Πολιτείας να βοηθήσει, ή έστω να ακούσει. Κι έτσι δημιουργούνται κινήματα συνεχώς, πολίτες συσπειρώνονται και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους προκειμένου να ακουστούν, να λυθούν τα προβλήματα τους. Γιατί η πολιτική και οι πολιτικοί αρνούνται να ακούσουν την φωνή της κοινωνίας ή απλά αρνούνται να αναλάβουν το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος που θα έχει η συμπαράσταση τους σε ένα κίνημα. Κι έτσι δημιουργήθηκαν κινήματα πάσης φύσεως από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο θέμα. Κι αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο, φυσικά δεν πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα, αρκεί να ρίξει μια ματιά κάποιος σε όλη την υφήλιο και θα αντιληφθεί ότι εκεί που η πολιτική ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ μπορούν οι πολίτες. Της Νάντιας Τριανταφύλλου για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ
Κι έτσι δημιουργήθηκαν τα κινήματα των ομολογιούχων, των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, των αγανακτισμένων πολιτών, της πατάτας, τα διοδίων και πάει λέγοντας. Κι εκεί που κανείς πολιτικός δεν ενδιαφερόταν τώρα λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές της 6ης Μαΐου παρατηρεί κανείς την μεγάλη στροφή των πολιτικών κομμάτων προς τα κινήματα. Για ψηφοθηρικούς λόγους, ή απλά γιατί οι πολιτικοί άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι αν δεν ακροαστούν τα προβλήματα της κοινωνίας δε έχουν μέλλον;
Ο Σύλλογος για την Αντρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, ο γνωστός σε πολλούς ΣΥΓΑΠΑ μετρά 10 χρόνια. 10 χρόνια ζωής, 10 χρόνια αγώνων για το αυτονόητο, δηλαδή για την ισότιμη αντιμετώπιση και των δύο γονιών στο μεγάλωμα του παιδιού τους μετά το διαζύγιο. Και μετράει χιλιάδες ζωές. Ζωές ζευγαριών που αποφάσισαν να χωρίσουν και ζωές παιδιών που με τον χειρότερο τρόπο "χρεώθηκαν" τις επιλογές των γονιών τους. Μετράει υποσχέσεις από όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα για την επίλυση του μείζονος αυτού θέματος κι ένα μεγάλο ΜΗΔΕΝ εις το πηλίκο μέχρι τώρα. Και φτάνουμε στο σήμερα , στο 2012, όπου το αυτονόητο για πολλούς γίνεται αντιληπτό κι από άλλους. Και επιτέλους ο ΣΥΓΑΠΑ βρίσκει συμπαράσταση, σύγκλιση απόψεων τόσο από το 'Αρμα Πολιτών' όσο και από τους 'Ανεξάρτητους Ελληνες' με ένα μνημόνιο που υπεγράφη μόλις λίγες μέρες πριν. Κι έτσι οι πατεράδες που δεν βλέπουν τα παιδιά τους, όχι από επιλογή τους, και παλεύουν χρόνια με ένα "δυσκοίλιο" δικαστικό σύστημα ξοδεύοντας τις περιουσίες τους και ουσιαστικά χάνοντας το προνόμιο να παρακολουθούν το μεγάλωμα του παιδιού τους μπορούν να ελπίζουν σε μια αλλαγή. Μπορούν να διεκδικήσουν αυτό που φωνάζουν χρόνια, αλλά που κανείς πολιτικός δεν τόλμησε να αγγίξει. Την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου και την κοινωνική πρόνοια. Κι έτσι 30.000 άνθρωποι επίσημα μέλη του ΣΥΓΑΠΑ ,κι άλλοι τόσοι που απλά δεν είναι μέλη αλλά βιώνουν ανάλογες καταστάσεις μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Η παραπάνω πολιτική συνεργασία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κίνηματος (δηλαδή του πολιτικού φορέα του ΣΥΓΑΠΑ) βάζει ως στόχο την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, την προώθηση της συνεπιμέλειας των τέκνων μετά το διαζύγιο, την δημιουργία ειδικών δικαστηρίων με σκοπό την ουσιαστική επαφή γονιών παιδιών και πολλών άλλων ρυθμίσεων που μπορούν να βοηθήσουν ώστε τα παιδιά να μεγαλώνουν με την στοργή και των δύο γονιών τους.
Γιατί με την συνεχόμενα αυξανόμενη τάση των διαζυγίων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί θέμα πρώτης σημασίας για τους πολιτικούς έμεινε κάπου ξεχασμένο μέσα στο χρόνο. Κι αντί να έχουν ψηφιστεί και στην Ελλάδα, όπως στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού νόμοι που να προστατεύουν πρώτα από όλα το παιδί και την σωστή του επικοινωνία και με τους δύο γονείς, εμείς, οι έλληνες μείναμε κολλημένοι σε νόμους που ψηφίστηκαν 50 χρόνια πριν, και που φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με την σημερινή πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι χιλιάδες πατεράδες να ταλαιπωρούνται αφού στερούνται τα παιδιά τους, ένα ολόκληρο κύκλωμα δικηγόρων να ζει και μάλιστα πλουσιοπάροχα, ουσιαστικά από τα διαζύγια και φυσικά ένας τεράστιος τζίρος εκατομμυρίων να στήνεται στα δικαστήρια, αποφάσεις να εκδίδονται με καθυστέρηση μηνών, αποφάσεις να μην τηρούνται και χιλιάδες παιδιά να μεγαλώνουν με απόντα τον πατέρα τους.
