Η πρώτη καταγεγραμμένη περιγραφή αυτών των ήχων χρονολογείται από το 1895. «Θυμίζουν το κουδούνισμα των καλωδίων του τηλέγραφου ή το βόμβο ενός σμήνους μελισσών. Ξεκινούν να ακούγονται απαλά από μακριά, γίνονται συνεχώς καθαρότεροι μέχρι να κατακλύσουν το κεφάλι μου και στη συνέχεια εξασθενούν προς την αντίθετη κατεύθυνση», έγραψε τον 19ο αιώνα ο Μ. Chittenden στο βιβλίο του «Το εθνικό πάρκο Yellowstone».
Τους ήχους περιγράφει ένας ακόμα σύγχρονός του, ο Αμερικανός καθηγητής Βιολογίας, Edwin Linton. Ο καθηγητής εργαζόταν σε ένα πρότζεκτ της αμερικανικής κυβέρνησης, τη δεκαετία του 1890 στη λίμνη.
Ο Linton, οι συνεργάτες του και οι οδηγοί τους άκουσαν περισσότερες από μία φορές τουςμυστήριους ήχους. Στο ημερολόγιό του γράφει: «Το επόμενο πρωί, ακούσαμε τον ήχο πολύ καθαρά. Φάνηκε πως ξεκίνησε κάπου πάνω από το κεφάλι μας, απλώθηκε σε όλο τον ουρανό και άρχισε να εξασθενεί προς τα νοτιοδυτικά. Ο ήχος ήταν ακαθόριστος, σαν αντήχηση, με χαρακτηριστικό έναν αμυδρό μεταλλικό συντονισμό».
Σε άλλο σημείο, ο Linton περιγράφει τους ήχους σαν «άρπας», ενώ με την ίδια παρομοίωση έχουν κάνει και άλλοι μάρτυρες του φαινομένου, για το οποίο δεν υπάρχει ακόμη επαρκής εξήγηση.
