αγριεύει τους χρηματιστές όταν ανεβαίνουν οι μετοχές, αναγκάζοντας τους να ρισκάρουν περισσότερο, μέχρι να συμβεί μια περίπτωση τύπου Lehman Brothers, και κάποιοι να αρχίσουν να πηδούν από τα παράθυρα.
Η άποψη αυτή θέλει τις γυναίκες να είναι πιο ασφαλείς και πιο μετρημένες όσον αφορά στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, οπότε όπως καταλήγουν, θα πρέπει να γεμίσουμε τα χρηματιστήρια με γυναίκες. Αν, λένε, διοικούσαν οι γυναίκες τον κόσμο, δεν θα υπήρχαν καταρρεύσεις των αγορών, και πολύ πιθανόν να μην υπήρχαν και πόλεμοι.
Η άποψη αυτή είναι καθαρά υπέρ των γυναικών, αλλά είναι και φεμινιστική; Μάλλον όχι.
Οι γενικεύσεις όσον αφορά συμπεριφορές, που βασίζονται στην βιολογία, σπάνια κάνουν καλό. Η αποφυγή ρίσκων συμβαδίζει με την μειωμένη ανταγωνιστικότητα και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Και μπορεί ο τραπεζικός τομέας να χρειάζεται αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους εργοδότες. Και δεν θα πρέπει να φορτώνουμε ολόκληρο το γυναικείο φύλο με αυτού του είδους τις ιδιότητες.
Συνεπώς, η άποψη που κυκλοφορεί για τις γυναίκες και τη κρίση, δεν είναι φεμινιστική και μάλλον δεν είναι καν πραγματικότητα, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται και από τους νευροφυσιολόγους.
Όπως όλα δείχνουν, η αποφασιστικότητα και τα ρίσκα που παίρνει κάποιος οφείλονται περισσότερο στην αυτοπεποίθηση του, παρά στο φύλο του. Έτσι, το να είσαι γυναίκα επηρεάζει την συμπεριφορά σου στο χρηματιστήριο, επειδή έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση. Αν σου πουν ότι το φύλο σου αποφεύγει τα ρίσκα, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή την εικόνα, και να αρχίζεις να παίζεις εκατομμύρια, παίρνοντας ρίσκα.
Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε στο πανεπιστήμιο Stanford, εξέτασε 53 άνδρες και γυναίκες, μερικοί τραπεζίτες και μερικοί φοιτητές, δίνοντας τους 14 επιλογές γεμάτες από ρίσκα. Σε κάθε ερώτηση, ο συμμετέχων μπορούσε ή να ποντάρει σε υψηλό ποσό, με μεγάλο ρίσκο αποτυχίας, ή να επιλέξει μικρότερο ρίσκο και μικρότερο κέρδος. Όσες περισσότερες ασφαλείς αποφάσεις έπαιρνε κάποιος, τόσο πιο ασφαλής κρίνονταν, αφού απέφευγε τα ρίσκα.
Όταν οι ερευνητές ανέφεραν τα στερεότυπα που ισχύουν για τα δυο φύλα, πριν από την εξέταση, οι γυναίκες γίνονταν πολύ πιο προσεκτικές, ενώ οι άνδρες πολύ πιο ριψοκίνδυνοι.
Όταν δεν αναφέρονταν τα στερεότυπα, τότε οι άνδρες και οι γυναίκες απέδιδαν σχεδόν το ίδιο.
Για τους άνδρες, και μόνο που ήξεραν ότι οι γυναίκες κρίνονται ως πιο συντηρητικές στα ρίσκα, τους «ανάγκαζε» να γίνονται πιο ριψοκίνδυνοι.
Στις δε γυναίκες, αποδείχτηκε ότι και μόνο το γεγονός ότι τις θίγεις την αυτοπεποίθηση, αυτό τις κάνει να δρουν με ιδιαίτερη προσοχή, αποφεύγοντας τα ρίσκα.
Πως θα μπορούσαν οι γυναίκες να αποφύγουν αυτό το πρόβλημα; Είναι πολύ δύσκολο. Οι ερευνητές πιστεύουν πως ακόμη και η διαδικασία απόρριψης των στερεοτύπων, και μόνο το γεγονός ότι κάποια γυναίκα θα μπορούσε να σκεφτεί μέσα της «τι βλακείες είναι αυτά», αρκεί για να μεταβάλλει την συμπεριφορά της, προς το πιο συντηρητικό. Οι επιστήμονες ονομάζουν το φαινόμενο «εξάντληση του εγώ».
Πρόκειται για μια πολύ προβοκατόρικη έρευνα, κυρίως επειδή προκαλεί παρέκταση. Άλλωστε, αποτελεί μεγάλη σύμπτωση, το γεγονός ότι οι «φυσικές» ιδιότητες των γυναικών, όπως είναι η θέληση να ευχαριστούν, η τάση να αποφεύγουν τις συγκρούσεις, το χαμηλό προφίλ, όλα αυτά είναι παράλληλα και φυσικές ιδιότητες οποιασδήποτε ομάδας με χαμηλή αυτοπεποίθηση.
