Αναρωτιόμαστε προς τα που να βαδίσουμε και τι να πράξουμε, όμως απαντήσεις δεν βρίσκουμε, απεναντίας βομβαρδιζόμαστε διαρκώς από... τρομολάγνα σενάρια.
Η κοινωνία περιμένει να δει το νέο, φωτεινό πρόσωπο της νέας εποχής αλλά τα οικονομικά συμφέροντα προσπαθούν να της ρουφήξουν και την τελευταία ρανίδα του αίματός της.
Οι πολίτες έχουν μετατραπεί σε ταλαίπωρους στρατιώτες που κάθε μέρα βγαίνουν στην μάχη της ζωής όλο και πιο ηττημένοι, με φόρους, χαμηλά εισοδήματα έως ανύπαρκτα προς επιβίωση των 180, 380, 500 ευρώ και οι περισσότεροι χωρίς ευρώ καθότι έχουν μείνει άνεργοι.
Οι παλιές πηγές ενέργειας καλά κρατούν (αυξάνοντας υπερβολικά τα τιμολόγια τους), ενώ θα μπορούσαν πιο γρήγορα και δραστικά να έχουν χρησιμοποιηθεί οι νέες ενεργειακές πηγές, όπου τα κόστη θα είναι πολύ χαμηλά.
Αλλά ακόμη και τις νέες φυσικές πηγές ενέργειας για να τις χρησιμοποιήσεις χρειάζεται κάποιος οικογενειακός προϋπολογισμός στην αρχή, για να σου αποφέρουν το κέρδος αργότερα. Ποιος προνόησε όμως για αυτό; Μόνο στα λόγια και υποσχετικά σημειώματα ότι θα γίνει η πράσινη ανάπτυξη κλπ.
Χωρίς καμία υποδομή για να μπορεί να τις χρησιμοποιεί -όσες σταδιακά μπαίνουν- και το τελευταίο νοικοκυριό.
Γιατί όλοι βρεθήκαμε να πληρώνουμε αλλά αντί άλλων δηλ. φόρους, χαράτσια, τράπεζες, ή άνεργοι, οπότε η μετάβαση αυτή να θεωρείται από τους πολλούς πολυτέλεια και από τους έχοντες προνόμιο.
Βλέπουμε αδιαφορία και ασχετοσύνη, έλλειψη διορατικότητας, κάποιων που βρέθηκαν σε καίριες θέσεις στο πρόβλημα των απορριμμάτων, ώστε να δρομολογήσουν και να υλοποιήσουν για τα απορρίμματα σύγχρονες μεθόδους επεξεργασίας τους.
Είναι γνωστό πλέον εδώ και χρόνια, ότι οι χωματερές στενάζουν από τον υπερκορεσμό τους και ενώ οι υπεύθυνοι που έχουν τα ηνία στα χέρια τους, έπρεπε ήδη να έχουν διαβλέψει και προνοήσει το αύριο, μάχονται ακόμη για μια θέση στην αναχρονιστική χωματερή, αλλά και επικίνδυνη για την μόλυνση του περιβάλλοντος, συνεπώς και των πολιτών.
Είμαστε στην εποχή των άκρων, από όλες τις πλευρές, με φόντο τον γενικευμένο κοινωνικό πόλεμο και σε αυτό δεν ευθύνεται η κοινωνία , αλλά όλοι οι τιμονιέρηδες του κρατικού πηδαλίου, που έριξαν το κράτος στον ύφαλο του Δ.Ν.Τ, του οποίου οι ληστρικές επιδρομές του, οδηγούν σε μεγάλη κλίμακα οικονομική κρίση, που σαν συνέπεια έχει να πυροδοτούνται κοινωνικές εξεγέρσεις και πολιτικές ανατροπές.
Αντί να έρχεται σε πρώτη μοίρα ο ανθρώπινος παράγοντας στην παραγωγική διαδικασία, έρχεται σε πρώτη μοίρα το σύστημα.
Η υπακοή όμως στον αφανισμό μας είναι το μεγαλύτερο έγκλημα
«Η ανυπακοή στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία, είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου. Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος, από την ανυπακοή και η επανάσταση... Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας μετά την άλλη Ουτοπίας.» Οσκαρ Ουάιλντ.
attacktv.gr
