Ζήστε για λίγο, έτσι νοερά, το γνωστό σενάριο...
Ο καλός σερίφης (που κάποτε, λένε, ήταν πολύ "κακός" ώσπου άλλαξε πλευρές και πήρε στους ώμους του τον Νόμο) και απέναντί του ο "κακός" κάου-μπόϋ (που κάποτε, λένε, ήταν καλός αλλά του ήρθαν του ανθρώπου απανωτές αναποδιές και άλλαξε πλευρές απέναντι στο Νόμο...)
Ενεννήντα λεπτά έργου, ατέλειωτη η αγωνία, φοβερές οι εναλλαγές φάσεων, δεκάδες οι κομπάρσοι και…Αντιμέτωποι ο καλός σερίφης και ο κακός κάου-μπόυ...
Παίρνει φόρα ο πρώτος, ορμάει, χτυπάει τα λεκτικά καρφιά του με φάλτσο, πετιέται αίλουρος ο άλλος κάνει την υπεράνθρωπη προσπάθεια να πιάσει τον σφυγμό της λαϊκής βάσης και...Πρωτιά!
Πρωτιά;
Είπαμε, δύσκολοι καιροί και όχι μόνο οικονομικά, σύννεφο το σποράκι μπροστά στην τηλεόραση (πάνε πιά τα θερινά τα σινεμά, λιγόστεψαν κι αυτά σαν τις αλάνες όπου κάποτε παίζαμε κλωτσοσκούφι) αλλά όχι και «Πρωτιά» στη...Μονομαχία στο Ελ Πάσο!
Κάπου θα σκεφθήκατε έ, άνθρωπος είναι και ο κύριος καθηγητής, δύσκολοι οι καιροί κάπου τα μπέρδεψε...τα πράγματα!
Οχι ακριβώς!
Είναι κλασικό το σενάριο της «μονομαχίας στο Ελ-Πάσο» πασίγνωστο θα έλεγα και σε μας τους πιο παλιούς και στους πιτσιρικάδες που μέσα από τα βίντεο ξαναζούνε εκείνα τα αξέχαστα Χολιγουντιανά κάουμπόϋκα με Τζων Γουέην και άλλους αλλά και δημιουργίες του Σέρτζιο Λεόνε με...σάλτσα αλά Ιταλικά...
Τόσο γνωστό, μάλιστα, που όλοι ξέρουμε τις τρείς πιθανές απολήξεις του:
Ο καλός ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ μιά για πάντα με τον κακό,
Ο κακός καταφέρνει και εξιλεώνει το αμαρτωλό παρελθόν του καλού σερίφη σωριάζοντάς τον στο χώμα (αλλά το πλήθος των άβουλων πολιτών του Φαρ Ουέστ "ξυπνάει" επί τέλους από τον λήθαργό του, παίρνει τον Νόμο στά χέρια του, συλλαμβάνοντας και λυντσάροντας τον...κακό).
Η, τελικά, τα εξάσφαιρα στα χέρια των 2 μονομάχων εκπυρσοκροτούν ταυτόχρονα και εύστοχα σωριάζοντας και τους 2 στο χώμα, θρυμματίζοντας την καρδιά της "ωραίας" που ποτέ δεν έλλειψε από καου-μπόϋκα έργα!...
Οχι δεν τα μπέρδεψα τα σενάρια!
Ετσι, καθώς παρακολουθώ τα πρωτοφανή δεδομένα στα τελευταία 38 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας να μοιράζεται η Βουλή σε 6 ή 7 και ίσως 8 Κόμματα και όχι ανάμεσα στους επί 4 δεκαετίες δύο «μονομάχους» της «πιάτσας» μούρθε, αναπάντεχα, στο νού εκείνο το κλασικό καου-μπόϋκο με τον τίτλο «Μονομαχία στο Ελ Πάσο..»
Και μην μου πείτε, φίλοι ποδοσφαιρόφιλοι και ψηφοφόροι ότι δεν θα είναι φοβερές οι στιγμές προσπάθειας να πετύχουν ΓΚΟΛ από τη μια μεριά ο καθηγητής Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και από την απέναντι ο Αμερικανοτραφής, απόφοιτος πασίγνωστων και υψηλών προδιαγραφών ΑΕΙ όπως το Harvard και το Amherst Πρόεδρος της «Νέας» Ν.Δ.;
Τους βλέπω αμέσως μόλις κλείσει η Βουλή και προκηρυχτούν οι, για κάποιους αφελείς. «καθαρκτήριες» εκλογές να στέκονται ο Σαλονικιός Ευάγγελος ως "Δράκος-Πρόεδρος" πλέον κάτω από τα «πράσινα» γκολπόστ απέναντι στους «μπλε» κυνηγούς και ο Καλαματιανός Αντώνης «πρώην ΠΟΛ.ΑΝ» με την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις έτοιμος να «σκίσει» τα δίχτυα της «πράσινης» εστίας…
Κριτική λοιπόν κάνω στο απτρόσμενο δράμα των 2 Κομμάτων Εξουσίας που όπως διαβάζω σε εφημερίδες, ακούω και βλέπω σε ραδιοτηλεοπτικά ρεπορταζ διαπιστώνουν ότι εκείνα τα 85% και 75% και 65% έχουν χαθεί από το οπτικό πεδίο των δημοσκόπων και ο αγώνας τώρα γίνεται (λέτε να υπάρχουν και συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι;») για ένα…50%!!!
