Ευτυχώς που μια φορά οι νόμοι σε αυτή τη χώρα λειτουργούν υπέρ της κοινωνίας και αναφέρομαι στο γεγονός ότι από αύριο (21/4/2012) τέρμα οι δημοσκοπήσεις, που φυσικά όπως έχουμε...
επαναλάβει κανείς μας δεν ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ.
Περιπλανώμενος λοιπόν στο διαδίκτυο παρατήρησα αρκετούς αναγνώστες να εκφράζουν την απορία τους πως οι 3 ή 3 1/2 στους 10 εξακολουθούν να στηρίζουν το δικομματισμό.
Κι αναρωτιέμαι. Γιατί απορούν κι εξίστανται; Επειδή τα δύο κόμματα εξουσίας (μέχρι πρότινος) κατέστρεψαν την Ελλάδα; Μα η αυτοκαταστροφή και ο μαζοχισμός είναι στη φύση του ανθρώπου.
Πόσες γυναίκες δεν υφίστανται ξυλοδαρμούς, βιασμούς και ψυχολογική βία από το σύζυγό τους. Ελάχιστες όμως βρίσκουν το θάρρος να τον ξαποστείλουν και να τον καταγγείλουν στις αρχές. Οι υπόλοιπες φροντίζουν να βρίσκουν δικαιολογίες. “Δε φταίει που με σαπίζει στο ξύλο, είναι πιεσμένος, εγώ ευθύνομαι γιατί δεν τα καταφέρνω ή τώρα δεν υπάρχει γυρισμός”.Ή επειδή ζουν από αυτούς κι έχουν εξάρτηση δεν σκέφτονται να τους διώξουν διότι τους έχουν ανάγκη.
Πόσοι συνάνθρωποι μας δεν καταγίνονται με ένα πάθος; Είτε μιλάμε για ναρκωτικά είτε για ποτό είτε για τζόγο είτε για όποιου είδους κατάχρηση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτοκαταστρέφονται. Κι ενώ το γνωρίζουν, εντούτοις δεν το σταματούν. Αντίθετα συνεχίζουν απτόητοι την πορεία στην καταστροφή παίρνοντας μαζί τους και τους γύρω τους.
Επίσης πόσοι άνδρες δεν τρέχουν πίσω από μια γυναίκα και μολονότι τρώνε διαρκώς ζεστή χυλόπιτα, επιμένουν ή πόσοι δεν έχουν γίνει τράγοι από τα κέρατα που τους έχουν φυτρώσει από την απιστία του/της συντρόφου τους αλλά εξακολουθούν να υφίστανται αυτές τις καταστάσεις; Κι αποτέλεσμα; Να εξευτελίζονται οι ίδιοι αλλά και οι πέριξ αυτών.
Τέλος πόσοι δεν είναι αυτοί που περπατούν στο δρόμο μονάχοι φωνάζοντας ή επιδιδόμενοι σε πράξεις εκτός ανθρώπινης λογικής; Και γενκώς όλοι όσοι κάνουν πράγματα ακατανόητα.
Κάπως έτσι βρίσκουν με τον τρόπο αυτό εφαρμογή οι παραπάνω δικαιολογίες και στους ψηφοφόρους των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Μαζόχες, βολεμένοι, εξαρτημένοι, άβουλοι, φοβισμένοι καθώς επίσης και κάποιοι που πράγματι εκτιμούν ότι μόνο μέσα από εκεί μπορεί να επέλθει λύση ή να γίνει προσπάθεια για την όποια πρόοδο της χώρας.
Είναι τέτοιος δε ο μαζοχισμός ή η εξάρτηση ορισμένων που ενώ τους έχουν κόψει όλη τη σύνταξη, δηλώνουν με περηφάνεια ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ από το 1974 ή φοβούνται να αναφερθούν σε συνάντηση παρουσία έτερου κομματικού χρωματισμού μη τυχόν τους διαγράψει το κόμμα, το οποίο πρώτα τους πετσόκοψε το μισθό και τους ξέσκισε στα χαράτσια. Και καλά τους έκανε! Άλλοι πάλι βγαίνουν με περηφάνια και δηλώνουν ότι στρατεύονται στη μεγάλη μάχη και μπλα μπλα μπλα…
Το θέμα είναι ότι τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν τους 3 άντε 3 1/2 στους 10 αν, λέω αν, δεχθούμε τις μετρήσεις που δημοσιεύονται.
Οι υπόλοιποι 7 ΔΕΝ ανήκουν στις προαναφερθείσες κατηγορίες.
Ας το αποδείξουν στις 6 του Μάη. Ας είναι και οι 7 υπέροχοι! Όχι ότι αν αποδειχθούν 8 ή 9 θα μας πειράξει… Ας μην ξεχνάμε ότι και οι ταγοί των Ελλήνων το 1821 (προεστοί, δημογέροντες κτλ) ΔΕΝ ήθελαν την Επανάσταση.