Και αυτό δεν είναι πρόβλημα των άλλων. Μας αφορά όλους. Γιατί αφορά όλα τα παιδιά. Γιατί ένα υγιές παιδί που μεγαλώνει με την αγάπη και των δύο γονιών του γίνεται υγιής ενήλικας. Και ως υγιής ενήλικας δημιουργεί, σκέφτεται, προσφέρει και αγαπά. Γιατί έχει μάθει να το αγαπούν. Κι έτσι ως ενήλικας θα αγαπήσει και το δικό σου το παιδί που δεν είσαι διαζευγμένος και που κάνεις πως δεν ακούς τόσα χρόνια κλείνοντας τα μάτια στο θέμα. Και κανείς δεν δικαιούται να μένει απαθής. Γιατί τα παιδιά, τα παιδιά όλων μας είναι το ΑΥΡΙΟ.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες πατεράδες έγινε γνωστό μέσα από τον αγώνα που δίνει 12 χρόνια τώρα ο Νίκος Σπιτάλας, δικηγόρος ο ίδιος, ιδρυτής του ΣΥΓΑΠΑ το 2004 και ακροατής χιλιάδων ιστοριών διαζυγίων και τρέλας. Με επιμονή και υπομονή έκανε το θέμα γνωστό μέσα από τον Τύπο αλλά πάντα όταν έφτανε σε κάποιον πολιτικό,ανταπόκριση επί της ουσίας δεν έβρισκε.... Γιατί κανείς πολιτικός δεν ενδιαφέρθηκε.
Γιατί το θέμα είναι σύνθετο και πολύπλοκο. Γιατί ο διαζευγμένος πατέρας που δεν έχει την επιμέλεια των παιδιών, αφού είθισται τα ελληνικά δικαστήρια να δίνουν τη επιμέλεια στην μητέρα σε ποσοστό 98% θεωρείται και αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία ως άτεκνος και παρά το γεγονός ότι πληρώνει διατροφή αυτή δεν εκπίπτει από την εφορία και δεν έχει καμία φοροαπαλλαγή. Και με την ανεργία που καλπάζει συνεχώς, δε υπάρχει μέριμνα ούτε πολιτική από την κυβέρνηση στους διαζευγμένους που χάνουν την δουλειά τους και που έμμεσα ή άμεσα απειλούνται από τις πρώην συντρόφους τους με το κλισέ :"Αν δεν πληρώσεις δεν θα δεις τα παιδιά σου" .
Αυτή η κατηγορία φυσικά δεν περιλαμβάνει όλους τους διαζευγμένους. Γιατί υπάρχουν γονείς που έβαλαν πάνω από το προσωπικό τους το συμφέρον και την υγεία των παιδιών τους και μετά το διαζύγιο μπορούν να συνεννοούνται μεταξύ τους προσφέροντας το καλύτερο στα παιδιά τους. Υπάρχει όμως κι η άλλη όψη. Αυτή των διαζυγίων που σέρνονται χρόνια και χρόνια μέσα στα δικαστήρια και που δυστυχώς τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης προς τον πρώην σύντροφο. Και για αυτή την κατηγορία των διαζυγίων αγωνίζεται ο ΣΥΓΑΠΑ.
Αυτό που φωνάζει ο ΣΥΓΑΠΑ χρόνια τώρα είναι να αναγνωριστεί η συνεπιμέλεια και επιτέλους η πατρότητα να γίνει ισότιμη έννοια με την μητρότητα σε όλες τις εκφάνσεις και λειτουργίες της πολιτείας και των θεσμών της. Κάτι που στηρίζουν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και το ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Ίσως τώρα να γίνει η αρχή. Ίσως με την βοήθεια της Πολιτείας πια, χιλιάδες παιδιά να βρουν προστασία και να μην στερούνται κανένα από τους δύο γονείς τους.
Ο ελληνικός κοινωνικός ιστός του μέλλοντος αφορά όλους τους Έλληνες .Διαζευγμένους η όχι.... κρύβοντας ένα υπαρκτά μεγάλο πρόβλημα, αυτό των διαζυγίων, της γονικής αποξένωσης και της απομόνωσης της πατρότητας , κρύβοντας τα προβλήματα που βιώνουν χιλιάδες παιδιά στη Ελλάδα από την έλλειψη επικοινωνίας με τον ένα γονιό, δεν καταφέρνουμε τίποτα εάν θέλουμε να μιλάμε για υγιή κοινωνία πολιτών. Είναι στα χέρια μας το αν οι αυριανοί ενήλικες, θα είναι επίσης υπεύθυνοι γονείς, θεμελιωτές μιας υγιούς οικογένειας ή αν οι αυριανοί ενήλικες, θα είναι ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου υπάρχουν διαμεσολαβητές, γονικό συμβόλαιο, συνεπιμέλεια - εναλλασσόμενη κατοικία και κοινωνικές υπηρεσίες, πραγματογνώμονες, ειδικά δικαστήρια (όταν και εάν χρειαστούν). Εχουν εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο, ζητείται η γνώμη των φορέων όπως ο ΣΥΓΑΠΑ, ίδρυσαν κόμματα και στη Γαλλία ισχύει η εναλλασσόμενη κατοικία ως προυπόθεση.
alithinapsemata.gr
