Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει τις τραμπούκικες ενέργειες, τους προπηλακισμούς και την ομηρία που υπέστησαν 6 γυναίκες από... υπαλλήλους security της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στην περιοχή Σκουριές Χαλκιδικής. Εκεί φτάνει το θράσος των «χρυσοθήρων» όταν εν μία νυκτί κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση τους παραχωρούν δημόσιες εκτάσεις 3.500 στρεμμάτων: μπάρες και συρματοπλέγματα στήνονται σε δασικούς δρόμους, μπράβοι με ολοπρόσωπες μάσκες κάνουν εξακριβώσεις στοιχείων (!), χρησιμοποιούν σωματική και λεκτική βία, εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στο δάσος και κρατούν όμηρο όποιον θεωρούν ύποπτο!
Είτε με επιθέσεις των ΜΑΤ, βροχή χημικών και ξύλο, είτε βάζοντας τους εργαζόμενους της εταιρείας σ’ αυτή τη θέση, είτε με κουκουλοφόρους security, τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τον ηρωικό αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής ενάντια στα καταστροφικά σχέδια εξόρυξης. Είναι προφανές ότι όπως όλος ο πλουτοπαραγωγικός ιστός και ο ορυκτός πλούτος της χώρας εκχωρούνται στο κεφάλαιο για ένα κομμάτι ψωμί, έτσι και ολόκληρη η Β. Χαλκιδική παραδίδεται στο βωμό του κέρδους με «αντάλλαγμα» την ερημοποίηση τεράστιας δασικής έκτασης και τη μόλυνση της περιοχής με ισχυρά δηλητήρια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι δυνάμεις της στην περιοχή απευθύνουν κάλεσμα για κλιμάκωση του αγώνα ώστε να πάψει η περιοχή να γίνεται έρμαιο των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών.
Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο αγώνας για το περιβάλλον δεν μπορεί να μην είναι αγώνας ενάντια στα μνημόνια, την πολιτική κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ, δεν μπορεί να μην είναι αγώνας οργανωμένος από τις ίδιες τις συνελεύσεις κατοίκων, δεν μπορεί να μην είναι αντικαπιταλιστικός καθώς το ίδιο το σύστημα γεννά τους Πάχτες, Μπόμπολες και το σύνολο της πριμοδότησης του κέρδους έναντι της ζωής και του περιβάλλοντος, δεν μπορεί παρά να είναι μια μάχη αξιοπρέπειας.
Είτε με επιθέσεις των ΜΑΤ, βροχή χημικών και ξύλο, είτε βάζοντας τους εργαζόμενους της εταιρείας σ’ αυτή τη θέση, είτε με κουκουλοφόρους security, τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τον ηρωικό αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής ενάντια στα καταστροφικά σχέδια εξόρυξης. Είναι προφανές ότι όπως όλος ο πλουτοπαραγωγικός ιστός και ο ορυκτός πλούτος της χώρας εκχωρούνται στο κεφάλαιο για ένα κομμάτι ψωμί, έτσι και ολόκληρη η Β. Χαλκιδική παραδίδεται στο βωμό του κέρδους με «αντάλλαγμα» την ερημοποίηση τεράστιας δασικής έκτασης και τη μόλυνση της περιοχής με ισχυρά δηλητήρια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι δυνάμεις της στην περιοχή απευθύνουν κάλεσμα για κλιμάκωση του αγώνα ώστε να πάψει η περιοχή να γίνεται έρμαιο των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών.
Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο αγώνας για το περιβάλλον δεν μπορεί να μην είναι αγώνας ενάντια στα μνημόνια, την πολιτική κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ, δεν μπορεί να μην είναι αγώνας οργανωμένος από τις ίδιες τις συνελεύσεις κατοίκων, δεν μπορεί να μην είναι αντικαπιταλιστικός καθώς το ίδιο το σύστημα γεννά τους Πάχτες, Μπόμπολες και το σύνολο της πριμοδότησης του κέρδους έναντι της ζωής και του περιβάλλοντος, δεν μπορεί παρά να είναι μια μάχη αξιοπρέπειας.
