Η εξωστρέφεια αναφέρεται έντονα τελευταία σαν εργαλείο για την έξοδο από την κρίση. Ένας παράγοντας καθοριστικός για την επιτυχημένη παρουσία των Ελληνικών, και ιδιαίτερα των...
αγροτικών επιχειρήσεων, είναι η ανταγωνιστικότητά τους. Σύμφωνα με το business dictionary η ανταγωνιστικότητα ορίζεται ως η ικανότητα μιας εταιρίας ή ενός έθνους να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες που καλύπτουν τα πρότυπα ποιότητας των τοπικών και διεθνών αγορών σε ανταγωνιστικές τιμές προσφέροντας ικανοποιητικά έσοδα αναλογικά με πηγές που χρησιμοποιήθηκαν ή καταναλώθηκαν.
Σύμφωνα με το World Economic Forum η Ελλάδα ήταν η 71η πιο ανταγωνιστική χώρα (ανάμεσα σε 139 παγκοσμίως) το 2009, 83η το 2010 ενώ 90η το 2011. Η εντυπωσιακή αυτή πτώση αλλά και η ήδη πεσμένη θεση της στο παγκόσμιο στερέωμα αντανακλάται και στο επίπεδο της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της.
Ο αγροτικός τομέας αποτελεί ένα ισχυρό όπλο για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας. Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα είναι υψηλός βαθμός κατακερματισμού, αποτελούμενος από πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και παραγωγούς. Το χαρακτηριστικό των επιχειρήσεων αυτών είναι ότι ενώ έχουν κάνει πολύ σοβαρή δουλειά στην παραγωγή υψηλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων, υπολείπονται στις προσπάθειες προβολής και προώθησης στο εξωτερικό οι οποίες είναι σποραδικές και όχι επαγγελματικά οργανωμένες. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης στρατηγικής είναι τα ελληνικά προϊόντα να μην είναι αναγνωρίσιμα από τους καταναλωτές του εξωτερικού, να μην μπορούν να πετύχουν τιμή ανάλογη της ποιότητάς τους και τελικά να μην είναι ανταγωνιστικά.
Η παρούσα δυσμενής οικονομική θέση της Ελλάδας, μαζί με τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί για τους Έλληνες, απαιτούν μια πιο οργανωμένη και επαγγελματική προσέγγιση των αγορών του εξωτερικού. Οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις, οι μικρές ποσότητες και η υψηλή τιμή των ελληνικών προϊόντων είναι τα κυριότερα εμπόδια που φράζουν το δρόμο τους προς το εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να γίνουν τρία βασικά βήματα, ώστε οι Έλληνες παραγωγοί να μπορέσουν να εγκαταστήσουν, και όχι απλά να πουλήσουν τα προϊόντα τους έξω.
1. Να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη σχεδιασμού μιας ολοκληρωμένης εξαγωγικής στρατηγικής, η οποία θα πρέπει να ενταχθεί στην συνολική στρατηγική της εταιρίας.
2. Να προσδιορίσουν τον ρόλο τους μέσα στην στρατιγική αυτή, και να επιδιώξουν στοχευμένες συνέργειες.
3. Να αποδεχτούν την επένδυση χρόνου και χρήματος (ανάλογα με τις ανάγκες και τους στόχους τους) που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση μιας τέτοιας στρατηγικής.
Τα δυνατά στοιχεία των αγροτικών μας προϊόντων, που θα πρέπει τονιστούν είναι η αυθεντικότητα και η στενή σύνδεση τους με την Μεσσογειακή διατροφή. Θα πρέπει, έπειτα, να επικοινωνηθούν τα στοιχεία αυτά στους καταναλωτές του εξωτερικού, με έναν πολύ μοναδικό αλλά στοχευμένο τρόπο.
αγροτικών επιχειρήσεων, είναι η ανταγωνιστικότητά τους. Σύμφωνα με το business dictionary η ανταγωνιστικότητα ορίζεται ως η ικανότητα μιας εταιρίας ή ενός έθνους να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες που καλύπτουν τα πρότυπα ποιότητας των τοπικών και διεθνών αγορών σε ανταγωνιστικές τιμές προσφέροντας ικανοποιητικά έσοδα αναλογικά με πηγές που χρησιμοποιήθηκαν ή καταναλώθηκαν.
Σύμφωνα με το World Economic Forum η Ελλάδα ήταν η 71η πιο ανταγωνιστική χώρα (ανάμεσα σε 139 παγκοσμίως) το 2009, 83η το 2010 ενώ 90η το 2011. Η εντυπωσιακή αυτή πτώση αλλά και η ήδη πεσμένη θεση της στο παγκόσμιο στερέωμα αντανακλάται και στο επίπεδο της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της.
Ο αγροτικός τομέας αποτελεί ένα ισχυρό όπλο για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας. Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα είναι υψηλός βαθμός κατακερματισμού, αποτελούμενος από πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και παραγωγούς. Το χαρακτηριστικό των επιχειρήσεων αυτών είναι ότι ενώ έχουν κάνει πολύ σοβαρή δουλειά στην παραγωγή υψηλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων, υπολείπονται στις προσπάθειες προβολής και προώθησης στο εξωτερικό οι οποίες είναι σποραδικές και όχι επαγγελματικά οργανωμένες. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης στρατηγικής είναι τα ελληνικά προϊόντα να μην είναι αναγνωρίσιμα από τους καταναλωτές του εξωτερικού, να μην μπορούν να πετύχουν τιμή ανάλογη της ποιότητάς τους και τελικά να μην είναι ανταγωνιστικά.
Η παρούσα δυσμενής οικονομική θέση της Ελλάδας, μαζί με τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί για τους Έλληνες, απαιτούν μια πιο οργανωμένη και επαγγελματική προσέγγιση των αγορών του εξωτερικού. Οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις, οι μικρές ποσότητες και η υψηλή τιμή των ελληνικών προϊόντων είναι τα κυριότερα εμπόδια που φράζουν το δρόμο τους προς το εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να γίνουν τρία βασικά βήματα, ώστε οι Έλληνες παραγωγοί να μπορέσουν να εγκαταστήσουν, και όχι απλά να πουλήσουν τα προϊόντα τους έξω.
1. Να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη σχεδιασμού μιας ολοκληρωμένης εξαγωγικής στρατηγικής, η οποία θα πρέπει να ενταχθεί στην συνολική στρατηγική της εταιρίας.
2. Να προσδιορίσουν τον ρόλο τους μέσα στην στρατιγική αυτή, και να επιδιώξουν στοχευμένες συνέργειες.
3. Να αποδεχτούν την επένδυση χρόνου και χρήματος (ανάλογα με τις ανάγκες και τους στόχους τους) που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση μιας τέτοιας στρατηγικής.
Τα δυνατά στοιχεία των αγροτικών μας προϊόντων, που θα πρέπει τονιστούν είναι η αυθεντικότητα και η στενή σύνδεση τους με την Μεσσογειακή διατροφή. Θα πρέπει, έπειτα, να επικοινωνηθούν τα στοιχεία αυτά στους καταναλωτές του εξωτερικού, με έναν πολύ μοναδικό αλλά στοχευμένο τρόπο.
