Σε αυτό το διαδραστικό διάλογο θέλω να εστιάσω σε έναν από τους μείζονες καλά κρυμμένους κινδύνους, γιατί οι κίνδυνοι που δεν είναι αντιληπτοί είναι οι σημαντικότεροι. Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι η νέα και ελπιδοφόρος ηλιαχτίδα της αριστεράς, ο Φώτης Κουβέλης. Με όσο θετικό μάτι και αν προσπαθήσω να το δω όμως δε βλέπω ούτε κάτι νέο ούτε κάτι ελπιδοφόρο, το αντίθετο μάλιστα. Και εξηγούμαι.
Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα ποιός είναι ο Κουβέλης
Ο Κουβέλης, ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού και έπειτα της ΕΑΡ, το 1989 αποφασίζει να προσχωρήσει στο Συνασπισμό και επί κυβέρνησης Τζαννετάκη γίνεται Υπουργός Δικαιοσύνης χωρίς να έχει εκλεγεί βουλευτής... Από τότε και μετά εκλέγεται συνέχεια βουλευτής εκτός από ένα διάστημα εξωκοινοβουλευτικής περιόδου για τον Συνασπισμό επί Δαμανάκη. Το 2008 μετά την αποχώρηση Αλαβάνου βάζει υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ηττάται παταγωδώς (72%-28%) από έναν ανερχόμενο και φιλόδοξο πολιτικό τότε, τον Αλέξη Τσίπρα. Η δίψα για εξουσία όμως του Κουβέλη δε σταματάει εκεί καθώς ως δεύτερος Αλαβάνος δημιουργεί συνεχώς πλήγματα και ρήξεις μέσα στον Συνασπισμό.
Το καλοκαίρι του 2010 αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με 3 βουλευτές και δημιουργούν την Δημοκρατική Αριστερά. Αυτή η ιστορία δεν ξέρω αν σας φέρνει κάποια άλλη πρόσφατη ιστορία στο μυαλό... (Μπ...γι...νη).
Ποιοι είναι οι λόγοι αποχώρησης;
Οι πραγματικές αιτίες αποχώρησης είναι η δίψα για εξουσία αλλά όπως και η ετέρα εξουσιομανής από την άλλη μεριά Μπακογιάννη χρησιμοποίησαν σαν πρόφαση το μνημόνιο... Και αναρωτείται κανείς, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο εχθρικό στην κυβέρνηση κόμμα και είναι το μόνο εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις που κάνει σκληρή και μόνιμη αντιπολίτευση γιατί να αποχωρήσει ο Κουβέλης; Τι δεν τον εκφράζει; Μα φυσικά το ότι ο Κουβέλης είναι με την εξουσία. Είναι το νέο δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και αυτό δεν είναι μυστικό. Ο ίδιος έχει εκφράσει πολλές φορές την επιθυμία του να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και έχει όλες τις πόρτες ορθάνοικτες. Σε πολλές ομιλίες του Παπανδρέου έχει βρεθεί στους επίσημους και στην αντίστοιχη θέση έχει βρεθεί και ο Γιωργάκης όπως και άλλα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζει κάτι από Συνασπισμό Κωνσταντόπουλου και Δαμανάκη μόνο που αυτοί κρατούσαν και ορισμένα προσχήματα.
Τότε γιατί δεν μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας;
Θα ήταν μια ερώτηση που θα έκαναν πολλοί. Η απάντηση είναι γιατί δεν τον κάλεσαν. Ήθελε να μπει πιο πολύ και από τον Καρατζαφέρη αλλά δυστυχώς αν και τον πήρε τηλέφωνο ο Παπανδρέου να τον ενημερώσει δεν τον κάλεσε. Οπότε όντας αυτόματα έξω από το χορό το καταψήφισε για να μην τραυματίσει ανεπανόρθωτα τη δημοτικότητά του, που εκείνη την περίοδο βρισκόταν μόλις στο 2%.
