Η πραγματικότητα για τον «τρομοκράτη» της Τουλούζης.
Κατά την διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων... τα παγκόσμια και τα εγχώρια Μ.Μ. Αποβλακώσεως μας βομβάρδιζαν από την γαλλική πόλη Τουλούζη. 11 και 15 Μαρτίου ένας μοτοσικλετιστής στα περίχωρα της πόλης πυροβόλησε και σκότωσε δυο στρατιωτικούς με πολιτικά την ώρα που αυτοί έβγαζαν λεφτά από την μηχανή της τράπεζας. Όπως έγινε γνωστό οι δυο νεκροί ήταν υπάλληλοι του Γαλλικού Λεγεώνα των Ξένων και είχαν αραβική καταγωγή. 19 Μαρτίου ο ίδιος «μουσουλμάνος τρομοκράτης» επιτέθηκε σε ένα εβραϊκό κολέγιο όπου άνοιξε πυρ εναντίων των μαθητών και των γονιών τους. Των «μουσουλμάνο τρομοκράτη» έψαχνε το σύνολο της χώρας. Τον «βρήκαν» πολύ σύντομα. Η πολιορκία διήρκησε 30 ώρες κατά την οποία ο «τρομοκράτης» σκοτώθηκε. Ήταν ο 23χρονος υπήκοος Γαλλίας αραβικής καταγωγής (χαιρετίσματα στο ιδεολόγημα του «πολυπολιτισμού») Μοχάμεντ Μερά. Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή της ιστορίας για τους αποβλακωμένους γκοήμ.
Στην ιστορία αυτή υπάρχουν πολλά ακατανόητα. Ο δράστης έπαιρνε τις σύνηθες για τους επαγγελματίες σκοπευτές προφυλάξεις: έκρυβε το πρόσωπό του, μετακινιόταν πολύ γρήγορα και το κυριότερο μάζευε τα μανίκια μετά τις δολοφονίες του. Δηλ. έκανε τα πάντα για να μη τον βρουν.
Αλλά παράλληλα τηλεφωνούσε στη τηλεόραση και έδινε συνεντεύξεις, φώναζε αλλάχ ακμπάρ, αναρτούσε τα βίντεο με τις δολοφονίες στο διαδίκτυο, διατηρούσε στο σπίτι του ένα ολόκληρο οπλοστάσιο και πάρκαρε το πασίγνωστο στην αστυνομία μοτοσυκλέτα του κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του. Δηλ. έκανε το παν για να πάρει μεγάλες διαστάσεις το θέμα και για να τον συλλάβουν το συντομότερο.
Δεν είναι περίεργος ο «μουσουλμάνος τρομοκράτης»; Σκότωνε ταυτόχρονα ομοφύλους και ομοθρήσκους του και εβραίους; Πολύ παράξενος «τρομοκράτης».
Στην πραγματικότητα όμως όλα είναι λογικά αν σκεφτούμε, σε αντίθεση με αυτό που προσπαθούν τα Μ.Μ.Αποχαύνωσης να περάσουν, ότι ο κύριος Μοχάμεντ Μερά δεν είναι μόνος του και ούτε είναι μέλος μιας μουσουλμανικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Τα πράγματα σπανίως στον κόσμο μας είναι έτσι όπως φαίνονται, ιδίως στα ζητήματα τόσο σοβαρά…
Σήμερα στη Συρία πραγματοποιούνται πολεμικές επιχειρήσεις για την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ. Ο πρώτος ρόλος στην υποκίνηση και στη βοήθεια προς τους «εξεγερμένους» ανήκει στην Γαλλία. Μεταξύ των χωρών αυτών υπάρχουν αόρατα δεσμά (όπως μεταξύ Μ. Βρετανίας και Ινδίας, Μ. Βρετανίας και Κύπρου). Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1920 ιδρύθηκε, υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, το Συριακό αραβικό κράτος-βασίλεια. Μόνο το 1946 έφυγαν οι τελευταίοι γάλλοι στρατιώτες από την Συρία. Αλλά όπως γίνετε συνήθως στις παρόμοιες περιπτώσεις των πρώην προτεκτοράτων, η Γαλλία δεν έχασε τα ερείσματα στην συριακή κοινωνία και έχει επιδράσεις μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί Σύριοι έχουν σπουδάσει στη Γαλλία, πολλοί έμειναν και ζουν εκεί, πολλοί Σύριοι έχουν συγγενείς στη Γαλλία, και πάρα πολλοί γνωρίζουν γαλλικά. Σε ποιόν αν όχι στη Γαλλία θα είχε ανατεθεί ο πρώτος ρόλος στην ανατροπή του αντισιωνιστικού καθεστώτος του Άσαντ;
Η Γαλλία είναι ένα δυνατό οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Αλλά όσο αδύναμος και να είναι ο κύριος Άσαντ ένα σύντομο χαιρετισμό στον σιωνιστή Σαρκοζή και στην προσιωνιστική ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ έχει δυνάμεις να στείλει. Στην Γαλλία κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές και με την βοήθεια του «νεαρού Μοχάμεντ», ο οποίος επέλεξε την στιγμή της επίθεσης πολύ εύστοχα, έπεσε κατακόρυφα η δημοτικότητα του Σαρκοζί : ο ευρωπαϊκός όχλος μισεί τον πόλεμο, αλλά όταν ο πόλεμος έρχεται στην γειτονιά του, τότε κανένας «εκλεγμένος» πρόεδρος δεν μπορεί να κρατηθεί.
Στην ιστορία αυτή υπάρχουν πολλά ακατανόητα. Ο δράστης έπαιρνε τις σύνηθες για τους επαγγελματίες σκοπευτές προφυλάξεις: έκρυβε το πρόσωπό του, μετακινιόταν πολύ γρήγορα και το κυριότερο μάζευε τα μανίκια μετά τις δολοφονίες του. Δηλ. έκανε τα πάντα για να μη τον βρουν.
Αλλά παράλληλα τηλεφωνούσε στη τηλεόραση και έδινε συνεντεύξεις, φώναζε αλλάχ ακμπάρ, αναρτούσε τα βίντεο με τις δολοφονίες στο διαδίκτυο, διατηρούσε στο σπίτι του ένα ολόκληρο οπλοστάσιο και πάρκαρε το πασίγνωστο στην αστυνομία μοτοσυκλέτα του κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του. Δηλ. έκανε το παν για να πάρει μεγάλες διαστάσεις το θέμα και για να τον συλλάβουν το συντομότερο.
Δεν είναι περίεργος ο «μουσουλμάνος τρομοκράτης»; Σκότωνε ταυτόχρονα ομοφύλους και ομοθρήσκους του και εβραίους; Πολύ παράξενος «τρομοκράτης».
Στην πραγματικότητα όμως όλα είναι λογικά αν σκεφτούμε, σε αντίθεση με αυτό που προσπαθούν τα Μ.Μ.Αποχαύνωσης να περάσουν, ότι ο κύριος Μοχάμεντ Μερά δεν είναι μόνος του και ούτε είναι μέλος μιας μουσουλμανικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Τα πράγματα σπανίως στον κόσμο μας είναι έτσι όπως φαίνονται, ιδίως στα ζητήματα τόσο σοβαρά…
Σήμερα στη Συρία πραγματοποιούνται πολεμικές επιχειρήσεις για την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ. Ο πρώτος ρόλος στην υποκίνηση και στη βοήθεια προς τους «εξεγερμένους» ανήκει στην Γαλλία. Μεταξύ των χωρών αυτών υπάρχουν αόρατα δεσμά (όπως μεταξύ Μ. Βρετανίας και Ινδίας, Μ. Βρετανίας και Κύπρου). Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1920 ιδρύθηκε, υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, το Συριακό αραβικό κράτος-βασίλεια. Μόνο το 1946 έφυγαν οι τελευταίοι γάλλοι στρατιώτες από την Συρία. Αλλά όπως γίνετε συνήθως στις παρόμοιες περιπτώσεις των πρώην προτεκτοράτων, η Γαλλία δεν έχασε τα ερείσματα στην συριακή κοινωνία και έχει επιδράσεις μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί Σύριοι έχουν σπουδάσει στη Γαλλία, πολλοί έμειναν και ζουν εκεί, πολλοί Σύριοι έχουν συγγενείς στη Γαλλία, και πάρα πολλοί γνωρίζουν γαλλικά. Σε ποιόν αν όχι στη Γαλλία θα είχε ανατεθεί ο πρώτος ρόλος στην ανατροπή του αντισιωνιστικού καθεστώτος του Άσαντ;
Η Γαλλία είναι ένα δυνατό οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Αλλά όσο αδύναμος και να είναι ο κύριος Άσαντ ένα σύντομο χαιρετισμό στον σιωνιστή Σαρκοζή και στην προσιωνιστική ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ έχει δυνάμεις να στείλει. Στην Γαλλία κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές και με την βοήθεια του «νεαρού Μοχάμεντ», ο οποίος επέλεξε την στιγμή της επίθεσης πολύ εύστοχα, έπεσε κατακόρυφα η δημοτικότητα του Σαρκοζί : ο ευρωπαϊκός όχλος μισεί τον πόλεμο, αλλά όταν ο πόλεμος έρχεται στην γειτονιά του, τότε κανένας «εκλεγμένος» πρόεδρος δεν μπορεί να κρατηθεί.
polemosgenel.blogspot.com
Κατά την διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων... τα παγκόσμια και τα εγχώρια Μ.Μ. Αποβλακώσεως μας βομβάρδιζαν από την γαλλική πόλη Τουλούζη. 11 και 15 Μαρτίου ένας μοτοσικλετιστής στα περίχωρα της πόλης πυροβόλησε και σκότωσε δυο στρατιωτικούς με πολιτικά την ώρα που αυτοί έβγαζαν λεφτά από την μηχανή της τράπεζας. Όπως έγινε γνωστό οι δυο νεκροί ήταν υπάλληλοι του Γαλλικού Λεγεώνα των Ξένων και είχαν αραβική καταγωγή. 19 Μαρτίου ο ίδιος «μουσουλμάνος τρομοκράτης» επιτέθηκε σε ένα εβραϊκό κολέγιο όπου άνοιξε πυρ εναντίων των μαθητών και των γονιών τους. Των «μουσουλμάνο τρομοκράτη» έψαχνε το σύνολο της χώρας. Τον «βρήκαν» πολύ σύντομα. Η πολιορκία διήρκησε 30 ώρες κατά την οποία ο «τρομοκράτης» σκοτώθηκε. Ήταν ο 23χρονος υπήκοος Γαλλίας αραβικής καταγωγής (χαιρετίσματα στο ιδεολόγημα του «πολυπολιτισμού») Μοχάμεντ Μερά. Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή της ιστορίας για τους αποβλακωμένους γκοήμ.
Στην ιστορία αυτή υπάρχουν πολλά ακατανόητα. Ο δράστης έπαιρνε τις σύνηθες για τους επαγγελματίες σκοπευτές προφυλάξεις: έκρυβε το πρόσωπό του, μετακινιόταν πολύ γρήγορα και το κυριότερο μάζευε τα μανίκια μετά τις δολοφονίες του. Δηλ. έκανε τα πάντα για να μη τον βρουν.
Αλλά παράλληλα τηλεφωνούσε στη τηλεόραση και έδινε συνεντεύξεις, φώναζε αλλάχ ακμπάρ, αναρτούσε τα βίντεο με τις δολοφονίες στο διαδίκτυο, διατηρούσε στο σπίτι του ένα ολόκληρο οπλοστάσιο και πάρκαρε το πασίγνωστο στην αστυνομία μοτοσυκλέτα του κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του. Δηλ. έκανε το παν για να πάρει μεγάλες διαστάσεις το θέμα και για να τον συλλάβουν το συντομότερο.
Δεν είναι περίεργος ο «μουσουλμάνος τρομοκράτης»; Σκότωνε ταυτόχρονα ομοφύλους και ομοθρήσκους του και εβραίους; Πολύ παράξενος «τρομοκράτης».
Στην πραγματικότητα όμως όλα είναι λογικά αν σκεφτούμε, σε αντίθεση με αυτό που προσπαθούν τα Μ.Μ.Αποχαύνωσης να περάσουν, ότι ο κύριος Μοχάμεντ Μερά δεν είναι μόνος του και ούτε είναι μέλος μιας μουσουλμανικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Τα πράγματα σπανίως στον κόσμο μας είναι έτσι όπως φαίνονται, ιδίως στα ζητήματα τόσο σοβαρά…
Σήμερα στη Συρία πραγματοποιούνται πολεμικές επιχειρήσεις για την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ. Ο πρώτος ρόλος στην υποκίνηση και στη βοήθεια προς τους «εξεγερμένους» ανήκει στην Γαλλία. Μεταξύ των χωρών αυτών υπάρχουν αόρατα δεσμά (όπως μεταξύ Μ. Βρετανίας και Ινδίας, Μ. Βρετανίας και Κύπρου). Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1920 ιδρύθηκε, υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, το Συριακό αραβικό κράτος-βασίλεια. Μόνο το 1946 έφυγαν οι τελευταίοι γάλλοι στρατιώτες από την Συρία. Αλλά όπως γίνετε συνήθως στις παρόμοιες περιπτώσεις των πρώην προτεκτοράτων, η Γαλλία δεν έχασε τα ερείσματα στην συριακή κοινωνία και έχει επιδράσεις μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί Σύριοι έχουν σπουδάσει στη Γαλλία, πολλοί έμειναν και ζουν εκεί, πολλοί Σύριοι έχουν συγγενείς στη Γαλλία, και πάρα πολλοί γνωρίζουν γαλλικά. Σε ποιόν αν όχι στη Γαλλία θα είχε ανατεθεί ο πρώτος ρόλος στην ανατροπή του αντισιωνιστικού καθεστώτος του Άσαντ;
Η Γαλλία είναι ένα δυνατό οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Αλλά όσο αδύναμος και να είναι ο κύριος Άσαντ ένα σύντομο χαιρετισμό στον σιωνιστή Σαρκοζή και στην προσιωνιστική ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ έχει δυνάμεις να στείλει. Στην Γαλλία κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές και με την βοήθεια του «νεαρού Μοχάμεντ», ο οποίος επέλεξε την στιγμή της επίθεσης πολύ εύστοχα, έπεσε κατακόρυφα η δημοτικότητα του Σαρκοζί : ο ευρωπαϊκός όχλος μισεί τον πόλεμο, αλλά όταν ο πόλεμος έρχεται στην γειτονιά του, τότε κανένας «εκλεγμένος» πρόεδρος δεν μπορεί να κρατηθεί.
Στην ιστορία αυτή υπάρχουν πολλά ακατανόητα. Ο δράστης έπαιρνε τις σύνηθες για τους επαγγελματίες σκοπευτές προφυλάξεις: έκρυβε το πρόσωπό του, μετακινιόταν πολύ γρήγορα και το κυριότερο μάζευε τα μανίκια μετά τις δολοφονίες του. Δηλ. έκανε τα πάντα για να μη τον βρουν.
Αλλά παράλληλα τηλεφωνούσε στη τηλεόραση και έδινε συνεντεύξεις, φώναζε αλλάχ ακμπάρ, αναρτούσε τα βίντεο με τις δολοφονίες στο διαδίκτυο, διατηρούσε στο σπίτι του ένα ολόκληρο οπλοστάσιο και πάρκαρε το πασίγνωστο στην αστυνομία μοτοσυκλέτα του κάτω από τα παράθυρα του σπιτιού του. Δηλ. έκανε το παν για να πάρει μεγάλες διαστάσεις το θέμα και για να τον συλλάβουν το συντομότερο.
Δεν είναι περίεργος ο «μουσουλμάνος τρομοκράτης»; Σκότωνε ταυτόχρονα ομοφύλους και ομοθρήσκους του και εβραίους; Πολύ παράξενος «τρομοκράτης».
Στην πραγματικότητα όμως όλα είναι λογικά αν σκεφτούμε, σε αντίθεση με αυτό που προσπαθούν τα Μ.Μ.Αποχαύνωσης να περάσουν, ότι ο κύριος Μοχάμεντ Μερά δεν είναι μόνος του και ούτε είναι μέλος μιας μουσουλμανικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Τα πράγματα σπανίως στον κόσμο μας είναι έτσι όπως φαίνονται, ιδίως στα ζητήματα τόσο σοβαρά…
Σήμερα στη Συρία πραγματοποιούνται πολεμικές επιχειρήσεις για την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ. Ο πρώτος ρόλος στην υποκίνηση και στη βοήθεια προς τους «εξεγερμένους» ανήκει στην Γαλλία. Μεταξύ των χωρών αυτών υπάρχουν αόρατα δεσμά (όπως μεταξύ Μ. Βρετανίας και Ινδίας, Μ. Βρετανίας και Κύπρου). Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1920 ιδρύθηκε, υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, το Συριακό αραβικό κράτος-βασίλεια. Μόνο το 1946 έφυγαν οι τελευταίοι γάλλοι στρατιώτες από την Συρία. Αλλά όπως γίνετε συνήθως στις παρόμοιες περιπτώσεις των πρώην προτεκτοράτων, η Γαλλία δεν έχασε τα ερείσματα στην συριακή κοινωνία και έχει επιδράσεις μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί Σύριοι έχουν σπουδάσει στη Γαλλία, πολλοί έμειναν και ζουν εκεί, πολλοί Σύριοι έχουν συγγενείς στη Γαλλία, και πάρα πολλοί γνωρίζουν γαλλικά. Σε ποιόν αν όχι στη Γαλλία θα είχε ανατεθεί ο πρώτος ρόλος στην ανατροπή του αντισιωνιστικού καθεστώτος του Άσαντ;
Η Γαλλία είναι ένα δυνατό οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Αλλά όσο αδύναμος και να είναι ο κύριος Άσαντ ένα σύντομο χαιρετισμό στον σιωνιστή Σαρκοζή και στην προσιωνιστική ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ έχει δυνάμεις να στείλει. Στην Γαλλία κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές και με την βοήθεια του «νεαρού Μοχάμεντ», ο οποίος επέλεξε την στιγμή της επίθεσης πολύ εύστοχα, έπεσε κατακόρυφα η δημοτικότητα του Σαρκοζί : ο ευρωπαϊκός όχλος μισεί τον πόλεμο, αλλά όταν ο πόλεμος έρχεται στην γειτονιά του, τότε κανένας «εκλεγμένος» πρόεδρος δεν μπορεί να κρατηθεί.
polemosgenel.blogspot.com