Αν υπάρχει μια είδηση που πραγματικά με έχει βγάλει από τα ρούχα μου, είναι αυτή. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο ξεκάρφωμα από αυτό, για το ό,τι σε αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα όσο θα έχουμε τα ίδια καθεστωτικά παράσιτα στην εξουσία. Ναι είναι σκληρός ο χαρακτηρισμός, αλλά όποιος έτρεφε αυταπάτες πως κάτι πάει να αλλάξει σε αυτό τον τόπο, μετά από αυτό δε νομίζω να τις έχει ακόμα…
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως το κράτος δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να επιβάλλει μειώσεις (ή αυξήσεις) στον ιδιωτικό τομέα. Σε μια σοβαρή χώρα, οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να διαπραγματεύονται μόνοι τους με βάση από τη μία μεριά την αξία τους και από την άλλη μεριά τις δυνατότητες του εργοδότη. Ακόμα και αυτή ή ύπαρξη κατώτατου μισθού είναι κατακριτέα, δεν έπρεπε να υπάρχει καθόλου. Το πρόβλημα είναι πως όταν υπάρχει κατώτατος μισθός, αυτός τείνει να αποτελεί και τον πραγματικό μισθό για τους περισσότερους εργαζομένους, αφού αποτελεί ένα είδος “μπούσουλα” για το πόσα πρέπει να πληρώσει ο εργοδότης, ειδικά όταν υπάρχει τέτοια ανεργία (και λαθρο-μετανάστες)… Και σε μια χώρα που παραγωγικές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν, γιατί το κράτος φρόντισε να τις καταστρέψει όλες στο παρελθόν, οι δυνατότητες να δικεδικήσει κάποιος με γνώμονα την αξία του είναι περιορισμένες, αφού το επίπεδο είναι χαμηλό και οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν έχουν ανάγκη από ποιοτικότερο εργατικό δυναμικό…
Κάτι που αγνοούν όλοι αυτοί οι φωστήρες, είναι πως το εργατικό κόστος ήδη έχει πέσει δραματικά στον ιδιωτικό τομέα από το ξεκίνημα της κρίσης έτσι κι αλλιώς. Αν αφήσουμε στην άκρη το 1.000.000 απολυμένους του ιδιωτικού τομέα για την ώρα, βλέπουμε πως στον ιδιωτικό τομέα είχαμε απανωτές μονομερείς μειώσεις μισθών και εικονική μερική απασχόληση που ξεχειλώνεται σε 12ωρο, κατάργηση (όπου τα έδιναν) επιδομάτων, κατάργηση δώρων(στις μικρές επιχειρήσεις κανείς δε δίνει δώρα έτσι κι αλλιώς και κανείς δε το καταγγέλει…), ενώ οι περισσότεροι εργοδότες χρωστάνε ΠΟΛΛΑ μηνιάτικα τα οποία φυσικά δε τα δίνουν γιατί δεν έχουν και τίποτα να χάσουν, με τέτοια ανεργία απλά προσλαμβάνουν άλλους κι εσύ τα λεφτά σου δε τα παίρνεις ποτέ… Ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτή τη στιγμή μια ζούγκλα, και κανείς δε μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς με τα χρήματα που δίνουν οι περισσότεροι. Ζητάνε τον ουρανό με τ’ άστρα και δίνουν ψίχουλα…
Και αντί να κοιτάξουν να θωρακίσουν την ατμομηχανή της οικονομίας, των ιδιώτη μισθωτό, με νόμους που να τον προστατεύουν από την αναλγησία της εργοδοσίας, κοιτάνε να του ρίξουν κι άλλο τον μισθό. Μα έτσι δεν ανεβαίνει καμία παραγωγικότητα στη χώρα. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιτρέπουν στις μικρότερες επιχειρήσεις να επιβιώνουν για να πληρώνουν τους φόρους και τα χαράτσια. Απλά αυτό το -40% θα πάει στις τσέπες του κράτους από μια διαφορετική διαδρομή… Με λίγα λόγια, για να συνεχίσουν πχ τα σουβλατζίδικα ,οι πιτσαρίες, οι καφετέριες να υπάρχουν και να πληρώνουν τους φόρους τους (λες και χρειαζόμαστε τόσα φαγάδικα ή καφετέριες σε αυτό το τόπο) θα μειώσουν το εργατικό κόστος κι άλλο. Πλέον θα υπάρχουν άνθρωποι που θα δουλεύουν στη φωτιά και στο άγχος όλη μέρα για 300-400 ευρώ…
Φυσικά οι μισθοί του Δημοσίου θα μείνουν απείραχτοι απο τα νέα μέτρα. Στην ίδια είδηση δε διαβάζουμε τίποτα για μειώσεις στους μισθούς των Δημόσιων κοπρόσκυλων(ούτε φυσικά μειώσεις για πολιτικούς-διευθυντάδες). Το δικομματικό κράτος δε σκοπεύει να τους πειράξει άλλο, για να μη χάσει την εκλογική του πελατεία. Εντάξει θα απολυθούν μερικοί που θα έβγαιναν στη σύνταξη έτσι κι αλλιώς, αλλά σε γενικές γραμμές το Δημόσιο θα παραμείνει ο μόνος ανθρώπινος τόπος εργασίας σε αυτή τη χώρα… Όποιοι έχουν το βίσμα θα ζήσουν σχετικά ανθρώπινα, οι άλλοι θα δουλεύουν σαν σκλάβοι για να ζουν οι πρώτοι… Οι τιμές των προϊόντων θα παραμείνουν υψηλές γιατί θα υπάρχουν αγοραστές με μεγαλύτερους μισθούς ( Δημόσιοι υπάλληλοι) ενώ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που θα είναι οι μόνοι που παράγουν κάτι, θα καταφέρνουν ίσα ίσα να επιβιώνουν.
Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα πήγαιναν μπροστά τη χώρα δεν πρόκειται να γίνουν (άνοιγμα επαγγελμάτων-μείωση γραφειοκρατίας-μείωση του κράτους-προσέλκυση επενδύσεων), απλά θα φροντίσουμε οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να ξεζουμίζονται περισσότερο για να ξεπληρωθούν οι ξένοι δανειστές. Το πάρτυ θα συνεχιστεί, η αναλογίες του κοινωνικού μας συστήματος θα μείνουν ίδιες, τα απόλυτα νούμερα θα μειωθούν μόνο…
Φυσικά η είδηση λέει πως αυτά είναι απόφαση της Τρόικας, κάτι που είναι παραμύθι της χαλιμάς. Αυτές είναι αποφάσεις της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση τόσο καιρό δεν αγωνία να βρει τρόπο να λύσει το πρόβλημα, γιατί τον τρόπο τον γνωρίζει. Τον γνωρίζει εδώ και δεκαετίες και λέγεται μείωση του κράτους – άνοιγμα της αγοράς – διαφάνεια ( και σας έχω κάτι ακόμα καλύτερο: ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ). Αυτό που ψάχνει η κυβέρνηση είναι να βρει έναν τρόπο να λύσει το πρόβλημα χωρίς να πειράξει το σύστημα επί της ουσίας. Οι κομματικοί στρατοί πρέπει να επιβιώσουν. Και τα ΜΜΕ της χώρας σιγοντάρουν σε αυτό το παραμύθι, με το να παρουσιάζουν μια ψεύτικη εικόνα στο εσωτερικό της χώρας. Οι Τροϊκανοί λένε πως ζητάνε μείωση των ελλειμάτων και τα εδώ παπαγαλάκια μεταφέρουν πως μιλούν για μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα…
Αυτό το σύστημα δε θα προχωρήσει. Υπάρχει ένα όριο στο πόσο πολύ μπορούν να σπρώξουν το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού στην ανέχεια. Τα παχύδερμα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που κυβερνούν έχουν υποτιμήσει δραματικά τι προκαλεί το κίνητρο της πείνας σε έναν άνθρωπο… Σήμερα υπάρχουν 2 λύσεις: Ή να καταπατήσεις την αξιοπρέπειά σου και να γλύψεις για να μπεις στο Δημόσιο, ή να μεταναστεύσεις. Να δω τι θα κάνουν οι φωστήρες όταν ο κόσμος αρχίσει να φεύγει απο τον τόπο, να δω που θα βρουν τα λεφτά να φορολογήσουν… Έχουν φάει τα πάντα, δεν έχουν αφήσει και τίποτα όρθιο. Έχουν διαλύσει τα πάντα στην χώρα, υγεία, στρατό, παιδεία. Δεν έχουν από που να κόψουν. Έχουν φορολογήσει τα πάντα, δεν έχουν τι άλλο να φορολογήσουν. Ίσως τον αέρα που αναπνέουμε. Αλλά μετά από αυτό τι;
