tromaktiko: Πασχαλινό γράμμα

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Πασχαλινό γράμμα



Γράφει ο Αλέξης
Με λένε Αλέξη και είμαι δύο χρονών, δε ξέρω να γράφω πάω παιδικό σταθμό, αλλά θα σου τα πω με δικά μου λόγια όπως όλα τα μωρά.Είδα στην τηλεόραση να πεθαίνει ένας παππούς που έμοιαζε σαν τον παππού μου τον Αλέξη, αυτοκτόνησε είπαν γιατί δεν ήθελε να ψάχνει για φαγητό στα σκουπίδια, όπως έψαχναν παλιά οι γάτες και τώρα οι άνθρωποι.

Έκλαψα για τον παππού, αλλά και για ένα μωράκι στη Θεσσαλονίκη μικρούλι τεσσάρων μηνών που πέθανε γιατί δεν του δίνανε φάρμακα, ήταν ακριβά έλεγαν και τώρα έχουμε κρίση.

Τι είναι κρίση δεν ξέρω, φοβάμαι να ρωτήσω το μπαμπά γιατί τελευταία δεν πάει για δουλειά είναι στο σπίτι, δεν παίζουμε και δεν γελάει καθόλου δεν έχει λέει δουλειά, η μαμά μου έχει δουλειά αλλά παίρνει τα μισά λεφτά, δεν καταλαβαίνω γιατί: εξάλλου είμαι μόνο δύο ετών και με λένε Αλέξη.

Άκουσα πάλι ένα κύριο στην τηλεόραση που έλεγε ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα χρωστάνε πολλά λεφτά και πρέπει να τα πληρώσουν, ζούσαμε λέει με πιο πολλά από όσα είχαμε και πρέπει αυτό να σταματήσει.

Σε άλλα κράτη τα παιδιά δεν κάνουν εμβόλια, δεν πάνε στο γιατρό και έτσι είναι ανταγωνιστικά, οι παππούδες παίρνουν μικρές συντάξεις και πεθαίνουν γρήγορα έτσι τα λεφτά πάνε σε αυτούς που χρωστάμε, οι γονείς μας πρέπει δουλεύουν με πολύ λίγα λεφτά και έτσι θα έχουμε ανάπτυξη, η δασκάλα μου λέει ότι το σχολείο μου μπορεί να κλείσει του χρόνου γιατί ο δήμος δεν έχει λεφτά, εγώ όμως αγαπάω το σχολείο και την δασκάλα μου, δεν τα καταλαβαίνω όλα αυτά μεταρρυθμίσεις για το καλό μας λένε ότι είναι και δεν μπορώ να ρωτήσω και το θείο μου το Τάκη, γιατί αυτός έφυγε σε μία μακρινή χώρα για να βρει δουλειά λέει και δεν ξέρω αν θα τον ξαναδώ, αλλά εγώ στεναχωριέμαι γιατί παίζαμε μαζί και με πήγαινε βόλτες.

Θα κάνουμε λένε εκλογές και θα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι λένε και να ψηφίσουμε αυτούς που κάνουν την μαμά μου να κλαίει διαφορετικά θα μας βγάλουν από το ευρώ, δεν καταλαβαίνω γιατί το ευρώ είναι πιο σημαντικό από την μαμά μου, δεν καταλαβαίνω τίποτα εξάλλου είμαι μόνο δύο ετών και με λένε Αλέξη.

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!