Με τη συμμετοχή στις θρησκευτικές ακολουθίες των μεγάλων ωρών, των παθών και των επιταφίων. Με τους επαναπατρισμούς στη γενέθλια γη, των ταξιδεμένων από τις ενδοχώρες και από άλλα μέρη, μακρινά. Με τα νηστίσιμα εδώδιμα, τις λαμπάδες και τα κόκκινα αβγά. Με όλες τις προετοιμασίες για το επικείμενο χαρμόσυνο γεγονός που αναγγέλλεται πάντα μέσα στις μικρές ώρες της Κυριακής και ύστερα από τα εγκώμια των θρήνων που τέλειωσαν στο σύθαμπο του Μεγάλου Σαββάτου. Μέσα σ’ ένα μεγαλείο έξαρσης για τη ζωή και το φως, Το άπλετο και το ανέσπερο! Μαζί με τις ανοιξιάτικες ευωδιές τ’ Απρίλη και ύμνους χαρμόσυνους μέσα σε κοκκινόλευκα χρώματα. Περιμένοντας το χαρμόσυνο άγγελμα θεώρησα σαν ιδανικό ενσταντανέ για αυτές τις στιγμές, το σιδεροκαλλιτέχνημα της ιστορικής εξέδρας, στην πυκνόφυλλη Σπιανάδα της Κέρκυρας. λίγες ώρες πριν τη λαμπρή τελετή! Στις αξίες της ζωής, στην αξιοπρέπειά μας, στην εργασία μας, στην οικονομία της πατρίδας, σε όλους μας…
