Για δεκαπέντε μέρες χωρίς δημοσκοπήσεις, μάντεις, χαρτορίχτρες, θα φτάσουμε στην κάλπη κάνοντας ο καθένας – και βασικά αυτοί...
που ενδιαφέρονται – τις δικές του εκτιμήσεις, βασιζόμενος σε συζητήσεις στον κοινωνικό του περίγυρο, στη δουλειά του, με τους φίλους του.
Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που απομένει – πολύ διαφορετική απ’ όσες έχουμε γνωρίσει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα – οι πολίτες ας πάνε στην κάλπη με γνώμονα ό,τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια, ποιοι ευθύνονται, πώς χειρίστηκαν την κρίση, ποιες οι συγκεκριμένες προτάσεις τους για το μέλλον, πόσο πιστεύουν ότι τα κόμματα έχουν κατανοήσει τα λάθη τους – κυρίως τα λεγόμενα δύο μεγάλα, αλλά και αυτά της Αριστεράς για τις δικές τους ευθύνες μέσα στο σύστημα – και, τέλος, τι πρόκειται να πράξουν για:
- Το ένα εκατομμύριο ανέργους.
- Τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αδυνατούν να αντέξουν την κρίση.
- Τα ελληνικά νοικοκυριά που είναι σε απόγνωση.
- Τη δημόσια Υγεία και Παιδεία που είναι σε απόλυτο μπάχαλο.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω άλλα τόσα που απασχολούν εκατοντάδες πολίτες, οι οποίοι έχουν νιώσει στο πετσί τους το αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και των χειρισμών που έγιναν από τα δύο κόμματα τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Για όλα αυτά, οι πολίτες να αναζητήσουν θέσεις, να αποδώσουν ευθύνες και να πάνε στην κάλπη επιλέγοντας τι θα ψηφίσουν.
Έχουμε όμως και εμείς ευθύνες.
Να μην ψηφίσουμε όσους δείχνουν μόνο τις ευθύνες των άλλων.
Να μην ψηφίσουμε όσους δεν ζήτησαν μια συγγνώμη για τα δικά τους λάθη.
Να μην επιλέξουμε όσους μπουρδολόγους βάζουν τα κόμματα (όλα τα κόμματα) μόνο και μόνο για να αλιεύσουν ψήφους, ενώ είναι άσχετοι, φαύλοι, χωρίς κοινωνική και πολιτική παρουσία.
Έχουμε δυο εβδομάδες να το σκεφτούμε!
Γιατί εδώ δεν ισχύει μόνο το γνωστό «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», αλλά μετά σε φωνάζουν για να πληρώσεις κι από πάνω!
που ενδιαφέρονται – τις δικές του εκτιμήσεις, βασιζόμενος σε συζητήσεις στον κοινωνικό του περίγυρο, στη δουλειά του, με τους φίλους του.
Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που απομένει – πολύ διαφορετική απ’ όσες έχουμε γνωρίσει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα – οι πολίτες ας πάνε στην κάλπη με γνώμονα ό,τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια, ποιοι ευθύνονται, πώς χειρίστηκαν την κρίση, ποιες οι συγκεκριμένες προτάσεις τους για το μέλλον, πόσο πιστεύουν ότι τα κόμματα έχουν κατανοήσει τα λάθη τους – κυρίως τα λεγόμενα δύο μεγάλα, αλλά και αυτά της Αριστεράς για τις δικές τους ευθύνες μέσα στο σύστημα – και, τέλος, τι πρόκειται να πράξουν για:
- Το ένα εκατομμύριο ανέργους.
- Τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αδυνατούν να αντέξουν την κρίση.
- Τα ελληνικά νοικοκυριά που είναι σε απόγνωση.
- Τη δημόσια Υγεία και Παιδεία που είναι σε απόλυτο μπάχαλο.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω άλλα τόσα που απασχολούν εκατοντάδες πολίτες, οι οποίοι έχουν νιώσει στο πετσί τους το αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και των χειρισμών που έγιναν από τα δύο κόμματα τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Για όλα αυτά, οι πολίτες να αναζητήσουν θέσεις, να αποδώσουν ευθύνες και να πάνε στην κάλπη επιλέγοντας τι θα ψηφίσουν.
Έχουμε όμως και εμείς ευθύνες.
Να μην ψηφίσουμε όσους δείχνουν μόνο τις ευθύνες των άλλων.
Να μην ψηφίσουμε όσους δεν ζήτησαν μια συγγνώμη για τα δικά τους λάθη.
Να μην επιλέξουμε όσους μπουρδολόγους βάζουν τα κόμματα (όλα τα κόμματα) μόνο και μόνο για να αλιεύσουν ψήφους, ενώ είναι άσχετοι, φαύλοι, χωρίς κοινωνική και πολιτική παρουσία.
Έχουμε δυο εβδομάδες να το σκεφτούμε!
Γιατί εδώ δεν ισχύει μόνο το γνωστό «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», αλλά μετά σε φωνάζουν για να πληρώσεις κι από πάνω!
