Κριστίνα Φερνάντες να εθνικοποιήσει τις ελεγχόμενες από την Ισπανία Αργεντινές Αερογραμμές.
Τώρα, η εθνικοποίηση ακούγεται για τον πετρελαϊκό κολοσσό YPF-Repsol, ισπανικών συμφερόντων, ο οποίος κατηγορείται από το Μπουένος Αϊρες ότι τα κέρδη που βγάζει στην Αργεντινή δεν τα επενδύει εκ νέου.
Ήδη, αρκετές επαρχίες της χώρας όπως το Τσουμπούτ, το Νεουκέν και η Σάντα Κρους, αποφάσισαν να διακόψουν τα συμβόλαια εκμετάλλευσης που είχε η ισπανική εταιρεία, επικαλούμενες την έλλειψη επενδύσεων.
Η YPF-Repsol (την οποία ελέγχουν οι Ισπανοί της Repsol σε ποσοστό 57,43%) είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση που δραστηριοποιείται σε όλο το μήκος και πλάτος της αργεντινής επικράτειας, με 13.500 εργαζόμενους.
Στις κατηγορίες περί έλλειψης επενδύσεων, η Repsol απαντά ότι το 2011 επένδυσε στη χώρα το ποσό των 3 δισ. δολαρίων, ποσό κατά 50% αυξημένο σε σχέση με το 2010.
Την Πέμπτη, η εφημερίδα Clarin του Μπουένος Αϊρες, δημοσίευσε σχέδιο νόμου, το οποίο -σύμφωνα με πηγές της- έχει φτάσει στα χέρια των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος της προέδρου και αφορά στην εθνικοποίηση της επιχείρησης.
Η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε από την κυβέρνηση, ενώ σε διάγγελμα που έκανε η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες το ίδιο βράδυ δεν είπε λέξη για την υπόθεση.
Στην Ισπανία η είδηση προκάλεσε τεράστια ανησυχία, αλλά και εκνευρισμό. Ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας εξέδωσε ανακοίνωση, λέγοντας σε ιδιαίτερα σκληρό τόνο ότι η Μαδρίτη θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά της: «Αν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου εκδηλωθεί πράξη εχθρική έναντι ισπανικής επιχείρησης, αυτή θα θεωρηθεί πράξη εχθρική έναντι της κυβέρνησης και της Ισπανίας» ανέφερε ο υπουργός.
Σύμφωνα με τα ισπανικά Μέσα Ενημέρωσης, ο επικεφαλής του πετρελαϊκού κολοσσού της Repsol, Aντόνιο Μπρουφάου, εμφανίστηκε πρόθυμος να αυξήσει τις επενδύσεις στην Αργεντινή κατά περίπου 2,6 δισ. ευρώ, χορηγώντας και περαιτέρω δικαιώματα στις Αρχές των επαρχιών, όπου γίνονται οι έρευνες για νέα κοιτάσματα.
Οι προτάσεις αυτές δεν φαίνεται να ενθουσίασαν την πρόεδρο της Αργεντινής, η οποία δεν καταδέχθηκε ούτε καν να τον συναντήσει.
«Την ώρα που η πρόεδρος δέχεται με μεγάλη ευκολία στο προεδρικό μέγαρο καλλιτέχνες όπως των Αμερικανό Σον Πεν, αρνείται να δεχθεί τον πρόεδρο της μεγαλύτερης ισπανικής και αργεντινής εταιρείας» σχολιάζουν τα Μέσα Ενημέρωσης, ακόμα και στην Αργεντινή.
Το σίγουρο είναι ότι η υπόθεση θα έχει ακόμα αρκετό μέλλον.
Η περίπτωση της YPF-Repsol
Παρά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις, τόσο της νυν προέδρου όσο και του συζύγου της Νέστορ Κίρσνερ έχουν επανεθνικοποιήσει αρκετές επιχειρήσεις από το 2003, όπως για παράδειγμα τις Αργεντινές Αερογραμμές, στην περίπτωση της Repsol-YPF τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Προτού περάσει στα χέρια των ιδιωτών, το 1992, η YPF ήταν το καμάρι της χώρας. Έκανε έρευνες για υδρογονάνθρακες και στα πλέον απομακρυσμένα σημεία της επικράτειας. Έφτιαχνε δρόμους, γέφυρες, σχολεία, νοσοκομεία και σπίτια για να δουλέψουν και να ζήσουν οι εργαζόμενοι.
«Ήταν σαν τον πατέρα της χώρας που έφερνε τον πολιτισμό και στις πλέον μακρινές γωνιές. Όμως παρά την ιστορική και συναισθηματική της διάσταση, η επιχείρηση δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο με τη στήριξη του Κράτους.
» Στην Αργεντινή το πετρέλαιο δεν ρέει όπως στη Βενεζουέλα. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια και χρήμα για την εξαγωγή του. Και σε αυτό το πεδίο το κράτος δεν ήταν ο καλύτερος εργοδότης» δηλώνει ο Αργεντινός αξιωματούχος.
Ο ίδιος θυμάται και τον ιστορικό ηγέτη της χώρας Χουάν Περόν, ο οποίος χαρακτήριζε «εθνικιστές της πεντάρας» όσους το 1954 υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να μπουν ιδιώτες στα πετρέλαια.
Κατά συνέπεια, η Εθνικοποίηση όπως έγινε με άλλες επιχειρήσεις, δεν είναι τόσο απλή υπόθεση. Μια γερουσιαστής της Αντιπολίτευσης εξήγησε στην El Pais ότι μια τέτοια κίνηση δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα. Και παρά το γεγονός ότι και η ίδια μιλά ανοικτά για τα λάθη των Ισπανών, δεν χαρίζεται ούτε στην κυβέρνηση.
«Το όλο θέμα φέρνει στην επιφάνεια τις λανθασμένες κυβερνητικές επιλογές στα θέματα ενέργειας. Τώρα ψάχνουν να βρουν αποδιοπομπαίο τράγο και ακριβώς επειδή η YPF είναι κάτι σαν εθνικό σύμβολο, καλλιεργούν την αίσθηση ότι στα χέρια του κράτους θα ήταν καλύτερα».
Όσο για την ισπανική επιχειρηματολογία, είναι μάλλον αναμενόμενη: «Όταν μπήκαμε στην YPF το 1999 δεν ξέραμε τι να πρωτο-κάνουμε για να δαμάσουμε αυτό το τέρας που μόνο χασούρα έφερνε. Τώρα ασφαλώς είναι φιλέτο.»
Η ίδια ισπανική πηγή δηλώνει με νόημα στην El Pais: όταν η Repsol αγόρασε την YPF, το 1999, κανείς δεν έφερε αντίρρηση. Ούτε οι νυν κυβερνώντες...