επαναλάβει κανείς μας δεν ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ.
Περιπλανώμενος λοιπόν στο διαδίκτυο παρατήρησα αρκετούς αναγνώστες να εκφράζουν την απορία τους πως οι 3 ή 3 1/2 στους 10 εξακολουθούν να στηρίζουν το δικομματισμό.
Κι αναρωτιέμαι. Γιατί απορούν κι εξίστανται; Επειδή τα δύο κόμματα εξουσίας (μέχρι πρότινος) κατέστρεψαν την Ελλάδα; Μα η αυτοκαταστροφή και ο μαζοχισμός είναι στη φύση του ανθρώπου.
Πόσες γυναίκες δεν υφίστανται ξυλοδαρμούς, βιασμούς και ψυχολογική βία από το σύζυγό τους. Ελάχιστες όμως βρίσκουν το θάρρος να τον ξαποστείλουν και να τον καταγγείλουν στις αρχές. Οι υπόλοιπες φροντίζουν να βρίσκουν δικαιολογίες. “Δε φταίει που με σαπίζει στο ξύλο, είναι πιεσμένος, εγώ ευθύνομαι γιατί δεν τα καταφέρνω ή τώρα δεν υπάρχει γυρισμός”.Ή επειδή ζουν από αυτούς κι έχουν εξάρτηση δεν σκέφτονται να τους διώξουν διότι τους έχουν ανάγκη.
Πόσοι συνάνθρωποι μας δεν καταγίνονται με ένα πάθος; Είτε μιλάμε για ναρκωτικά είτε για ποτό είτε για τζόγο είτε για όποιου είδους κατάχρηση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτοκαταστρέφονται. Κι ενώ το γνωρίζουν, εντούτοις δεν το σταματούν. Αντίθετα συνεχίζουν απτόητοι την πορεία στην καταστροφή παίρνοντας μαζί τους και τους γύρω τους.
Επίσης πόσοι άνδρες δεν τρέχουν πίσω από μια γυναίκα και μολονότι τρώνε διαρκώς ζεστή χυλόπιτα, επιμένουν ή πόσοι δεν έχουν γίνει τράγοι από τα κέρατα που τους έχουν φυτρώσει από την απιστία του/της συντρόφου τους αλλά εξακολουθούν να υφίστανται αυτές τις καταστάσεις; Κι αποτέλεσμα; Να εξευτελίζονται οι ίδιοι αλλά και οι πέριξ αυτών.
Τέλος πόσοι δεν είναι αυτοί που περπατούν στο δρόμο μονάχοι φωνάζοντας ή επιδιδόμενοι σε πράξεις εκτός ανθρώπινης λογικής; Και γενκώς όλοι όσοι κάνουν πράγματα ακατανόητα.
Κάπως έτσι βρίσκουν με τον τρόπο αυτό εφαρμογή οι παραπάνω δικαιολογίες και στους ψηφοφόρους των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Μαζόχες, βολεμένοι, εξαρτημένοι, άβουλοι, φοβισμένοι καθώς επίσης και κάποιοι που πράγματι εκτιμούν ότι μόνο μέσα από εκεί μπορεί να επέλθει λύση ή να γίνει προσπάθεια για την όποια πρόοδο της χώρας.
Είναι τέτοιος δε ο μαζοχισμός ή η εξάρτηση ορισμένων που ενώ τους έχουν κόψει όλη τη σύνταξη, δηλώνουν με περηφάνεια ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ από το 1974 ή φοβούνται να αναφερθούν σε συνάντηση παρουσία έτερου κομματικού χρωματισμού μη τυχόν τους διαγράψει το κόμμα, το οποίο πρώτα τους πετσόκοψε το μισθό και τους ξέσκισε στα χαράτσια. Και καλά τους έκανε! Άλλοι πάλι βγαίνουν με περηφάνια και δηλώνουν ότι στρατεύονται στη μεγάλη μάχη και μπλα μπλα μπλα…
Το θέμα είναι ότι τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν τους 3 άντε 3 1/2 στους 10 αν, λέω αν, δεχθούμε τις μετρήσεις που δημοσιεύονται.
Οι υπόλοιποι 7 ΔΕΝ ανήκουν στις προαναφερθείσες κατηγορίες.
Ας το αποδείξουν στις 6 του Μάη. Ας είναι και οι 7 υπέροχοι! Όχι ότι αν αποδειχθούν 8 ή 9 θα μας πειράξει… Ας μην ξεχνάμε ότι και οι ταγοί των Ελλήνων το 1821 (προεστοί, δημογέροντες κτλ) ΔΕΝ ήθελαν την Επανάσταση.
