Η ψυχή των καλλιτεχνών είχε τον πρώτο λόγο.
Ο Χρόνης Αηδονίδης, 84 ετών, παρουσίασε στην έναρξη της παράστασης τους δύο νέους καλλιτέχνες που θεωρεί συνεχιστές του, τον Δημήτρη Μπάση και τη Νεκταρία Καραντζή και όχι άδικα. Καθένας με τον δικό του τρόπο και ύφος, έδωσε ένα διαφορετικό κάθε φορά χρώμα στην μυσταγωγική βραδιά. Το πρόγραμμα άρχισε με έναν σπαρακτικό θρήνο της Κύπρου από την ευαίσθητη και αέρινη φωνή της Καραντζή. Η φωνή της άγγιξε τα κατάβαθα της ψυχής, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε. Η Νεκταρία, μία πανέμορφη και εντυπωσιακή γυναίκα, με μακρά θητεία στο ενεργητικό της στη βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική, απέδειξε καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας ότι η ψαλτική τελικά δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση. Η γυναικεία φωνή δίνει άλλη χάρη και ομορφιά στα οικεία μας από άνδρες ψάλτες ακούσματα. Ευαισθησία, γλυκύτητα, εκφραστική παρουσία, ερμηνεία και συγκίνηση ήταν όλα όσα εισπράξαμε από την Νεκταρία Καραντζή, "μία από τις καλύτερες γυναικείες φωνές στην Ελλάδα" όπως τόνισε από σκηνής ο ίδιος ο Δημήτρης Μπάσης. Τη σκυτάλη πήρε ο σπουδαίος λαϊκός μας τραγουδιστής αποδεικνύοντας ότι η βυζαντινή μουσική είναι τελικά στο αίμα του. Απέδωσε θεσπέσια βυζαντινούς ύμνους και συγκλόνισε με το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου". Φωνή σταθερή, δυνατή, καθαρή. Απέδειξε για μία ακόμη φορά γιατί θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της σύγχρονης μουσικής σκηνής. Για τον Χρόνη Αηδονίδη ίσως τα λόγια μοιάζουν περιττά. Δεν ακούσαμε απλώς τη φωνή, σίγουρα φορτισμένη από το βάρος των 84 ετών του, αλλά φανερά καλοδουλεμένη από την εμπειρία των 64 χρόνων καριέρας του, αλλά την ψυχή του την ίδια… Το πρόγραμμα υπήρξε απόλυτα εναρμονισμένο με την ημέρα. Βυζαντινοί Ύμνοι, Ψαλτοτράγουδα, Τραγούδια της Παράδοσης. Διαδοχή των γενεών, από τον Χρόνη Αηδονίδη έως τον Δημήτρη Μπάση και τη Νεκταρία Καραντζή, σε μία αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής μουσικής. Το ταίριασμα Μπάση - Καραντζή σπουδαία ιδέα! Μακάρι η παράσταση αυτήν να δώσει αφορμή σε συνέχεια μιας συνεργασίας, που έχω πεποίθηση ότι μπορεί να εκπλήξει… και να καταπλήξει...
Οι στιγμές που μας έμειναν:
Το "Σήμερον Κρεμάται επί ξύλου" από τον Δημήτρη Μπάση
Ο σπαρακτικός "Θρήνος Κύπρου" και το "Νανούρισμα" από τη Νεκταρία Καραντζή
Το "Βλέφαρό μου" από τον Χρόνη Αηδονίδη
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΛΙΔΗΣ
