Ο ίδιος μύθος, που περιγράφει το Βερολίνο ως την οικονομική καρδιά της Ευρώπης, δείχνει στην κατεύθυνση της αφαίμαξης των ευρωπαϊκών λαών, χωρών που βρίσκονται σε προχωρημένη και πολυεπίπεδη κρίση, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την Ελλάδα, προκειμένου η Γερμανία να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τη… δυστυχία των υπολοίπων.
Η αφήγηση του παραπάνω αστικού μύθου δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Μόνο που και αυτή ακόμη η πραγματικότητα, φαίνεται να… δυσανασχετεί με τη βαριά και δύστροπη «πολιτική γραμματική» του Βερολίνου. Και φροντίζει να «τσαλακώνει» τη Γερμανία, όπου χρειάζεται.
Κάτι τέτοιο συνέβη για παράδειγμα στη δημοπρασία για την αγορά 10ετών γερμανικών ομολόγων. Μπορεί το Βερολίνο να διέρρευσε ικανοποίηση για την έκβαση της δημοπρασίας, σημειώνοντας τη δύσκολη συγκυρία και τις αμφιβολίες των αγορών, στην πραγματικότητα ωστόσο η ζήτηση ήταν μικρή.
Ήταν απρόσμενα μικρή για τη, θεωρητικά, μοναδική εναπομείνασα οικονομία της ευρωζώνης που προσφέρει ασφάλεια για το μέλλον στις αγορές. Οι τελευταίες απέδειξαν ότι έχουν τους δικούς τους κώδικες ανάγνωσης των εξελίξεων. Και η στρατηγική διαχείρισης της κρίσης την οποία έχει ενστερνιστεί η Γερμανία, κάθε άλλο παρά πείθει όσους έχουν μάθει να «διαβάζουν» πέρα από τους αριθμούς και τα ποσοστά.
Η Άνγκελα Μέρκελ είναι η επόμενη στην οποία στρέφουν τα βέλη τους οι αγορές. Με δεδομένο μάλιστα το γεγονός ότι η Γερμανία θα εισέλθει το επόμενο διάστημα σε προεκλογική περίοδο, ενόψει της αναμέτρησης του 2013, το Βερολίνο δεν θα έχει εκ των πραγμάτων την ευχέρεια να συνεχίσει να παριστάνει τον διεθνή… κατηχητή περί των οικονομικών. Το «πάρτι», αρχίζει.
statesmen.gr
