Ξόδευε πάρα πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη κάθε πρωί, πλένοντας τα δόντια του και περιποιούμενος τον εαυτό του. Ο Carlyle, Σκοτσέζος σατυρικός συγγραφέας, χαρακτήριζε τον Μπρούμελ ως έναν άνδρα του οποίου «η εργασία και η ύπαρξη συνίστατο στην ενασχόληση με τα ρούχα.». «Κάθε γωνιά της ψυχής του, του πνεύματός του, του εισοδήματός του ηρωικά αφιερώνονται στην ένδυση με τρόπο σοφό και σωστό έτσι ώστε ενώ οι άλλοι ντύνονται για να ζουν αυτός ζει για να ντύνεται», σύμφωνα με τον Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly, Γάλλο μυθιστοριογράφο και διηγηματογράφο στο βιβλίο του «The Anatomy of Dandyism» (1845).
Ο George γεννήθηκε στο Λονδίνο και ήταν γιος του προσωπικού γραμματέα του Λόρδου του Βορρά. Είχε αρκετά συμπλέγματα και μία σπασμένη μύτη από χτύπημα αλόγου. Ο πατέρας του πέθανε το 1794 αφήνοντάς του μια περιουσία μεγαλύτερη των 20.000 λιρών. Σπούδασε στα κολέγια του Έτον και του Όριελ και αργότερα στελέχωσε το τάγμα των δραγόνων. Αυτή την περίοδο, γνωρίστηκε με τον Πρίγκιπα Γεώργιο, τον Πρίγκιπα της Ουαλίας.
Ο Μπο Μπρούμελ αγόρασε ένα σπίτι στην οδό Τσέστερφιλντ στην περιοχή Μέιφερ, χωρίς ακόμη
να επιδίδεται σε υπερβολές. Οι ιδιοτροπίες του σε σχέση με την καθαριότητα του σώματος, τον καλλωπισμό των δοντιών, των γενιών τον έκαναν διάσημο στον κύκλο του Πρίγκιπα Γεωργίου.
Τότε άρχισε να ξοδεύει και να χαρτοπαίζει σαν να είχε την ίδια οικονομική άνεση με τον κύκλο
που συναναστρεφόταν. Όσο μπορούσε να καλύψει τα έξοδά του δεν υπήρχε πρόβλημα. Ο Μπρούμελ δημιούργησε το «Κλαμπ των Δανδήδων». Όμως, το 1813 σε έναν χορό μεταμφιεσμένων
ο Μπρούμελ μέμφθηκε τον παλιό του φίλο Πρίγκιπα Γεώργιο ο οποίος όταν έγινε Αντιβασιλέας το 1811 άρχισε να σνομπάρει τους παλιούς του φίλους. Η απώλεια της βασιλικής εύνοιας δεν πτόησε τον Μπρούμελ που άρχισε να κάνει φιλίες και να κερδίζει συμπάθειες σε άλλους κύκλους της μόδας επηρεάζοντας με την στιλιστική του άποψη μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
Παρόλα αυτά, το χρέος του έγινε ανεξέλεγκτο και το 1826 κατέφυγε στην Γαλλία όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί διορίζεται στο προξενείο της Καέν λόγω της επιρροής του Λόρδου Alvanley και του Μαρκησίου του Worcester κατά την βασιλεία του Ουίλιαμ του τέταρτου. Αυτό του παρείχε ένα μικρό ετήσιο επίδομα. Πέθανε αδέκαρος και παράφρων στην Καέν το 1840.
Ο Μπρούμελ έγινε διάσημος κυρίως για το στιλ του και την φυσική του ομορφιά. Όπως εξηγεί ο D'Aurevilly, «διώξε τον δανδή και τι απομένει από τον Μπρούμελ;» Ήταν φτιαγμένος για τίποτα περισσότερο και για τίποτα λιγότερο από το να είναι ο μεγαλύτερος δανδής της εποχής του ή κάθε εποχής.» Μάλιστα, ο Carlyle βάζοντας τον Brummell δίπλα στον Shakespeare και τον Sidney, άνδρες θαυμαστοί για τις διανοητικές και συναισθηματικές ικανότητες της δουλειά τους, εκδηλώνει την θλίψη του για αυτήν την απώλεια. Ένα άγαλμα του ανεγέρθηκε στο Λονδίνο στην οδό Jermyn το 2002.
