Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ
"είτα λέγει τω Θωμά. φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευρά μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός. και απεκρίθη Θωμάς και είπεν αυτώ: ο Κύριός μου και ο Θεός μου. λέγει αυτώ ο Ιησούς. ότι εώρακάς με πεπίστευκας. μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες (Ιωάννου Κ΄, 27-29).
ΔΗΛΑΔΗ:
Έπειτα λέει (ο Χριστός) στον Θωμά: «Φέρε το δάκτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ΄ το στην πλευρά μου. Και να μη γίνεσαι άπιστος (έχοντας αμφιβολίες), αλλά πιστός». Ο Θωμάς τότε αποκρίθηκε και είπε σ΄ Αυτόν: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου. Μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ΄ έχουν δει!».
ΣΧΟΛΙΟ:
Η φράση "ο Κύριός μου" (που είπε ο Θωμάς προς το Χριστό) αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, και η φράση "ο Θεός μου" αναφέρεται στη Θεία (Θεϊκή) φύση του Χριστού.
Η Θεότητα του Ιησού Καταρχάς, ο Στέφανος επικαλείται τον Κύριο Ιησού και του παραδίδει το πνεύμα του: "και ελιθοβόλουν τόν Στέφανον, επικαλούμενον καί λέγοντα· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμά μου (Πράξ. 7: 59)
Αυτή η προσευχή λέγεται αποκλειστικά και μόνο στον Γιαχβέ (αληθινό Θεό).
Η Γραφή είναι γεμάτη με χωρία που αποδίδουν στον Ιησού ΚΑΘΕ δύναμη και ΚΑΘΕ ιδιότητα του ενός και μοναδικού Θεού :
Ο Θεός-Γιαχβέ είναι Παντογνώστης (Ψαλμ. 139: 1-4)
Ο Ιησούς είναι Παντογνώστης (Ιωάν. 16: 30)
Το Άγιο Πνεύμα είναι Παντογνώστης (Α' Κορ. 2: 10-11)
Ο Θεός-Γιαχβέ είναι Πανταχού παρών (Ιερ. 23: 23)
Ο Ιησούς είναι Πανταχού παρών (Ματθ. 28: 20)
Το Άγιο Πνεύμα είναι Πανταχού παρόν (Ψαλμ. 139:7-10)
Ο Θεός-Γιαχβέ είναι Παντοδύναμος (Ψαλμ. 139: 13-18 )
Ο Ιησούς είναι Παντοδύναμος (Ιωάν. 1: 3)
Το Άγιο Πνεύμα είναι Παντοδύναμο (Ιώβ 33: 4)
Τέλος, ο Γιαχβέ-Υιός είναι σε όλα ίσος με τον Γιαχβέ-Πατέρα. Για παράδειγμα, ο Υιός είναι ίσος με τον Πατέρα:
Στη Δύναμη: "ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν" (Α' Κορ. 1:23-24).
Στη Σοφία "Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν" (Α' Κορ. 1:24).
Στη Γνώση
Η μέγιστη γνώση, σύμφωνα με τη Γραφή, είναι ο Πατέρας επειδή είναι άπειρος και άπειρη είναι και η γνώση γι' αυτόν. Ο Ιησούς Χριστός όμως γνωρίζει πλήρως τον Πατέρα: "Πάντα μοι παρεδόθη υπό του πατρός μου και ουδείς επιγινώσκει τον υιόν ει μη ο πατήρ, ουδέ τον πατέρα τις επιγινώσκει ει μη ο υιός και ω εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι." (Ματθ. 11: 27)
Εφ΄ όσον ο Πατήρ που κατέχει την άπειρη γνώση είναι ο μόνος που έχει τη πλήρη γνώση του Ιησού και αντιστρόφως, τότε αυτό δηλώνει την απειρότητα του Χριστού. Αν ο μόνος που γνωρίζει τον άπειρο Πατέρα είναι ο Χριστός, τότε κατέχει την άπειρη γνώση που είναι στοιχείο της παντοδυναμίας του Θεού-Γιαχβέ.
Άναρχος ο Πατήρ, Συνάναρχος ο Λόγος-Υιός
"Έν αρχή ην ο Λόγος" (Ιωαν. 1: 1)
"Μήτε αρχήν ήμερων μήτε τέλος ζωής έχων" (Εβρ 6: 3)
Άρα άχρονοι και οι δύο.
Στη Θεότητα
Ο Χριστός δεν υστερεί κατά τη Θεότητα ως προς τόν Πατέρα, διότι: "Οτι εν αυτώ κατοικεί παν τό πλήρωμα της θεότητος σωματικώς" (Κολ. 2: 9)
Στην Ισότητα "Δια τούτο ουν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυε το σάββατον, αλλά και πατέρα ίδιον έλεγε τον Θεόν, ίσον εαυτόν ποιών τω Θεώ" (Ιωαν. 5: 18 ) "Ος (Χριστός) εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ" (Φιλ. 2: 6-8 )
Στην Τιμή "Ινα πάντες τιμώσιν τον Υίόν, καθώς τιμώσι τον Πατέρα (Ιωαν. 5: 23)
Η τιμή που αποδίδουμε στον Ιησού είναι ίδια ακριβώς με αυτή προς τον Γιαχβέ-Πατέρα: "Εγώ είμι ό Θεός καί ουκ έστιν άλλος, κατ' έμαυτού ομνύω, μήν εξελεύσεται εκ του στόματος μου δικαιοσύνη, οι λόγοι μου ουκ αποστραφήσονται, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ καί εξομολογήσεται πάσα γλώσσα τω Θεώ" (Ήσ. 45: 22-23).
Και το χωρίο αυτό εφαρμόζεται στον Ιησού: "Πάντες γάρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού γέγραπται γάρ. εγώ, λέγει, Κύριος, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ καί πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ" (Ρωμ. 14: 11)
Στη Δόξα "Και ο Υιός του άνθρωπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός" (Μαρκ. 8: 38) "Ος ων (ο Υιός) απαύγασμα της δόξης του Πατρός" (Εβρ. 1: 3)
Στην Ισχύ
Σύμφωνα με το Δευτ. 10:17: "ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών ούτος Θεός των Θεών και Κύριος των Κυρίων, ο Θεός ο Μέγας".
Ο Θεός είναι ο Κύριος και Θεός των Θεών και ο Κύριος των Κυρίων, ο Μέγας Θεός, ισχυρός και φοβερός.
Έτσι χαρακτηρίζεται ο Θεός ο Αληθινός όμως ανάλογοι χαρακτηρισμοί αποδίδονται και στον Ιησού: "Μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ην καιροίς ιδίοις δείξει ό μακάριος καί μόνος δυνάστης, ό Βασιλεύς των βασιλευόντων καί Κύριος των κυριευόντων» (Α' Τιμ. 6: 15). "Καί έχει επί τό ιμάτιον καί επί τόν μηρόν αυτού όνομα γεγραμμένον, Βασιλεύς Βασιλέων καί Κύριος Κυρίων" (Αποκ. 19: 16). "Καί τό αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί καί Βασιλεύς βασιλέων" (Αποκ. 17: 14). "Προσδεχόμενοι την μακάρια ελπίδα καί επιφάνειαν της δόξης του Μεγάλου Θεού καί σωτήρος ημών Ιησού Χριστού" (Τίτ. 2: 13).
Στη Βασιλεία "Ο νικών, δώσω αύτω καθίσαι μετ' εμου εν τω θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα καί εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού" (Αποκ. 3: 21) "Καί ο θρόνος του Θεού και του αρνίου εν αύτη έσται" (Αποκ. 22: 3)
Στην Ουσία και στα ιδιώματα "Ος ων (ο Χριστός) απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αύτού (του Πατρός)" (Εβρ. 1: 3).
Ο Πατέρας είναι το φως (Ιακ. 1: 17) αλλά και ο Υίός είναι φως: "Ήν το φως το άληθινόν ο φωτίζει πάντα άνθρωπον έρχόμενον εις τόν κόσμον» (Ιωάν. 1:9). Και είναι η απαράλλακτη εικόνα του Θεού του αοράτου (Κολ. 1: 15).
Είναι Αναμάρτητος
Και αυτό αποτελεί ομολογία θεότητας αφού αναμάρτητος είναι μόνο ο Θεός: "Τίς εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;" (Ιωάν. 8: 46) "άγιος, άκακος, αψεγάδιαστος, χωρίς σχέση μέ τήν ανθρώπινη αμαρτία" (Έβρ. 7: 26)
Δηλώνει ίσος προς τον Πατέρα "Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα" (Ιωάν. 10: 30) "θά μάθετε καί θά αναγνωρίσετε πώς ο Πατέρας ζει μέσα σ' εμένα καί εγώ ζώ μέσα στον Πατέρα" (Ιωάν. 10: 38)
όπως και στα χωρία:
Ματθ. 7:21, 10:32, 11:25, 11:27, 16:17, 18:19-20
Λουκ. 10:21, Λουκ. 10:22
Ιωάν. 8:54
Αποδέχεται την προσκύνηση
Όπως στο Ματθ. 9:18 που προσήλθε ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος και "προσεκύνησεν αυτόν", και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του.
Και ο Ιησούς το δέχτηκε παρόλο που είπε στον διάβολο στην έρημο ότι: "είναι γραμμένο Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις"
Επίσης ο ίδιος στο Ιωάν. 5:23 εντέλει: "να τιμώσι πάντες τον Υιόν καθώς τιμώσι και τον Πατέρα".
Και προσθέτει:
"Ο μη τιμών τον Υιόν δεν τιμά και τον Πατέρα".
Δηλαδή μιλά για ισόθεη λατρεία!
Επίσης, οι Μυροφόρες γυναίκες στο Ματθ. 28:9, κοντά στον άδειο Τάφο, "προσελθούσαι εκράτησαν τους πόδας του καί Τον προσεκύνησαν".
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ
"είτα λέγει τω Θωμά. φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευρά μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός. και απεκρίθη Θωμάς και είπεν αυτώ: ο Κύριός μου και ο Θεός μου. λέγει αυτώ ο Ιησούς. ότι εώρακάς με πεπίστευκας. μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες (Ιωάννου Κ΄, 27-29).
ΔΗΛΑΔΗ:
Έπειτα (ο Χριστός) λέει στον Θωμά: «Φέρε το δάκτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ΄ το στην πλευρά μου. Και να μη γίνεσαι άπιστος (έχοντας αμφιβολίες), αλλά πιστός». Ο Θωμάς τότε αποκρίθηκε και είπε σ΄ Αυτόν: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου. Μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ΄ έχουν δει!».
Θέμα:
Απάντηση Καραμπάτση Ευάγγελου σε "Μάρτυρα του Ιεχωβά" σχετικά με το πραγματικό (αληθές) νόημα των λόγων που είπε ο Χριστός προς τον δεξιό ληστή: "Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄ εμού έση εν τω Παραδείσω........."
Αγαπητέ κύριε................
Την φράση "αμήν λέγω σοι, .............." ( = αλήθεια σου λέγω...........) ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός την χρησιμοποιεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Ενδεικτικά αναφέρω μερικές περιπτώσεις:
Ματθ. ΚΣΤ΄ 34
Μάρκ. ΙΔ΄ 30
Ιωάννου Γ΄ 3
Ιωάννου Γ΄ 5
Ιωάννου Γ΄ 11
Ιωάννου ΙΓ΄ 38
Ιωάννου ΚΑ΄ 18.
Πουθενά όμως ο Χριστός δεν λέει τη φράση: - "αμήν λέγω σοι σήμερον, .................." (με το κόμμα (,) να ευρίσκεται δεξιά από τη λέξη "σήμερον").
Η μόνη φράση που έλεγε συνεχώς ο Χριστός ήταν: "αμήν λέγω σοι, ..............". Συνολικά στην Καινή Διαθήκη, ο Χριστός είπε 71 φορές τη φράση: "Αμήν λέγω.....".
Εάν (όπως εσείς οι πλανεμένοι "Μάρτυρες Του Ιεχωβά" ισχυρίζεστε) ο Χριστός έλεγε στο δεξιό ληστή:
- "αμήν λέγω σοι σήμερον, .................." (με το κόμμα δεξιά από τη λέξη σήμερον) θα ήταν σαν να του έλεγε:
- Αλήθεια σου λέγω σήμερα, ότι........
Δηλαδή, σήμερα σου λέγω (την) αλήθεια, ενώ τις άλλες μέρες δεν... σου έλεγα την αλήθεια !!! Άρα τις άλλες μέρες σου έλεγα .......ψέματα !!!
Αντιλαμβάνεστε σε πόσο μεγάλο παραλογισμό, οδηγεί η πλάνη και η αίρεση τον άνθρωπο!!!
Και τώρα ας δούμε το ακριβές χωρίο που λέει ο Χριστός στον δεξιό ληστή:
- "Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄ εμού έση εν τω Παραδείσω." (Λουκά ΚΓ΄, 43).
Δηλαδή:
- Εγώ, ο οποίος σαν τέλειος και αληθινός Θεός είμαι πανταχού παρών και με την Θεϊκή μου φύση (Θεότητα) ευρίσκομαι ταυτόχρονα στη γη και στον Ουρανό, σου λέγω αληθώς ότι από σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο, εκεί δηλαδή που είναι ο Θρόνος της δόξης μου και απ΄ όπου ουδέποτε απουσίασα ως τέλειος και αληθινός Θεός (Β΄ Πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος).
Βλέπ. επίσης και το:
" Όλος ήν εν τοις κάτω και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος".
Δηλαδή: Ολόκληρος βρισκόταν στη γη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός αλλά ταυτόχρονα ουδόλως απουσίαζε και από τον Ουρανό ως πανταχού παρών και τέλειος Θεός-Λόγος, ο Οποίος είναι ανθρωπίνως αδύνατο να περιγραφεί.
Ας ξαναεπανέλθουμε στο χωρίο που λέει ο Χριστός στον δεξιό ληστή:
- "Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄ εμού έση εν τω Παραδείσω." (Λουκά ΚΓ΄, 43).
Παρατηρήσεις:
Η πλάνη των "Μαρτύρων του Ιεχωβά" (οι οποίοι λένε ότι δήθεν το κόμμα βρίσκεται αριστερά από τη λέξη σήμερον) είναι οφθαλμοφανής.
Ποιος θα πίστευε ποτέ ότι ο Λουκάς, αυτός ο εξαίρετος χειριστής της ελληνικής θα έδινε ξαφνικά, για μία και μοναδική φορά, μία φλύαρη, κενή νοήματος πρόταση σε μια τόσο σπουδαία στιγμή για τον Ιησού.
Ο Ιησούς πονά επάνω στον Σταυρό και εκείνη τη στιγμή (σύμφωνα με τους πλανεμένους "Μάρτυρες του Ιεχωβά") διαλέγει για να πει μια φράση που μόνο έκπληξη προκαλεί για τη σύνταξή της: "Σου λέω σήμερα"!
Διαλέγει δηλ. έναν πλεονασμό, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 71 "αμήν λέγω", διαλέγει μία φράση που μας βγάζει εκτός κλίματος, μία φράση που φιλολογικά, είναι σχεδόν κωμική! Λες και ο ληστής που ήταν μπροστά δεν ήξερε ότι "σήμερα" του έλεγε όσα του έλεγε. Λες και ο ληστής θα πίστευε ότι του τα έλεγε χτες.
Και ασφαλώς ποτέ κανείς δεν πείστηκε για κάτι τέτοιο, καθώς από τον 2ο αιώνα η Εκκλησία κατανοεί το εδάφιο ακριβώς αντίθετα από τους ΜτΙ ("Μάρτυρες του Ιεχωβά").
Και μια μικρή παράθεση: "Marcion and the Manichees are reported to have left this verse out of their copies of this evangelist."
Clarke's Commentary: Luke, (Lk 23:43)
Τουλάχιστον ο Μαρκίωνας και οι Μανιχαίοι προτιμούσαν να αφαιρούν εντελώς το εδάφιο παρά να δεχτούν από τον εαυτό τους μια τόσο πλαδαρή ερμηνεία!
Η εξήγηση αυτή καταρχάς δεν έχει προηγούμενο.
Ο Λουκάς, ο σπουδαίος χειριστής της ελληνικής, να τοποθετεί μια εντελώς άχρηστη λέξη "σήμερον", για πρώτη φορά, η οποία όχι μόνο οδηγεί σε απαράδεκτη φρασεολογία, αλλά μηδενίζει το νόημα του χωρίου.
Ένα χωρίο που ξεκινά με το "Αμήν λέγω σοι" εισάγοντας μία σπουδαία εξαγγελία του Ιησού, ο οποίος τοποθετείται χωρίς λόγο να λέει στον ληστή ότι αυτό που του λέει το λέει ...σήμερα.
Ασφαλώς η τοποθέτηση των ΜτΙ, ότι τάχα το νόημα του χωρίου είναι "Ακόμα και σήμερα, στην κατάσταση που είμαι" δεν υποστηρίζεται από κανένα χειρόγραφο, από καμμία μετάφραση, από καμμία παράδοση της Εκκλησίας μας, αλλά πρόκειται για μια φαντασία, που έρχεται βέβαια σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των ιδίων ότι αποδίδουν με ακρίβεια το περιεχόμενο.
Έτσι λοιπόν, στα 71 συνολικά "αμήν λέγω" των τεσσάρων Ευαγγελίων που δείχνουν όχι μόνο τον τρόπο ομιλίας του Ιησού και της εποχής γενικότερα, αλλά και τη σύνταξη που χρησιμοποιούσαν, θέλουν οι ΜτΙ να πείσουν ότι σε εκείνο ΜΟΝΟ το χωρίο θα γραφόταν τέτοιου μεγέθους γλωσσική ακρότητα και μάλιστα από τον Λουκά.
Και πως τυχαίνει, σε αυτό το μοναδικό σημείο, να τυχαίνει να χαλάει η δογματική λογική των ΜτΙ περί ψυχής. Αυτό κι αν είναι σύμπτωση τελικά.
Μια σύμπτωση που δεν υπάρχει σε άλλη μετάφραση γνωστή ή λιγότερο γνωστή αφού όλες αποδίδουν το κείμενο με τον ορθό τρόπο, πιστοί στις αποδόσεις των υπόλοιπων 70 "αμήν λέγω" και πιστοί στο πνεύμα της Καινή Διαθήκης: Αν αυτό το εδάφιο αποδοθεί με το "Σου το λέω αυτό σήμερα" αυτομάτως υποβιβάζει την ΚΔ σε ένα κείμενο που περιέχει φλυαρίες χωρίς σημασία.
Αυτή την ερμηνεία άλλωστε δίνουν όλες οι παρακάτω μεταφράσεις και πολλές άλλες, εκτός βέβαια από τη μετάφραση των ΜτΙ:
DARBY
ASV
AMP
ESV
God’s Word
GNT
Majority Text (Hodges/Farstad)
HCSB
ISV
JNT
KJV
The Living Bible
The Message
NET
NABWRNT
NASB95
NCV
NJB
NKJV
NLT
NRSV
WUESTNT
Tischendorf
RSV
RSVCE
TR1881
TNIV
UBS4
Westcott
YLT
Επίσης, δείτε τα αντίγραφα από τον 2ο(!) αιώνα μέχρι και τον 4ο, καθώς επίσης και τον Ωριγένη, τον Γρηγόριο Νύσσης, τον Επιφάνιο, τον Μ. Αθανάσιο, τον Εφραίμ τον Σύρο, τον Χρυσόστομο και ένα σωρό άλλους που ζώντας την Εκκλησία τους πρώτους αιώνες, μεταφέρουν το κλίμα της απόδοσης της Εκκλησίας που είναι: "Λέγει ο Κύριος (προς τον δεξιό ληστή): Σήμερον μετ' εμού έση εν των παραδείσω"
Τέλος, να διευκρινίσουμε ότι στο Ιωάν. 3: 13, ο Χριστός λέει πως:
"και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο υιός του ανθρώπου, ο ών εν τω ουρανώ".
Δηλαδή:
"κανένας (από τους ανθρώπους) δεν ανέβηκε στον ουρανό (για να μάθει τα επουράνια και να σας διδάξει περί αυτών), παρά μόνον εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπισή Του Υιός τού ανθρώπου, ο οποίος ενώ τώρα είναι στη γη, εξακολουθεί ως πανταχού παρών Θεός, να είναι και στον ουρανό".
Ο Ιησούς είναι στη Γη και μιλάει στον Νικόδημο. Όμως ταυτόχρονα μας λέει ότι και ΗΤΑΝ, και ΕΙΝΑΙ στον ουρανό και πέρα από την ανάλυση του χωρίου περί της πανταχού παρουσίας και Θεότητας του Χριστού, (όπως καταλαβαίνετε) ο Χριστός προήλθε από τον ουρανό αλλά συνεχίζει να είναι "ο ών εν τω ουρανώ" (he IS in heaven, όπως βλέπουμε στις περισσότερες μεταφράσεις (αγγλόφωνες-ελληνόφωνες).
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΗΣ
Οικονομολόγος
