Ο μεσάζοντας δεν είναι μπαμπούλας.
Είναι έμπορος που βρίσκει τα περιθώρια να κερδοφορήσει - και να κερδοσκοπήσει όταν το επιχειρηματικό περιβάλλον που διαμορφώνεται τόσο απο τον παραγωγό όσο και απο τον καταναλωτή αλλά κυριώς απο το κράτος τον ευνοεί. Ας το παραδεχθούμε, ο παραγωγός δεν είχε την όρεξη να συνεργαστεί σε ομάδες και όταν το έκανε το έκανε καθοδηγούμενος κομματικά με αποτέλεσμα μια δεκάδα συνεταιρισμών να είναι κερδοφόρα έναντι των υπαρχόντων χιλιάδων που προκαλούν μόνο ζημειές! Την ίδια στιγμή οι προηγμένες χώρες δεν ασχολούνται με παλαιού τύπου συνεταιρισμούς αλλά με ομάδες σύγχρονης εταιρικής μορφής που μάλιστα επιδοτούνται. Όμως σε μια κρατικοδίαιτη νοοτροπία επιδοτήσεων και σε ένα περιβάλλον πίεσης απο τους μεσάζοντες, σε μια διαιωνιζόμενη κατάσταση που ο ανταγωνισμός για ποιοτικά προιόντα σκοντάφτει στην ευκολία της αλόγιστης χρήσης λιπασμάτων και στην επιμονή και εμμονή για παλιές καλλιέργειες..που χρόνος για τέτοιες σκέψεις!
Κακα τα ψέμματα λίγο δύσκολο να συνεχιστεί το κίνημα αυτό, μακάρι να συνεχιστεί αλλά ο εθελοντισμός δυστυχώς δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει την παραγωγική διαδικασία, καλώς το κάνει βέβαια όταν υπάρχει ένα σύστημα σαν το ελληνικό!
Η αγροτική παραγωγή δεν περιορίζεται από το μνημόνιο και το μόνο που χρειάζεται για την αξιοποιήση των πακέτων στήριξης είναι να αποκωδικοποιήσουμε τις πληροφορίες, να κάνουμε ομάδες νέων κυρίως ανθρώπων με όρεξη και γνώση και να γίνουμε επιχειρηματίες παραγωγοί και όχι παραγωγοί καφενείου στο χωριό μας...
