Τη σύγχυση ιδιωτών και επαγγελματιών προκάλεσε για ακόμη μια φορά η υπόθεση με τον συνυπολογισμό ή μη των βοηθητικών χώρων...
(πατάρια, σοφίτες, υπόγεια και αποθήκες) στον προσδιορισμό του τεκμαρτού εισοδήματος. Επρόκειτο για μια αλλαγή που θα αύξανε κατακόρυφα το τεκμήριο διαβίωσης όσων είχαν νομιμοποιήσει τους βοηθητικούς τους χώρους και θα αύξανε πιθανά το φορολογικό τους βάρος. Πριν λίγες ημέρες, η κυβέρνηση έσπευσε να αποσύρει τη συγκεκριμένη διάταξη, (μία περίπου εβδομάδα από την κατάθεσή της στη Βουλή) δημιουργώντας χάος τους πολίτες.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με την αρχική ρύθμιση:
1) Οι επιφάνειες των μη θερμαινόμενων στεγασμένων χώρων που διαθέτουν τουλάχιστον μία ανοιχτή πλευρά προς οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο του οικοπέδου ή του κτιρίου και το μήκος του ανοίγματος είναι μικρότερο του 35% του συνολικού μήκους του περιγράμματος του χώρου αυτού, επρόκειτο να προσμετρούνται στον συντελεστή δόμησης.
2) Οι επιφάνειες των μπαλκονιών και των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων, όταν η συνολική επιφάνειά των χώρων αυτών έχει ποσοστό μεγαλύτερο του 40% της επιφάνειας που επιτρέπεται να δομηθεί, θα προσμετρούνταν στον συντελεστή δόμησης.
3) Οι επιφάνειες των μπαλκονιών και των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων, όταν η συνολική τους επιφάνεια έχει ποσοστό μικρότερο ή ίσο του 40% της επιτρεπόμενης δόμησης στο οικόπεδο θα προσμετρούνταν στον συντελεστή δόμησης. Σε κάθε περίπτωση, το ποσοστό των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων δεν μπορούσε να υπερβαίνει το 20% της επιφάνειας που επιτρέπεται να δομηθεί.
Με πιο απλά λόγια, αυθαίρετα θεωρούνται τα κτίσματα που βρίσκονται εκτός του όγκου της οικοδομής ή σε χώρους ανεξάρτητους από οικοδομές. Οι δε τακτοποιήσεις αυθαιρέτων, αφορούν όλες τις περιοχές εκτός από τις δασικές εκτάσεις, τα ρέματα, τον αιγιαλό και τους αρχαιολογικούς χώρους.
Το πρόβλημα που ανέκυψε από τις παραπάνω ρυθμίσεις ήταν το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες που είχαν στο παρελθόν σπεύσει να τακτοποιήσουν τους ημιυπαίθριούς τους χώρους, επρόκειτο να επιβαρυνθούν περεταίρω φορολογικά. Σύμφωνα με βασική διάταξη του Υπουργείου Ανάπτυξης, που κατατέθηκε στις 22 Μαρτίου 2012 στη Βουλή, οι χώροι που νομιμοποιήθηκαν θα προσμετρούνταν στα τεκμήρια ως βοηθητικοί χώροι με 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο( το μισό του ποσού της αντικειμενικής δαπάνης που ισχύει για τους κύριους χώρους κύριας κατοικίας). Οι «τακτοποιημένοι» χώροι θα αναγράφοντο στον κωδικό 211-225 του εντύπου Ε1 που αφορά τους βοηθητικούς χώρους της κατοικίας (αποθήκες, υπόγεια γκαράζ) αυξάνοντας το εισόδημα που προκύπτει από την αντικειμενική δαπάνη για τη χρήση και συντήρηση της κατοικίας.
Οι-άκρως λογικές- αντιδράσεις των πολιτών, που είχαν σπεύσει να τακτοποιήσουν τους ημιυπαίθριους χώρους τους, οδήγησε την κυβέρνηση σε απόσυρση του παραπάνω νομοσχεδίου. Όπως αναφέρεται σε επίσημη και ανανεωμένη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, «οι διατάξεις για τον τρόπο υπολογισμού και το ύψος του τεκμηρίου δαπάνης των υπόγειων χώρων, των παταριών και των σοφιτών, που τακτοποιήθηκαν με τις διατάξεις του ν.4014/2011, αποσύρονται από το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο του φορολογικού διαλόγου που διενεργείται στο Υπουργείο Οικονομικών και ύλη του υπό κατάρτιση Εθνικού Φορολογικού Συστήματος». Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Κος Παντελής Οικονόμη προέβη στην εξής δήλωση: «το κράτος εμφανίζεται ως αναξιόπιστο παρότι είναι σωστή η ρύθμιση».
Παίρνω την παραπάνω δήλωση ως αφορμή για να επαναλάβω όλα όσα τόσον καιρό αναφέρω. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πολιτικός χώρος τον τελευταίο καιρό, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που του δείχνει ο ελληνικός λαός. Και αυτό συμβαίνει, διότι το κράτος δεν έχει μεριμνήσει, ώστε οι κανόνες που θεσπίζονται να είναι ξεκάθαροι και ίσοι προς όλους. Ειδικά σε ζητήματα που αφορούν στη φορολογική συμπεριφορά των πολιτών, μοναδικός στόχος του κράτους θα έπρεπε να είναι το συμφέρον των πολιτών. Κατ΄εμέ, όταν τίθεται ζήτημα αναγνώρισης της περιουσίας του πολίτη, δε θα πρέπει ούτε να δρούμε εισπρακτικά μόνο, ούτε και να χαϊδεύουμε αυτιά. Στην προκειμένη περίπτωση, θεωρώ υπερβολικό το ποσό των 40ευρώ/τμ για χώρους που υπάρχει και περίπτωση να μη χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες. Μέσα στον φορολογικό κυκεώνα που βιώνει ο Έλληνας πολίτης, ένα τέτοιο, άδικο φορολογικό μέτρο, διογκώνει και εντείνει την αγανάκτησή του.
Ήρθε πια η στιγμή να ληφθούν αποφάσεις προς όφελος του Έλληνα πολίτη, με σύνεση και ανθρωπιά. Να ληφθούν αποφάσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν στην ικανοποίηση των στοιχειωδών-τουλάχιστον- αναγκών των πολιτών και θα εξετάζονται με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Όσο η πολιτεία λαμβάνει αποφάσεις πρόχειρα και στο γόνατο, τόσο η πολιτική και οι πολιτικοί θα πλήττονται βαθειά και οι πολίτες θα γυρνούν την πλάτη στην πολιτική ζωή της χώρας.
(πατάρια, σοφίτες, υπόγεια και αποθήκες) στον προσδιορισμό του τεκμαρτού εισοδήματος. Επρόκειτο για μια αλλαγή που θα αύξανε κατακόρυφα το τεκμήριο διαβίωσης όσων είχαν νομιμοποιήσει τους βοηθητικούς τους χώρους και θα αύξανε πιθανά το φορολογικό τους βάρος. Πριν λίγες ημέρες, η κυβέρνηση έσπευσε να αποσύρει τη συγκεκριμένη διάταξη, (μία περίπου εβδομάδα από την κατάθεσή της στη Βουλή) δημιουργώντας χάος τους πολίτες.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με την αρχική ρύθμιση:
1) Οι επιφάνειες των μη θερμαινόμενων στεγασμένων χώρων που διαθέτουν τουλάχιστον μία ανοιχτή πλευρά προς οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο του οικοπέδου ή του κτιρίου και το μήκος του ανοίγματος είναι μικρότερο του 35% του συνολικού μήκους του περιγράμματος του χώρου αυτού, επρόκειτο να προσμετρούνται στον συντελεστή δόμησης.
2) Οι επιφάνειες των μπαλκονιών και των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων, όταν η συνολική επιφάνειά των χώρων αυτών έχει ποσοστό μεγαλύτερο του 40% της επιφάνειας που επιτρέπεται να δομηθεί, θα προσμετρούνταν στον συντελεστή δόμησης.
3) Οι επιφάνειες των μπαλκονιών και των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων, όταν η συνολική τους επιφάνεια έχει ποσοστό μικρότερο ή ίσο του 40% της επιτρεπόμενης δόμησης στο οικόπεδο θα προσμετρούνταν στον συντελεστή δόμησης. Σε κάθε περίπτωση, το ποσοστό των ανοικτών ημιυπαίθριων χώρων δεν μπορούσε να υπερβαίνει το 20% της επιφάνειας που επιτρέπεται να δομηθεί.
