Σύμπασα η Χώρα διαμαρτύρεται για την παρούσα κατάσταση που βιώνει. Μία κατάσταση ασφυχτική που οδηγεί στην φρενίτιδα, την οργή και το μίσος. Οι αυτοκτονίες πληθαίνουν, τα συσσίτια θυμίζουν την περίοδο της κατοχής. Η ένδεια οδεύει με φρενήρεις ρυθμούς και κατακλύζει άπαντα τον Ελληνικό χώρο. Η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί την μάνα. Οι αλληλοκατηγορίες ως μαύρα σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό του διαλόγου και η διαίρεση των συμφερόντων αναγκάζει τον πολίτη να χωριστεί σε αλλόφρονες ομάδες ζωικού βασιλείου.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ.
Οι προτεινόμενες ιδεολογικές γραμμές είναι τέκνα της ανοησίας και παρωχημένες φωτοσκιάσεις ενός παρελθόντος που διακρίνεται για την ξεροκεφαλιά του και τις συνεχείς φαντασιώσεις.
Οι έχοντες τα ηνία της Πολιτείας, οι κρατούντες δηλαδή, επιδεικνύουν έναν αμοραλισμό που ούτε στην κατοχική εποχή και στον εμφύλιο δεν γνωρίσαμε. Αδιάφοροι καταργούν το Σύνταγμα και ψηφίζουν νόμους λες και είναι κότες σε ένα καθοδηγούμενο κοτέτσι. Αλήθεια, μήπως είναι;
Ζούμε μια τραγωδία στην Χώρα που γέννησε την Τραγωδία. Από τις κεφαλές ουδείς στέκεται στο ύψος του όρκου που έδωσε.
Όρκος και τιμή δεν υφίστανται.
Αν κάποιος έχει μιαν άνεση να καταλαβαίνει από τα πρόσωπά τους τι μυαλό κουβαλάνε, θα διαπιστώσει ότι εμπρός του έχει μιαν αγέλη ηλιθίων. Έναν εσμό κλεφτών και μικροδικτατόρων. Ένα κοπάδι λύκων.
Ακόμα και εκείνοι που τους διατάζουν, οι ευρισκόμενοι απέξω, απορούν πώς τόσο πιστά και αλόγιστα υπηρετείται το αισχρό, το άθλιο, το παράνομο, το σχιζοφρενές. Τέτοιους ‘κομάντος’ ούτε η Άπω Ανατολή δεν είχε στα χρόνια της Γαλλοκρατίας και Αμερικανοκρατίας. Μη εξαιρουμένης και της Αγγλίας, του μεγάλου διδασκάλου της εκμετάλλευσης και της τυραννίας.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.
Το τι γίνεται στην Ελλάδα το γνωρίζουνε μέχρι και οι σκουπιδιάρηδες. Τι θέλω, λοιπόν, και περιττολογώ;
Τι νέο φέρνω με τα γραπτά μου; Δεν είναι δα και κατόρθωμα να περιγράφεις μια κηδεία, μια μασκαράτα των απόκρεω. Τώρα θα περάσω σε εκείνο που θα κατηγορηθώ από ομάδες και παρατάξεις κομμάτων.
Αυτό είναι η Νέα Αντίληψη κρίσεως ατόμων στην Πατρίδα μας, στην Ιθάκη. Διαβάζω συνεχώς για τις κατηγορίες που πετάνε ωσάν κόπρανα στα πρόσωπα του Δήμαρχου και της αδελφής του.
Και εξηγούμαι: Άλλο η κατηγορία και άλλο η προσβολή. Σε μίαν Γυναίκα, όπως η ανωτέρω, ο άνδρας πρέπει να στέκεται απέναντί τηςμε περισυλλογή και σεβασμό. Ακόμα και αν είναι η Μαντάμ Ορτάνς, που ούτε σχέση έχει καμία, ή η βασανιστική γραία στο «Αι δύο ορφαναί», επίσης σχέση ουδεμία.
Διαβάζω στο Διαδίκτυο τον άνανδρο προπέτη λόγο και αιφνιδιάζομαι.
Η Νήσος των Μνηστήρων δεν ψήφισε και έβγαλε Δήμαρχο τον κ. Ιωάννη Κασσιανό; Η Ιθάκη δεν έδωσε το δικαίωμα ασκήσεως εξουσίας Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον ανωτέρω άνδρα; Ναι ή όχι; Αν ο Δήμαρχος ασκεί λανθασμένα τα καθήκοντά του, τότε υπάρχουν οι Νομικές Οδοί για να τον βάλλουν σε πειθαρχία και τάξη.
ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Με αυτό το σημείωμα, μπαίνω στην ανήκουστη διαγωγή να ασχολούνται ένιοι τινές με μίαν Κυρία, που ζήτημα είναι αν έχω ανταλλάξει ελάχιστες φορές χαιρετισμό μαζί της. Είναι όμως γυναίκα και τα αρσενικά οφείλουν να την σεβαστούν. Έτσι ορίζει ο Αρχαίος Ελληνικός Λόγος. Εκτός αν οι υβριστές δεν είναι Έλληνες.
Διότι δεν ελέγχουν με αντρισμό την διαγωγή καθηκόντων και μόνο της εν λόγω Κυρίας, αλλά εισέρχονται και στα προσωπικά της. Με ποιο δικαίωμα ήθους; Πως και με ποιόν τρόπο τιμούν τα παντελόνια που φοράνε;
Διά τις αξιοκατάκριτες πράξεις, ακόμα και μιας Βασίλισσας, θέση παίρνει ο Νόμος και όχι η Ύβρις.