Πολιτικές Θέσεις...
...ανύπαρκτες. Ρωτήστε και κάποιον από τους ‘’ψηφοφόρους’’ του για να σας το επιβεβαιώσει. Το μόνο που επαναλαμβάνει συνεχώς είναι ότι η αριστερά πρέπει να πάρει μέρος στην εξουσία, εκλιπαρώντας δηλαδή αλά Καρατζαφέρη να του ρίξουν ένα ψαροκόκκαλο. Δε λέει όμως ότι σαν ‘’αριστερά’’ που πιστεύει ότι εκφράζει τι θα αλλάξει στην εξουσία; Το οξύμωρο όμως είναι ότι τι μπορεί να πάει προς τα αριστερά κάτω από το μνημόνιο του οποίου είναι υποστηρικτής;
Προώθηση
Μετά τον άδικο οικονομικό βιασμό του ΠΑΣΟΚ, την εθνική προδοσία και την ληστρική πολιτική σύσσωμο το κίνημα κατέρρευσε και δεν υπάρχει τρόπος ανάστασής του παρά τις συνεχιζόμενες απέλπιδες προσπάθειες. Η ΝΔ μετά την δραπέτευση Καραμανλή και την ανάληψη από τον Σαμαρά (ο οποίος θα αναλυθεί σε επόμενο άρθρο) διορίζοντας κάτι ανδρείκελα της Πολιτικής Άνοιξης σέρνεται μεταξύ του 15-20% και φυσικά δεν μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση με τους καιροσκόπους φασίστες οι οποίοι κινδυνεύουν να μείνουν εκτός.
Η διακυβέρνηση της χώρας λοιπόν ‘’κινδύνεψε’’ να πάει στα χέρια του λαού της, προς μεγάλο φόβο εγχώριων και ξένων νταβατζήδων. Εκεί λοιπόν έρχονται και αναλαμβάνουν οι δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος που στη σημερινή εποχή είναι τα ΜΜΕ.
· Προβάλλουν αυτό που θέλουν (π.χ Παπαδήμος… (Ευρωπαίος Μεγαλοτραπεζίτης ως Επίγειος Σωτήρας)),
· αποκρύπτουν αυτό που πρέπει (π.χ. Ισλανδία (διαγραφή του χρέους, καταδίκη υπεύθυνων, επανασύνταξη του συντάγματος διαδικτυακά από απλούς πολίτες)),
· δημιουργούν φόβους και μας γεμίζουν ανύπαρκτες απειλές (π.χ. έξω από την Ευρώπη χαθήκαμε... βάλτε κάτω το ισοζύγιο),
· μας κατηγορούν και μας γεμίζουν ενοχές (π.χ. τεμπέληδες, άχρηστοι κ.τ.λ.),
· αποκρύπτουν εκατοντάδες σκάνδαλα,
· παραποιούν τη είδηση (π.χ. Εφραίμ!),
· αναμειγνύουν την είδηση με το σχόλιο,
· βγάζουν ανίκανους όσους τάσσονται κατά του συστήματος και
· ανισομοιράζουν τον τηλεοπτικό χρόνο ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
· Τα παραδείγματα είναι άπειρα αλλά δεν έχει νόημα να πλατιάζω.