Με πιο απλά λόγια, αυθαίρετα θεωρούνται τα κτίσματα που βρίσκονται εκτός του όγκου της οικοδομής ή σε χώρους ανεξάρτητους από οικοδομές. Οι δε τακτοποιήσεις αυθαιρέτων, αφορούν όλες τις περιοχές εκτός από τις δασικές εκτάσεις, τα ρέματα, τον αιγιαλό και τους αρχαιολογικούς χώρους.
Το πρόβλημα που ανέκυψε από τις παραπάνω ρυθμίσεις ήταν το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες που είχαν στο παρελθόν σπεύσει να τακτοποιήσουν τους ημιυπαίθριούς τους χώρους, επρόκειτο να επιβαρυνθούν περεταίρω φορολογικά. Σύμφωνα με βασική διάταξη του Υπουργείου Ανάπτυξης, που κατατέθηκε στις 22 Μαρτίου 2012 στη Βουλή, οι χώροι που νομιμοποιήθηκαν θα προσμετρούνταν στα τεκμήρια ως βοηθητικοί χώροι με 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο( το μισό του ποσού της αντικειμενικής δαπάνης που ισχύει για τους κύριους χώρους κύριας κατοικίας). Οι «τακτοποιημένοι» χώροι θα αναγράφοντο στον κωδικό 211-225 του εντύπου Ε1 που αφορά τους βοηθητικούς χώρους της κατοικίας (αποθήκες, υπόγεια γκαράζ) αυξάνοντας το εισόδημα που προκύπτει από την αντικειμενική δαπάνη για τη χρήση και συντήρηση της κατοικίας.
Οι-άκρως λογικές- αντιδράσεις των πολιτών, που είχαν σπεύσει να τακτοποιήσουν τους ημιυπαίθριους χώρους τους, οδήγησε την κυβέρνηση σε απόσυρση του παραπάνω νομοσχεδίου. Όπως αναφέρεται σε επίσημη και ανανεωμένη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, «οι διατάξεις για τον τρόπο υπολογισμού και το ύψος του τεκμηρίου δαπάνης των υπόγειων χώρων, των παταριών και των σοφιτών, που τακτοποιήθηκαν με τις διατάξεις του ν.4014/2011, αποσύρονται από το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο του φορολογικού διαλόγου που διενεργείται στο Υπουργείο Οικονομικών και ύλη του υπό κατάρτιση Εθνικού Φορολογικού Συστήματος». Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Κος Παντελής Οικονόμη προέβη στην εξής δήλωση: «το κράτος εμφανίζεται ως αναξιόπιστο παρότι είναι σωστή η ρύθμιση».
Παίρνω την παραπάνω δήλωση ως αφορμή για να επαναλάβω όλα όσα τόσον καιρό αναφέρω. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πολιτικός χώρος τον τελευταίο καιρό, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που του δείχνει ο ελληνικός λαός. Και αυτό συμβαίνει, διότι το κράτος δεν έχει μεριμνήσει, ώστε οι κανόνες που θεσπίζονται να είναι ξεκάθαροι και ίσοι προς όλους. Ειδικά σε ζητήματα που αφορούν στη φορολογική συμπεριφορά των πολιτών, μοναδικός στόχος του κράτους θα έπρεπε να είναι το συμφέρον των πολιτών. Κατ΄εμέ, όταν τίθεται ζήτημα αναγνώρισης της περιουσίας του πολίτη, δε θα πρέπει ούτε να δρούμε εισπρακτικά μόνο, ούτε και να χαϊδεύουμε αυτιά. Στην προκειμένη περίπτωση, θεωρώ υπερβολικό το ποσό των 40ευρώ/τμ για χώρους που υπάρχει και περίπτωση να μη χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες. Μέσα στον φορολογικό κυκεώνα που βιώνει ο Έλληνας πολίτης, ένα τέτοιο, άδικο φορολογικό μέτρο, διογκώνει και εντείνει την αγανάκτησή του.
Ήρθε πια η στιγμή να ληφθούν αποφάσεις προς όφελος του Έλληνα πολίτη, με σύνεση και ανθρωπιά. Να ληφθούν αποφάσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν στην ικανοποίηση των στοιχειωδών-τουλάχιστον- αναγκών των πολιτών και θα εξετάζονται με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Όσο η πολιτεία λαμβάνει αποφάσεις πρόχειρα και στο γόνατο, τόσο η πολιτική και οι πολιτικοί θα πλήττονται βαθειά και οι πολίτες θα γυρνούν την πλάτη στην πολιτική ζωή της χώρας.
pkokkoris.gr