Η νόσος που κατακλύζει την όλη Χώρα, η μεταδοτική και συμφεροντολόγος χολέρα, χτύπησε και την Ιθάκη.
Πάντως, ας μην λησμονούμε πως οι μεταδοτικές ασθένειες χτυπάνε τους πάντες. Μέχρι και Λυκούργους κατήγορους… Και τότε... Και τότε. Θα βγούνε και τα δικά τους στην φόρα.
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ.
Οι προτεινόμενες ιδεολογικές γραμμές είναι τέκνα της ανοησίας και παρωχημένες φωτοσκιάσεις ενός παρελθόντος που διακρίνεται για την ξεροκεφαλιά του και τις συνεχείς φαντασιώσεις.
Οι έχοντες τα ηνία της Πολιτείας, οι κρατούντες δηλαδή, επιδεικνύουν έναν αμοραλισμό που ούτε στην κατοχική εποχή και στον εμφύλιο δεν γνωρίσαμε. Αδιάφοροι καταργούν το Σύνταγμα και ψηφίζουν νόμους λες και είναι κότες σε ένα καθοδηγούμενο κοτέτσι. Αλήθεια, μήπως είναι;
Ζούμε μια τραγωδία στην Χώρα που γέννησε την Τραγωδία. Από τις κεφαλές ουδείς στέκεται στο ύψος του όρκου που έδωσε.
Όρκος και τιμή δεν υφίστανται.
Αν κάποιος έχει μιαν άνεση να καταλαβαίνει από τα πρόσωπά τους τι μυαλό κουβαλάνε, θα διαπιστώσει ότι εμπρός του έχει μιαν αγέλη ηλιθίων. Έναν εσμό κλεφτών και μικροδικτατόρων. Ένα κοπάδι λύκων.
Ακόμα και εκείνοι που τους διατάζουν, οι ευρισκόμενοι απέξω, απορούν πώς τόσο πιστά και αλόγιστα υπηρετείται το αισχρό, το άθλιο, το παράνομο, το σχιζοφρενές. Τέτοιους ‘κομάντος’ ούτε η Άπω Ανατολή δεν είχε στα χρόνια της Γαλλοκρατίας και Αμερικανοκρατίας. Μη εξαιρουμένης και της Αγγλίας, του μεγάλου διδασκάλου της εκμετάλλευσης και της τυραννίας.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.
Το τι γίνεται στην Ελλάδα το γνωρίζουνε μέχρι και οι σκουπιδιάρηδες. Τι θέλω, λοιπόν, και περιττολογώ;
Τι νέο φέρνω με τα γραπτά μου; Δεν είναι δα και κατόρθωμα να περιγράφεις μια κηδεία, μια μασκαράτα των απόκρεω. Τώρα θα περάσω σε εκείνο που θα κατηγορηθώ από ομάδες και παρατάξεις κομμάτων.
Αυτό είναι η Νέα Αντίληψη κρίσεως ατόμων στην Πατρίδα μας, στην Ιθάκη. Διαβάζω συνεχώς για τις κατηγορίες που πετάνε ωσάν κόπρανα στα πρόσωπα του Δήμαρχου και της αδελφής του.
Και εξηγούμαι: Άλλο η κατηγορία και άλλο η προσβολή. Σε μίαν Γυναίκα, όπως η ανωτέρω, ο άνδρας πρέπει να στέκεται απέναντί τηςμε περισυλλογή και σεβασμό. Ακόμα και αν είναι η Μαντάμ Ορτάνς, που ούτε σχέση έχει καμία, ή η βασανιστική γραία στο «Αι δύο ορφαναί», επίσης σχέση ουδεμία.
Διαβάζω στο Διαδίκτυο τον άνανδρο προπέτη λόγο και αιφνιδιάζομαι.
Η Νήσος των Μνηστήρων δεν ψήφισε και έβγαλε Δήμαρχο τον κ. Ιωάννη Κασσιανό; Η Ιθάκη δεν έδωσε το δικαίωμα ασκήσεως εξουσίας Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον ανωτέρω άνδρα; Ναι ή όχι; Αν ο Δήμαρχος ασκεί λανθασμένα τα καθήκοντά του, τότε υπάρχουν οι Νομικές Οδοί για να τον βάλλουν σε πειθαρχία και τάξη.
ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Με αυτό το σημείωμα, μπαίνω στην ανήκουστη διαγωγή να ασχολούνται ένιοι τινές με μίαν Κυρία, που ζήτημα είναι αν έχω ανταλλάξει ελάχιστες φορές χαιρετισμό μαζί της. Είναι όμως γυναίκα και τα αρσενικά οφείλουν να την σεβαστούν. Έτσι ορίζει ο Αρχαίος Ελληνικός Λόγος. Εκτός αν οι υβριστές δεν είναι Έλληνες.
Διότι δεν ελέγχουν με αντρισμό την διαγωγή καθηκόντων και μόνο της εν λόγω Κυρίας, αλλά εισέρχονται και στα προσωπικά της. Με ποιο δικαίωμα ήθους; Πως και με ποιόν τρόπο τιμούν τα παντελόνια που φοράνε;
Διά τις αξιοκατάκριτες πράξεις, ακόμα και μιας Βασίλισσας, θέση παίρνει ο Νόμος και όχι η Ύβρις.
Η νόσος που κατακλύζει την όλη Χώρα, η μεταδοτική και συμφεροντολόγος χολέρα, χτύπησε και την Ιθάκη.
Πάντως, ας μην λησμονούμε πως οι μεταδοτικές ασθένειες χτυπάνε τους πάντες. Μέχρι και Λυκούργους κατήγορους… Και τότε... Και τότε. Θα βγούνε και τα δικά τους στην φόρα.
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
