Ήταν 6 Απριλίου 1941 όταν ξεκίνησε η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, που θα βύθιζε την Ελλάδα στη σκλαβιά και τον ελληνικό λαό στη φτώχεια, στην πείνα και στην εξαθλίωση.
Ο τραγικός αυτόχειρας Δημήτρης Χριστούλιας, που έγραψε στο σημείωμα για την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, ήταν 6 χρονών.
Στις 20 Απριλίου, ανήμερα του Πάσχα, ο αντιστράτηγος Γιώργος Τσολάκογλου, πραξικοπηματικά και χωρίς να λάβει εντολή από τους ανωτέρους του, υπέγραψε στο Βοτονόσι Μετσόβου πρωτόκολλο ανακωχής με τους Γερμανούς (κάτι σαν Μνημόνιο 1!!!).
Την επόμενη ημέρα, 21 Απριλίου, στην Λάρισα, ο Τσολάκογλου, υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση του Ελληνικού Στρατού στους Γερμανούς (κάτι σαν Μνημόνιο 2!!!).
Στα απομνημονεύματά του, ο Τσολάκογλου γράφει:...
«Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος: Ή ν' αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα, ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως... "Τολμήσας" δεν υπελόγισα ευθύνας... Μέχρι σήμερον δεν μετενόησα δια το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν.» (σαν κάτι να μου θυμίζει!!!)
Στις 27 Απριλίου, Κυριακή του Θωμά οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα και ο φρουρός της σημαίας στην Ακρόπολη, Κώστας Κουκίδης, τυλίχτηκε με την γαλανόλευκη και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον βράχο της Ακροπόλεως. Την ίδια μέρα, πίνει δηλητήριο η γνωστή συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, η οποία πεθαίνει 7 μέρες μετά. Στον τάφο της χαράχτηκε μόνο η λέξη «Σιωπή…» (και σήμερα κάποιοι αυτοκτονούν από αξιοπρέπεια, ενώ κάποια δισέγγονα είναι λαλίστατα στο να δικαιολογούν τον ενδοτισμό!!!)
Όσο για τα ΜΜΕ της εποχής, δηλαδή το ραδιόφωνο, έμεινε ιστορική η τελευταία ελεύθερη εκπομπή, με την κραυγή του περίφημου εκφωνητή Κ. Σταυρόπουλου:
"Προσοχή! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες! Μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης! Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!" (λένε ψέμματα τα ΜΜΕ;;)
Στις 30 Απριλίου του 1941 ο Τσολάκογλου, ορκίστηκε πρωθυπουργός στα Παλαιά Ανάκτορα (σημερινή Βουλή), παρουσία των ανωτάτων διοικητών των δυνάμεων κατοχής. Την ίδια ημέρα, οι εκπρόσωποι των δύο πολιτικών παρατάξεων (Βενιζελικοί, Λαϊκό Κόμμα), αναγνώρισαν την κυβέρνησή του ως «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης»(τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει!!!)