Ώ καιροί, ώ ήθη…
Η ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ θα είναι σίγουρα ο «μεγάλος απών» και εάν τελικά οι Έλληνες ψηφοφόροι στις επερχόμενες εκλογές θεραπευτούν και ξεφύγουν από την «εξάρτηση από την εξουσία» θα τελειώσει μια και καλή ο «καταναγκασμός του Δικομματισμού» και των «ισχυρών κυβερνήσεων» που βόλευαν τους «παρατρεχάμενους»...
Και οι άλλοι «μεγάλοι απόντες» όπως μέχρι στιγμής φαίνεται οι γόνοι των δύο οικογενειών, των δύο ονομάτων που σημάδεψαν την πολιτική μας ζωή τις τελευταίες 6 δεκαετίες ιστορίας της μεταπολεμικής Ελλάδας…
Το σκέφτομαι και δεν το χωράει ο νούς μου – Εκλογές χωρίς Παπανδρέου και Καραμανλή;
Είναι δυνατόν; Ρωτάω, είναι δυνατόν;
Για την Τρίτη οικογένεια, δεν λέω τίποτε καθότι ναι μεν θα λείπει ο επίτιμος και η θυγατέρα του αλλά υπάρχει επί σκηνής ο…Υιός!
Τι κρίμα για ένα ζωντανό, γρήγορο, συναρπαστικό σπορ όπως το ποδό
σφαιρο, συγνώμη μπερδεύτηκα, την πολιτική εννοούσα!
Θα μου πείτε τι προτιμάω;
Ειλικρινά θα προτιμούσα να είναι ΠΑΡΟΥΣΕΣ και οι 2 οικογένειες και να τους δώσουν, επίτέλους οι Έλληνες ψηφοφόροι αυτό που τους αξίζει…
Γιατί όπως το ψυχανεμίζομαι με τους κκ Σαμαρά και Βενιζέλο στα τιμόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εάν στις ερχόμενες εκλογές οι Έλληνες ψηφοφόροι ΔΕΝ στείλουν το σωστό «μήνυμα» τότε μπορεί κα να ξαναζήσουμε αυτό που ζούμε εδώ και μερικούς μήνες, δηλαδή ουσιαστικά, δύο Κόμματα σε συσκευασία του ενός, με επικεφαλής τον Δρ Λουκά Παπαδήμο!..
Στην κλασικλη περίπτωση όπου το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα κρίνεται στα…πέναλτυ, όλοι περιμένουμε με αγωνία ότι κάπου ανάμεσα στην κόπωση, τον εκνευρισμό και τη...θεά Τύχη ένας από τους δύο αντιπάλους θα κάνει το μοιραίο σφάλμα και ο ευέλικτος της άλλης ομάδας θα το εκμεταλλευθεί...για να τελειώνουμε!
Και αντίστοιχα στις ερχόμενες εκλογές να δοθεί η ευκαιρία στους δύο μονομάχους και τις κουστωδίες στελεχών και οπαδών τους να κινηθούν κόντρα η «Νέα» Ν.Δ. στο «Νέο» ΠΑΣΟΚ ώστε να μην υπάρχει εκείνο το τραγικό στοιχείο της «εκτέλεσης» εν ψυχρώ, που στο κάτω-κάτω της γραφής λείπει παντελώς από όλα τα κλασικά και νεοκλασικά σενάρια παραλλαγής της «Μονομαχίας στο Ελ Πάσο.»
Εκεί δεν βρίσκονται απότομα αντιμέτωποι ο καλός και ο κακός, υπάρχουν ζικ-ζακ, υπάρχει λρυφτούλι, κάποιο μπάρ, μιά Τράπεζα, ένας σταύλος, η σκεπή ενός κτιρίου, και ξαφνικά...νάτοι οι δυό αντίπαλοι αντιμέτωποι, γοργή η κίνηση για τις θήκες των εξάσφαιρων, το τράβηγμα και ο καλύτερος...νικάει!
Ή, ακόμα καλύτερα για εμάς, και οι ΔΥΟ…κάτω!
Σας μπέρδεψα με καουμπόϋκα, πολιτική και ποδόσφαιρο, αλλά μεταξύ μας «τι Ευάγγελος, τί Αντώνης» τι κορώνα τι γράμματα σε νόμισμα του ΔιΚομματισμού που μας Κυβερνά;
Οταν πάς να δείς καουμπόυκο θές να δείς καου-μπόϋκο αλλιώς πάς στον παρακάτω σινεμά, ή αλλάζεις κανάλι ή βάζεις στο βίντεο μιά άλλη μεγάλη Χολλυγουντιανή παραγωγή όπως το «Όσα παίρνει ο Ανεμος»…
Ή μιά άλλη που ενώ δεν είναι πραγματικό έργο της μεγάλης ή της μικρής οθόνης χρόνια και χρόνια τώρα παίζεται στον ελλαδικό, στο δικό μας πολιτικό χώρο, και έχει για τίτλο: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ΙΔΙΑ…μένουν!»
Ήρθε η ώρα, να τα…αλλάξουμε ΟΛΑ για το καλό μας!
