργαζόμενους στην ανεργία, κατάφεραν με τις Λιβυκές ενέσεις ρευστού να σταθούν στα πόδια τους.
Επίσης η τόνωση της τοπικής αγοράς αποδεικνύεται έμπρακτα από δήλωση μιας υπαλλήλου καταστήματος ηλεκτρονικών ειδών στη Θεσσαλονίκη, πως μόνο από αγορές Λίβυων - η ίδια - έκανε τζίρο 25.000 ευρώ.
Και αυτό εύκολα εξηγείται από τα 2.000 ευρώ που λαμβάνει κάθε τραυματίας από το Λιβυκό κράτος για προσωπικά του έξοδα και που τα περισσότερα αν όχι όλα καταλήγουν στην αγορά των δύο πόλεων.
Αυτή η ανέλπιστη όμως πηγή εσόδων κινδυνεύει να στερέψει, εξαιτίας των ακατανόητων αποφάσεων των Ελληνικών υπουργείων Εξωτερικών και ΠΡΟ.ΠΟ.
Φροντίζοντας να εφαρμόσουν και να αυστηροποιήσουν (;) τους όρους παράνομης μετανάστευσης, και διαπιστώνοντας ότι ορισμένες βίζες τραυματιών έχουν λήξει, αντί να αναζητήσουν τους παραβάτες - άλλωστε τα διαβατήριά τους αλλά και ο τόπος διαμονής τους στα νοσηλευτικά ιδρύματα ή ξενοδοχεία είναι σε γνώση τους - και να τους βάλουν σε αεροπλάνα επιστροφής, εξέδωσαν εγκύκλιο - οδηγία σύμφωνα με την οποία δεν χορηγούν πλέον ομαδικές βίζες εισόδου Λίβυων τραυματιών στην Ελλάδα.
Αποτέλεσμα της απαγόρευσης εισόδου Λιβύων τραυματιών ήταν η αλλαγή προορισμού των πτήσεων από Τρίπολη. Αντικαταστάθηκε η Ελλάδα με την Ιταλία, Τουρκία και Κύπρο. Και έτσι το χρήμα "πέταξε" για άλλες χώρες. Και ακόμη υπήρξε και διαταγή, της Λιβυκής κυβέρνησης, "παγώματος" ποσού 14.000.000 ευρώ που προοριζόταν για οφειλές προς τις ιδιωτικές κλινικές και ξενοδοχεία.
Ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν από την ανεξήγητη και αδικαιολόγητη πολιτική των ελληνικών υπουργείων είναι:
Θεωρούνται λαθρομετανάστες οι Λίβυοι τραυματίες όταν διατίθεται ποσό 4.000 ευρώ ανά μήνα για τον καθένα τους; Και μάλιστα όταν είναι γνωστή η διαμονή τους αλλά και η φροντίδα της πατρίδας τους.
Βρίσκονται σε τέτοια αποδιοργάνωση οι ελληνικές υπηρεσίες (υπουργείο Εξωτερικών και Τμήμα Αλλοδαπών) ώστε αδυνατούν να ελέγξουν τις λιγοστές (όπως πληροφορούμαστε) περιπτώσεις παραβάσεων του χρόνου παραμονής και λήξης της βίζας;
Μήπως ασκούνται πιέσεις από Γερμανούς και Γάλλους προκειμένου να αναλάβουν κι αυτοί την περίθαλψη τραυματιών ; (Μόνο 500 ασθενείς έχουν κατευθυνθεί στις δύο αυτές χώρες).
Φυσικά και η έλευση των θεραπευτικών τσάρτερς δεν απαντούν και δεν λύνουν την οικονομική κρίση της χώρας. Αλλά δεν ενδιαφέρει τους αρμόδιους η τόνωση της αγοράς και η εισροή "ζεστού" χρήματος αυτές τις πολύ δύσκολες μέρες για την χώρα;