Τώρα λοιπόν που καταρρέει το σύστημα τους γίνονται κάτι δημοσκοπήσεις που βγάζουν ακόμα και 2ο κόμμα τον Κουβέλη. Σας προκαλώ λοιπόν να πάτε σε έναν κεντρικό δρόμο της Αθήνας με μία φωτογραφία του και να ρωτήσετε απλά αν τον γνωρίζουν, όχι αν θα τον ψήφιζαν. Πιστεύω ότι οι θετικές απαντήσεις θα είναι απογοητευτικά χαμηλές. Μετά από τόση προπαγάνδα βέβαια ίσως καταφέρουν να του εξασφαλίσουν μερικές ψήφους αδαών και εύκολα παρασυρόμενων πρώην Πασόκων που παρακολουθούν κυρίως STAR, ΣΚΑΪ και MEGA αλλά όπως και να ‘χει θα είναι πολύ χαμηλότερα από αυτά που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Βλέποντας τη μανία που έχουν τα ΜΜΕ να αναδείξουν τον Κουβέλη ως νέο ηγέτη μου θυμίζει την απίστευτη προπαγάνδα στις εκλογές του ’09 για να πειστούμε πως ο Γιωργάκης δεν είναι ηλίθιος. Έτσι θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ο Κουβέλης ως το ‘’Λεφτά Υπάρχουν 2’’.
Παράδοξα
Αναλύοντας παραπάνω τον συλλογισμό μου θέλω να μου απαντήσετε σε 2 ερωτήματα που μου γεννήθηκαν.
Πρώτον, αφού ο Κουβέλης ψηφίζεται από πρώην πασόκους ή έστω εκφραστές αυτής της άποψης, πως από 2,5% πήγε στο 8% ενώ ο Δημαράς (ο οποίος βγαίνει και 2ος καταλληλότερος πρωθυπουργός) έχει μείνει στο 2,5% και κάτω. Ο Κουβέλης βγήκε από ένα αριστερό κόμμα για να στηρίξει το μνημόνιο ενώ ο Δημαράς βγήκε από το ΠΑΣΟΚ γιατί είπε όχι στο μνημόνιο και έφτιαξε δικό του κόμμα. Στο πρόσωπο του Δημαρά αντικατοπτρίζεται το ΠΑΣΟΚ χωρίς μνημόνιο ενώ στο πρόσωπο του Κουβέλη ο ΣΥΡΙΖΑ που λέει ναι στο μνημόνιο. Αν θεωρήσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ σταμάτησαν να το ψηφίζουν γιατί έφερε το μνημόνιο η λογική λέει ότι ο Δημαράς θα τους εκφράζει η έστω θα μοιραστούν οι ψήφοι. Στην περίπτωσή μας τους πήρε όλους ο Κουβέλης. Ένας πιο καχύποπτος από μένα θα έλεγε ότι ίσως παίζει ρόλο και η στάση που κρατάει στο μνημόνιο.
Δεύτερον, ο Κουβέλης λέει ότι η αριστερά πρέπει να ανέβει στην εξουσία. Στην πρόταση όμως του ΣΥΡΙΖΑ για κοινό αριστερό μέτωπο είναι κατηγορηματικά αρνητικός. Κι όμως ένα κοινό αριστερό μέτωπο θα συγκέντρωνε 40% και θα ήταν στην εξουσία. Τι ακριβώς δεν θέλει ο Κουβέλης; Όταν λέει να ανέβει η αριστερά στην εξουσία εννοεί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και Δημοκρατική Αριστερά; Μάλλον κάπως έτσι την ονειρεύεται την ‘’αριστερά’’...
Κλείνοντας θα ‘θελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σας και δεν θέλω να σας επηρεάσω στο τι θα ψηφίσετε αλλά να σας επισημάνω τους κινδύνους και να σας κάνω να το ψάξετε λίγο πριν ρίξετε την ψήφο σας. Δεν είναι κάτι ασύνδετο και τυπικό. Είναι αυτό που θα σας κρίνει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και την αξιοπρέπεια.
Οι επιλογές στις εκλογές είναι 2. ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΝΑΙ - ΟΧΙ
Ø ΝΑΙ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Κουβέλης, Μπακογιάννη... όποιο και να ψηφίσετε το ίδιο είναι, την ίδια πολιτική θα κάνει αφού θα εφαρμόζει ότι του λένε οι τοκογλύφοι)
Ø ΟΧΙ (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημαράς, Καμένος)
Αναγνώστης
