Συγκεκριμένα, από 14.000 οι κηδείες αυτής της κατηγορίας το έτος 2006, το έτος 2010 αυξήθηκαν αισθητά φθάνοντας σχεδόν στις 23.000.
"Την καθημερινότητα των Γερμανών διέπει μια ολοένα μεγαλύτερη αβεβαιότητα", σχολίασε ο διευθυντής της κρατικής υπηρεσίας για τα νεκροταφεία Όλιβερ Βίρτμαν. Σύμφωνα με τον ίδιο το 2010 το γερμανικό δημόσιο χρηματοδότησε το 2,6% του συνόλου των κηδειών, αλλά το ποσοστό αναμένεται να αυξηθεί. "Υπολογίζουμε ότι θα φτάσει περίπου το 5% μέχρι το 2020", πρόσθεσε ο Βίρτμαν.
Ο διευθυντής του Τμήματος Ενημέρωσης για τα νεκροταφεία, ο Φάμπιεν Σάαφ, το φαινόμενο οι συγγενείς να μην έχουν πόρους να κηδεύσουν το μέλος της οικογένειάς τους, οφείλεται στο ότι τα τελευταία χρόνια η απασχόληση απέκτησε αισθητά ελαστικότερη μορφή στη Γερμανία. Σε πολλές από τις περιπτώσεις οι προσλήψεις που γίνονται είναι κυριολεκτικά άτυπες και αφορούν "minijobs" ή μερική απασχόληση.
" Έτσι, ολοένα μεγαλύτερος αριθμός Γερμανών δεν τα φέρνει βόλτα σε καθημερινή βάση. Ακόμη κι αν εργάζονται, τα έσοδά τους δεν τους επιτρέπουν να καλύπτουν τόσο μεγάλα ποσά, όπως τα έξοδα κηδείας ενός συγγενούς", σχολιάζει ο Σάαφ.
Μια απλή κηδεία στη Γερμανία κοστίζει σήμερα 5.000 με 6.000 ευρώ, αναφέρει το Γαλλικό πρακτορείο. Επιπλέον, τα έξοδα της κηδείας δεν καλύπτονται μετά το 2004 από τα ασφαλιστικά ταμεία. Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις έρχεται η τοπική αυτοδιοίκηση, φυσικά με βάση τις συγκεκριμένες δυνατότητές της, να επικουρήσει για τις κηδείες των φτωχότερων δημοτών.
Παραδείγματος χάρη, το Χέλιμπρον, στην πλούσια μεσημβρινή Γερμανία, δίνει μια επιδότηση 4.000 ευρώ, την ώρα που ο πρώτος δήμος, το Βερολίνο, ευχεραίνεται για επίδομα μόλις 750 ευρώ --τούτο είναι ασφαλώς συνάρτηση και του τοπικού πληθυσμού, αλλά και του χρόνιου ελλείμματος στο ταμείο της πρώτης γερμανικής πόλης.
Περίπου 860.500 άνθρωποι κηδεύονται ετησίως σε όλη τη Γερμανία
