«Ο Lennon ήταν μπερδεμένος με την εμμονή του για το φαγητό», γράφει η συγγραφέας. «Ήταν περικυκλωμένος από ταλαντούχους μουσικούς αλλά αρκετοί είχαν προβλήματα ναρκωτικών ή αλκοολισμού, οπότε ήταν δύσκολο γι’ αυτούς να αντιμετωπίσουν τη συμπεριφορά του Lennon ως εκπληκτική».
Η δημοσιογράφος και ιστορικός της pop πρόσθεσε: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επίσης πως εκείνη την εποχή η βουλιμία ήταν άγνωστη ως εθισμός ή πρόβλημα υγείας στο κοινό και τα μέσα ενημέρωσης. Γι’ αυτό άλλωστε τρόμαζε ο John Lennon. Δεν είχε κανένα σημείο αναφοράς στην κατάσταση που αντιμετώπιζε.
Το βιβλίο «BackStage Pass VIP» κάνει αναφορές σε άγνωστες ιστορίες που αφορούν αστέρες της μουσικής όπως ο Mick Jagger και η Janis Joplin.
Επίσης, περιέχει και ανέκδοτη συνέντευξη ενός φίλου του Lennon, του τραγουδιστή και συνθέτη Harry Nilsson, ο οποίος μοιράστηκε τις πληροφορίες με τη συγγραφέα στη δεκαετία των ’80s.
«Ο John κι εγώ ήμασταν πολύ κοντά», λέει ο Nilsson, που πέθανε το 1994. «Ο John άρχισε να λέει πώς ισχυροί άνδρες έχουν περίεργες ορέξεις και θέλουν να φάνε τον κόσμο όλο. Και θεωρούσε ότι γι’ αυτό είχε αυτό το φρικτό πρόβλημα, να πεινάει όλη την ώρα και να παρατρώει. Έλεγε ότι φαντασιωνόταν μεγάλες μερίδες ‘απαγορευμένων’ φαγητών και ότι η τροφή είναι πολύτιμη για εκείνον και τον φόβιζε. Το έβλεπε ως ‘μεγάλη αδυναμία’ και συχνά αναφερόταν σ’ αυτήν του τη συνήθεια ως ‘έλλειψη πειθαρχίας’».
Η Davis αποκαλύπτει ότι ο Lennon, που δολοφονήθηκε τον Δεκέμβριο του 1980, είχε «διατροφικά φετίχ»: «Παραδείγματος χάριν ο Lennon λάτρευε να τρώει τεράστια μπολ με δημητριακά κι από πάνω μεγάλες μπάλες παγωτό. Του άρεσε να βάζει παγωτό όπου μπορούσε. Επίσης, υπήρχαν αναρίθμητα μπολ με σνακ σε όλο το σπίτι του, όταν ζούσε στη Αγγλία στο τέλος των ‘60s και αρχές των ‘70s».
Επίσης, η Davis τονίζει ότι ελπίζει με το βιβλίο της να υποδείξει την ανθρώπινη πλευρά των καλλιτεχνών αλλά και να προκαλέσει «διάλογο και συζήτηση».
